Graffiti: historia, słownictwo i pionierzy

Wprowadzenie: Jak w szkole

Zanim zaczniemy od przedstawienia niektórych pionierów graffiti, chciałbym zabrać Państwa z powrotem do „szkolnych ławek”, wcielając się w rolę pseudonauczyciela, bardzo chętnego dokształcania się w tym temacie, wspominając, oprócz historię danego zjawiska, inne kluczowe pojęcia, takie jak „sztuka aerozolowa”, „logo graffiti”, „szablony graffiti”, „tags”, „wymioty2”, „bombardowanie”, „załogi” i sztuka uliczna. najbardziej rozpowszechnioną metodą nauczania w szkołach w moim kraju, czyli we Włoszech, jest obecnie metoda map pojęć, zainspirowana tą drugą, stworzę coś w rodzaju „słownika”, który choć nie będzie ułożony w porządku alfabetycznym, będzie gotowy do natychmiastowej pomocy zidentyfikować kluczowe punkty do zrozumienia, przyswojenia i stworzenia własnych.

LUCKY LUKE GRAFFITI (2023)Malowanie Grubego.

• Graffiti = Zjawisko społeczno-kulturowe wyrażające się poprzez tworzenie malowideł ściennych, często uważane za akt wandalizmu wykonywany na powierzchniach miejskich, karany przez prawo. Pomimo takiej definicji omawiane zjawisko jest dość trudne do sklasyfikowania, gdyż zawsze balansuje w połowie drogi pomiędzy chęcią buntowniczego samoafirmacji a silnym składnikiem wypowiedzi artystycznej. Cofając się w czasie, graffiti pojawiło się w latach 70. XX wieku jako subkultura w gettach Nowego Jorku i Filadelfii, szybko rozprzestrzeniając się w celu zamanifestowania niezadowolenia grafficiarza, który początkowo należał do subkultury i zamierzał publicznie wyrazić sprzeciw w twarz ograniczonego dostępu do muzeów i instytucji artystycznych, a także przeciwstawiania się oczywistej dyskryminacji i wyzwaniom życia miejskiego.
• Sztuka aerozolowa = Jeden z pierwszych wyrazów artystycznych kojarzonych z graffiti, przybierający formę techniki malarskiej uzyskiwanej poprzez użycie puszek z aerozolem, wzbogaconej aplikacjami farb aerografowych. Należy zauważyć, że wielu artystów zajmujących się aerozolem jest również ściśle związanych z graffiti, chociaż rośnie liczba osób zajmujących się wyłącznie sztuką aerozolową.
• Graffiti logo = Trend wynikający z kojarzenia przez artystów graffiti własnego nazwiska z ikoną, która jest seryjnie reprodukowana na powierzchniach miejskich, czerpiąc inspirację z fuzji pierwotnych form graffiti z nurtami bardziej europejskimi, które również czerpią inspirację ze świata designu .
• Szablon graffiti = Rodzaj graffiti utworzony przy użyciu techniki szablonu, maski normograficznej, przez którą nakładana jest farba w sprayu, zgodnie z metodą szybkiego wykonania, która jest dość skuteczna w celu uniknięcia organów ścigania podczas odtwarzania tego samego obrazu w dowolnej liczbie kopii.

GRAFFITI BURNS (2022)Malarstwo Vincenta Bardou.
GRAFFITI REFLECTIONS (2023)Malarstwo autorstwa Estebana Very (EVera).

