Name: ARTMAJEUR
Brand: ARTMAJEUR
Rating: 4.9 (12664 reviews)

Pieter Paul Rubens, Autoportret , 1638 - 1639. Olio su tavola, 109,5×85 cm. Wiedeń: Kunsthistorisches Museum.

Kim był Peter Paul Rubens?

Peter Paul Rubens (1577-1640) był flamandzkim malarzem barokowym, rysownikiem i dyplomatą. Uważany jest za jednego z najważniejszych artystów swoich czasów i jednego z najbardziej wpływowych w europejskiej historii sztuki. Rubens urodził się w Siegen w Niemczech, ale dorastał w Antwerpii w Belgii, gdzie rozpoczął edukację artystyczną. Wyjechał do Włoch w 1600 roku i spędził tam osiem lat, studiując dzieła włoskich mistrzów i zlecenia malarskie dla różnych mecenasów. Wrócił do Antwerpii w 1608 roku i został nadwornym malarzem arcyksięcia Alberta i infantki Izabeli, władców hiszpańskich Niderlandów. Obrazy Rubensa charakteryzują się dynamiczną kompozycją, dramatycznym wykorzystaniem światła i cienia oraz zmysłowymi przedstawieniami postaci ludzkiej. Był szczególnie utalentowany w przedstawianiu ruchu i emocji, a jego prace często zawierają motywy z klasycznej mitologii i religii chrześcijańskiej. Rubens był także dyplomatą i przez całą swoją karierę pracował na różnych misjach politycznych. Został pasowany na rycerza zarówno przez Filipa IV z Hiszpanii, jak i Karola I z Anglii, a jego umiejętności dyplomatyczne były wysoko cenione przez obu władców. Spuściznę Rubensa można dostrzec w twórczości wielu późniejszych artystów, szczególnie w okresie baroku i rokoka. Miał głęboki wpływ na rozwój sztuki flamandzkiej, a jego wpływ na szerszy świat sztuki był znaczący.

Pieter Paul Rubens, Trzy gracje , ok. 1638. Olej na płótnie, 221×181 cm. Madryt: Museo del Prado.

5 kluczowych pojęć

Sztuka barokowa: Rubens był wybitną postacią ruchu sztuki barokowej, który powstał w Rzymie na początku XVII wieku i rozprzestrzenił się w całej Europie. Sztuka barokowa charakteryzuje się wielkością, dramatyzmem i intensywnością emocjonalną, a także wykorzystaniem ozdobnych dekoracji i dramatycznego oświetlenia.
Anatomia człowieka: Rubens był utalentowanym malarzem ludzkiej postaci i był znany ze swoich przedstawień muskularnych, atletycznych postaci. Szczegółowo studiował anatomię człowieka i włączył swoją wiedzę o anatomii do swoich obrazów, nadając swoim postaciom poczucie realizmu i witalności.
Mitologia i alegoria: Rubens często przedstawiał sceny z mitologii klasycznej i włączał do swoich prac motywy alegoryczne. Używał tych motywów, aby przekazać złożone idee i emocje, często za pomocą symboli i metafor.
Malarstwo flamandzkie: Rubens był częścią bogatej tradycji malarstwa flamandzkiego, znanego z realizmu, dbałości o szczegóły i używania bogatych kolorów. Był także pod wpływem włoskiej sztuki renesansu, którą studiował podczas swoich podróży do Włoch.
Dyplomacja i polityka: Oprócz zajęć artystycznych Rubens zajmował się także dyplomacją i polityką. Służył jako dyplomata w Niderlandach Hiszpańskich i brał udział w negocjacjach z Anglią i Francją. Używał także swojej sztuki jako narzędzia dyplomacji, tworząc portrety monarchów i innych ważnych postaci, aby pomóc w zabezpieczeniu sojuszy i porozumień dyplomatycznych.

Pieter Paul Rubens, Gwałt na Leucypidach , 1615-1618. Olej na płótnie, 224×211 cm. Monachium: Alte Pinakothek.

Wczesne życie

Jan Rubens i Maria Pypelincks wydali Rubensa na świat w Siegen. Jego kalwiński ojciec i protestancka matka wyjechali z Antwerpii do Kolonii w 1568 r., kiedy książę Alba był odpowiedzialny za habsburskie Niderlandy. W tym czasie było wiele konfliktów religijnych i prześladowano protestantów. Rubens został ochrzczony w kościele św. Piotra w Kolonii. Jan Rubens został radcą prawnym i kochankiem drugiej żony Wilhelma I Orańskiego, Anny Saksonii. Przeniósł się na jej dwór w Siegen w 1570 roku i spłodził jej córkę Christine, która urodziła się w następnym roku. Z powodu romansu Jan Rubens trafił do więzienia, a rok później, w 1577 roku, urodził się Peter Paul Rubens. W następnym roku rodzina przeniosła się z powrotem do Kolonii. Rubens przeniósł się do Antwerpii ze swoją matką Marią Pypelincks w 1589 roku, dwa lata po śmierci ojca. Wychowywał się tam jako katolik.

Praktyka

Jako dziecko Rubens otrzymał wykształcenie humanistyczne, studiując literaturę łacińską i klasyczną. Otrzymał również wykształcenie artystyczne u Tobiasa Verhaechta, Adama van Noorta i Otto van Veena. W wieku 14 lat został uczniem czołowego malarza z Antwerpii, Otto van Veena, który wprowadził go w sztukę włoskiego renesansu.

Pieter Paul Rubens, Konsekwencje wojny , 1637-1638. Olej na płótnie, 206×345 cm. Florencja: Galeria Palatynu.

Włochy (1600-1608)

Pieter Paul Rubensn spędził osiem lat swojej wczesnej kariery we Włoszech od 1600 do 1608 roku. Czas spędzony we Włoszech wywarł głęboki wpływ na jego styl artystyczny i tematykę, a niektóre ze swoich najsłynniejszych dzieł stworzył w tym okresie. Rubens przybył do Włoch w wieku 23 lat i pierwsze cztery lata spędził w Wenecji, gdzie pozostawał pod wpływem dzieł Tycjana i Veronese'a. Nauczył się techniki malowania olejami i urzekły go żywe kolory i dynamiczne kompozycje sztuki weneckiej. Studiował także dzieła mistrzów renesansu, takich jak Rafael i Michał Anioł, co wywarło trwały wpływ na jego styl artystyczny. W 1601 roku Rubens udał się do Rzymu, gdzie zanurzył się w bogatej artystycznej historii miasta. Studiował dzieła Caravaggia i innych artystów baroku. Czas Rubensa we Włoszech wywarł głęboki wpływ na jego styl artystyczny i tematykę. Połączył żywe kolory i dynamiczne kompozycje sztuki weneckiej z emocjonalną intensywnością i dramatycznym oświetleniem Caravaggia i innych artystów baroku. Jego prace z tego okresu odzwierciedlają jego zainteresowanie mitologią, religią i historią oraz umiejętność tworzenia złożonych i dynamicznych kompozycji.

Pieter Paul Rubens, Autoportret z żoną Isabellą Brant, 1609-1610. Olej na płótnie, 174×143 cm. Monachium: Alte Pinakothek.

Antwerpia

W 1609 roku Rubens powrócił do Antwerpii po spędzeniu ośmiu lat we Włoszech, gdzie studiował dzieła mistrzów renesansu, takich jak Michał Anioł i Rafael. Szybko stał się poszukiwanym artystą i został mianowany nadwornym malarzem arcyksięcia Alberta i arcyksiężnej Izabeli, władców południowych Niderlandów. Obrazy Rubensa z tego okresu charakteryzują się dynamiczną kompozycją, bogatą kolorystyką i dramatycznym oświetleniem. Często przedstawiał tematy mitologiczne i religijne, a jego prace słynęły ze zmysłowego piękna i emocjonalnej intensywności. Jednym z najsłynniejszych dzieł Rubensa z tego okresu jest „Podniesienie krzyża”, tryptyk ołtarzowy przedstawiający ukrzyżowanie Chrystusa. Powstał na zlecenie władz kościelnych kościoła św. Walburgi. Cornelis van der Geest, bogaty kupiec i naczelnik kościoła katolickiego św. Walburgi, załatwił Rubensowi tę pracę i zapłacił za większość z niej. Czas Rubensa w Antwerpii był okresem wielkiej kreatywności i produktywności. Prowadził duży warsztat, zatrudniając wielu pomocników i wytwarzając duże ilości prac, w tym obrazy, gobeliny i grafiki. Ogólnie rzecz biorąc, czas Rubensa w Antwerpii był kluczowym okresem w jego karierze, podczas którego dał się poznać jako jeden z czołowych artystów swojej epoki i wyprodukował niektóre ze swoich najbardziej kultowych dzieł.

Pieter Paul Rubens, Meduza , ok. 1618. Olej na desce, 68×119 cm. Wiedeń: Kunsthistorisches.

Śmierć

Rubens zmarł 30 maja 1640 r., ponieważ jego długotrwała podagra doprowadziła go do niewydolności serca. Został pochowany w kościele św. Jakuba w Antwerpii. W kościele zbudowano kaplicę, w której pochowano artystę i jego rodzinę. Kaplica została zbudowana w latach 1642-1650. Kamień ołtarzowy przywiózł Cornelis van Mildert, syn przyjaciela Rubensa, rzeźbiarza Johannesa van Milderta. Kaplica ma marmurową werandę ołtarzową z dwiema kolumnami, które otaczają obraz Rubensa przedstawiający Marię Pannę, Dzieciątko Jezus i świętych. Dziewica i święci na obrazie pokazują, jak zostały ukazane główne idee kontrreformacji. W górnej niszy retabulum znajduje się marmurowa figura Matki Boskiej z mieczem wbitym w serce. Ten posąg został prawdopodobnie wykonany przez Lucasa Faydherbe, jednego z uczniów Rubensa. Później w kościele pochowano także Helenę Fourment, drugą żonę Rubensa, i dwoje jej dzieci, z których jedno był ojcem. W ciągu następnych kilkuset lat w kościele pochowano około 80 członków rodziny Rubensów. Epitafium Rubensa, napisane po łacinie przez jego przyjaciela Gaspara Gevartiusa, zostało wyryte w podłodze kościoła na prośbę kanonika van Parijsa. Na nagrobku Rubens jest porównywany do Apellesa, który był najsłynniejszym malarzem starożytnej Grecji. Odbywa się to w stylu renesansu.

Jakie są najsłynniejsze obrazy Petera Paula Rubensa?

Pieter Paul Rubens, Tryptyk Zdjęcie z krzyża , 1611-1614. Olej na desce, 420×150 cm. Antwerpia: Katedra Najświętszej Marii Panny.

„Zdjęcie z krzyża” (1612-1614): To chyba najbardziej znany obraz Rubensa, przedstawiający moment zdjęcia ciała Chrystusa z krzyża po ukrzyżowaniu.

Pieter Paul Rubens, Masakra niewiniątek, 1610. Olej na płótnie, 142 cm × 183 cm × 1,9 cm. Toronto: Galeria Sztuki Ontario.

„Masakra niewiniątek” (1611 i 1636): Ten wielkoformatowy obraz przedstawia biblijną historię rozkazu króla Heroda, aby zabić wszystkie niemowlęta płci męskiej w Betlejem, aby wyeliminować zagrożenie ze strony prorokowanego Mesjasza.

Pieter Paul Rubens, Podwyższenie Krzyża , 1610-11. Olej na drewnie, 462 cm × 341 cm. Antwerpia: Katedra Najświętszej Marii Panny.

„Podwyższenie Krzyża” (1610-1611): Kolejne dzieło religijne, ten obraz przedstawia moment, w którym Chrystus zostaje podniesiony na krzyż. Charakteryzuje się dynamiczną kompozycją i dramatycznym oświetleniem.

Pieter Paul Rubens, Wyrok Parysa , 1636. 144,8 cm × 193,7 cm. Londyn: Galeria Narodowa.

„Sąd Paryża” (1636 i 1638): Ten mitologiczny obraz przedstawia historię Paryża, którego zadaniem było osądzenie, która z trzech bogiń była najpiękniejsza.

Pieter Paul Rubens, Ogród miłości , 1630-1631.

„Ogród miłości” (ok. 1633): Ten alegoryczny obraz przedstawia grupę ludzi w bujnym ogrodzie, oddających się miłosnym czynnościom. Znany jest ze swojej zmysłowości i żywych kolorów.

Skoncentruj się na Wyroku Parysa

Najbardziej znane wersje Wyroku Paryskiego to te wielkie z 1636 w Londynie i 1639 w Madrycie. Bogowie Afrodyta, Atena i Hera z jednej strony oraz Parys i Hermes z drugiej pokazują wyobrażenie Rubensa o tym, jak powinna wyglądać piękna kobieta. W wersji z 1636 roku Kupidyn znajduje się po lewej stronie, a Alecto nad bogami. W wersji z 1639 roku Kupidyn znajduje się między Herą (po prawej) a Afrodytą (w środku). Wersja z 1636 r. Historia jest opowiedziana w tej formie w taki sam sposób, jak w „Sądzie bogiń” Luciana. Pokazuje boginie otrzymujące złote jabłko, ale zmiany pokazują, że Rubens najpierw namalował inną część historii, kiedy Merkury mówi boginiom, aby zdjęły ubrania. Został zakupiony w 1844 roku dla londyńskiej Galerii Narodowej. Arcydzieło z 1638 r. został namalowany w 1638 lub 1639 roku i obecnie znajduje się w Prado. Ukończono go tuż przed śmiercią Rubensa, kiedy zachorował na podagrę. Został zamówiony przez Filipa IV, brata Hiszpanii, kardynała-Infante Ferdinanda z Austrii. Po śmierci Ferdynanda obraz trafił do kolekcji hiszpańskiej rodziny królewskiej. W 1788 roku król Hiszpanii Karol III uznał to za niegrzeczne i kazał swoim ludziom spalić to, ale zmarł, zanim to się stało.

Skup się na Ogrodzie Miłości

Po lewej zakochana para wskazuje krok taneczny, podczas gdy amorek obejmuje kobietę od dołu. Po prawej na trawie siedzi kolejna para. Niektóre szlachcianki rozmawiają i nic nie robią w środku, ciesząc się dniem i korzyściami dworzan. W tym samym czasie jeden z nich schodzi po schodach po prawej stronie. Za grupą pośrodku inna grupa ludzi bawi się w cieniu ruin. Nad nimi, w niewielkiej świątyni, znajduje się trzecia grupa. Niektóre amorki latające wokół Junony strzelają miłosnymi strzałkami i przynoszą girlandy z róż, podczas gdy inne próbują nakłonić gości do miłosnych gier. Z telamonami, kolumnami i tympanonem na szczycie klasyczna budowla wygląda jak mała świątynia. Krajobraz przechodzi obok balustrady i w oddali po lewej stronie. Obraz Petera Paula Rubensa „Ogród miłości” był wielokrotnie kopiowany przez francuskich artystów w XVIII wieku. Obraz opowiada o miłości małżeńskiej i rozgrywa się na podwórku, które bardzo przypomina to w domu artysty w Antwerpii. W stawie można znaleźć posąg bogini Junony. Dwa strumienie wody tryskają z jej piersi do miski poniżej. Bogini, która reprezentuje małżeństwo, jest otoczona amorkami latającymi wokół niej i nad jej gośćmi na jej podwórku. Niektórzy historycy uważają, że wszystkie twarze kobiet przypominają drugą żonę Rubensa, Helenę Fourment. Jego pierwsza żona, Isabella Brandt, jest tematem innego słynnego obrazu.

Skoncentruj się na Masakrze niewinnych

Masakra niewiniątek to tytuł dwóch dzieł Petera Paula Rubensa, które przedstawiają biblijną historię o tym, jak w Betlejem zginęli niewinni ludzie. Historia jest opisana w Ewangelii Mateusza. Rubens wykonał pierwszy w latach 1611-1612. W XVII wieku dzieło znajdowało się w kolekcji Muzeum Liechtensteinu w Wiedniu w Austrii wraz z Samsonem i Dalilą, kolejnym klasykiem Rubensa. W 1767 roku malarz Vincenzio Fanti usunął prace Rubensa ze swojego katalogu dla Muzeum Liechtensteinu. Następnie doceniono go flamandzkiego malarza Jana van den Hoecke, który pracował z Rubensem. Obraz przebywał w muzeum do 1920 roku, kiedy to został kupiony przez austriacką rodzinę. Następnie w 1923 roku został wypożyczony kościołowi augustianów Stift Reichersberg w północnej Austrii. W 2001 roku George Gordon, znawca malarstwa flamandzkiego i niemieckiego, zobaczył obraz na wyprzedaży w Sotheby's w Londynie. Wcześniej sądzono, że jest to tylko dzieło jednego z uczniów Rubensa, ale ten znawca był pewien, że jest to dzieło samego mistrza, ponieważ było podobne do innych jego dzieł. I jego styl z Samsonem i Dalilą, obraz Rubensa z tego samego okresu. Dzieło zostało sprzedane na aukcji Sotheby's 10 lipca 2002 r. Kanadyjskiemu biznesmenowi i kolekcjonerowi sztuki Kennethowi Thomsonowi za 49,5 miliona funtów, czyli około 62,5 miliona euro. W tamtym czasie był to najstarszy obraz, jaki kiedykolwiek został sprzedany na aukcji za najwięcej pieniędzy. Po sprzedaży obraz został przez jakiś czas wypożyczony do Galerii Narodowej. W 2008 roku Kenneth Thomson podarował obraz Art Gallery of Ontario w Toronto. Za grupą pośrodku inna grupa ludzi bawi się w cieniu ruin. Nad nimi, w niewielkiej świątyni, znajduje się trzecia grupa. Niektóre amorki latające wokół Junony strzelają miłosnymi strzałkami i przynoszą girlandy z róż, podczas gdy inne próbują nakłonić gości do miłosnych gier. Z telamonami, kolumnami i tympanonem na szczycie klasyczna budowla wygląda jak mała świątynia. Krajobraz przechodzi obok balustrady i w oddali po lewej stronie. Krajobraz przechodzi obok balustrady i w oddali po lewej stronie. Obraz Petera Paula Rubensa „Ogród miłości” był wielokrotnie kopiowany przez francuskich artystów w XVIII wieku. Obraz opowiada o miłości małżeńskiej i rozgrywa się na podwórku, które bardzo przypomina to w domu artysty w Antwerpii. W stawie można znaleźć posąg bogini Junony. Dwa strumienie wody tryskają z jej piersi do miski poniżej. Bogini, która reprezentuje małżeństwo, jest otoczona amorkami latającymi wokół niej i nad jej gośćmi na jej podwórku. Niektórzy historycy uważają, że wszystkie twarze kobiet przypominają drugą żonę Rubensa, Helenę Fourment. Jego pierwsza żona, Isabella Brandt, jest tematem innego słynnego obrazu.

Pieter Paul Rubens, Samson i Dalila , ok. 1609. Olej na desce, 185×205 cm. Londyn: Galeria Narodowa.

Cechy stylistyczne

Dramatyczny ruch: Rubens był znany ze swojej zdolności do tworzenia poczucia ruchu i energii na swoich obrazach, często poprzez dramatyczne gesty i dynamiczne kompozycje.
Użycie koloru: Rubens słynął z używania żywych, intensywnych kolorów, których używał do tworzenia poczucia dramatyzmu i emocjonalnej intensywności w swoich pracach.
Śmiałe pociągnięcia pędzla: Rubens nie bał się używać odważnych, zamaszystych pociągnięć pędzla, aby stworzyć fakturę i oddać wrażenie ruchu i energii.
Kontrastujące światło i cień: Rubens często używał silnych kontrastów między światłem a cieniem, aby stworzyć głębię i dramatyzm w swoich obrazach.
Dbałość o szczegóły: pomimo stosowania odważnego pędzla, Rubens był również znany ze swojej dbałości o szczegóły, szczególnie w swoich przedstawieniach anatomii człowieka.
Kompozycje na dużą skalę: Rubens słynął ze swoich wielkoformatowych obrazów, które często przedstawiały wiele postaci w złożonych, narracyjnych scenach.
Romantyzm: Rubens był kluczową postacią w rozwoju stylu barokowego, który kładł nacisk na ekspresję emocjonalną i dramatyzm ponad klasyczną powściągliwość.
Zmysłowość: Rubens był również znany ze swoich przedstawień kobiecej postaci, które często charakteryzowały się zmysłowością i erotyzmem.
Motywy religijne: Chociaż Rubens malował również tematy świeckie, najbardziej znany był ze swoich obrazów religijnych, które często przedstawiały dramatyczne sceny z Biblii.
Fuzja stylów: Rubens był pod wpływem wielu tradycji artystycznych, w tym włoskiego renesansu, świata klasycznego i tradycji malarstwa flamandzkiego, a jego prace często odzwierciedlają połączenie tych stylów.