• Tag = pseudonim artysty graffiti, czyli jego podpis, wykonany szybko i przy użyciu kilku kolorów, w celu szerokiego rozpowszechnienia, podobnie jak nazwa marki. Podobnie jak ten ostatni, tag jest prawie zawsze przedstawiany w ten sam sposób, aby od razu zidentyfikować tożsamość jego autora, czyniąc go idealnie sławnym. Warto dodać, że metka skutecznie oddaje osobisty styl autora, gdyż jest efektem ciągłej praktyki zmierzającej do zdefiniowania kaligrafii, która musi łączyć w sobie estetykę i szybkość.
• Throw-up = Termin odnoszący się do rozwiniętej formy przywieszki, charakteryzującej się stylizowanym rysunkiem odpowiedniego podpisu, który podobnie wykonany szybko i przy użyciu niewielkiej liczby kolorów, czasem nawet bez wypełnienia, nabiera kształtu w większych wymiarach.
• Bombing = To słowo jest powiązane z koncepcją, która wyraża intencję nadawania priorytetu ilości dzieł pozostawionych przez twórcę graffiti, a nie jakości ich wykonania, ponieważ głównym celem jest osiągnięcie rozgłosu poprzez szerzenie swojego nazwiska, nawet poprzez „dzieła” o prostych strukturę i kolorystykę.
• Załoga = Artyści zajmujący się graffiti często gromadzą się w zorganizowanych grupach zwanych załogami, których inicjały muszą zawsze pojawiać się obok nazwiska twórcy graffiti, nawet jeśli pracują sami, aby wskazać ich przynależność.
• Sztuka uliczna = Termin, który często, choć błędnie, obejmuje zarówno manifestacje artystyczne przeprowadzane nielegalnie w przestrzeni publicznej, jak i te należące do kontekstu, który jest również instytucjonalny, a zatem prawnie dozwolony. W rzeczywistości, jak wspomniano wcześniej, jeśli graffiti odnosi się do czegoś stworzonego wyłącznie w sposób nielegalny w celu podniesienia świadomości, w przypadku sztuki ulicznej konieczne jest wyjaśnienie, że stanowi ona legalną i wysoce wyszukaną formę pracy artystycznej, pomyślaną z konieczności łączyć się z masami. Ten ostatni punkt wyjaśnia, dlaczego Banksy rzeczywiście jest artystą ulicznym, gdyż pomimo tworzenia nieautoryzowanych dzieł, jest bardzo zaniepokojony reakcją publiczności na jego twórczość. Wreszcie to właśnie ta ostatnia definicja stanowi kontynuację „lekcji” w narracji pionierów graffiti, czyli wyjaśnienia perspektywy tych osobowości, dzięki którym dane zjawisko społeczno-kulturowe osiągnęło swoją obecną popularność i rozpowszechnienie ...

Cornbread

Zdjęcie zamieszczone na Instagramie we wrześniu ubiegłego roku przez Cornbread ukazuje, oprócz wizerunku pisarza pozującego obok przedstawiającego go muralu, cechy jego tagu, napisanego po prostu drukowanymi literami i opatrzonego znakami, które niemal przywołują wygląd jakiegoś „ gwiazdki.” Jeśli nie wiesz, o kim mówię, pozwól, że najpierw zadam ci inne pytanie: kto jest uważany za twórcę zjawiska pisania graffiti? Odpowiedź nawiązuje do nazwiska Cornbread, czyli Darryl McCray, urodzony w 1953 roku i wychowany w Brewerytown w północnej Filadelfii, gdzie zaczął tu i tam rozpryskiwać swoje imię, tworząc dość oryginalną i zabawną historię życia. Tak naprawdę wybór jego imienia wynika z humorystycznego epizodu z jego młodości, podczas którego, w wieku 12 lat, ze względu na drobne kwestie prawne, trafił do poprawczaka dla nieletnich, nadano mu przydomek „Chleb kukurydziany” z powodu jego obsesyjnych próśb o chleb kukurydziany dla kucharza ze stołówki. Darryl McCray dostrzegł w tym „wykryciu nawrotu” szansę na zdobycie rozgłosu do tego stopnia, że napisał na swojej kurtce „Cornbread” i zaczął atakować wspomniany ośrodek poprawczy swoimi pierwszymi identyfikatorami, kontynuując to po zwolnieniu z instytucji...

Daze

Z kapeluszem na głowie pojawia się wraz z DJ KaySlayem, byłym artystą graffiti, obecnie artystą ulicznym Daze, na zdjęciu udostępnionym w mediach społecznościowych, które wybrałem z bardzo konkretnego powodu: obecności pociągu w tle. Tak naprawdę Chris „Daze” Ellis, który dorastał w Brooklynie w latach 70. XX wieku, był, delikatnie mówiąc, pod wrażeniem jaskrawych grafik umieszczonych w pociągach metra – kontekstu artystycznego, który również został zbadany w jego twórczości, dopiero później przenosząc się do miasta medium ścienne, w którym ożyły podobnie wyjęte spod prawa dzieła sztuki. Od jakiegoś czasu jednak lepiej „nosi” miano artysty ulicznego, przenosząc swoje miejskie dzieła na tradycyjne medium, jakim jest płótno, na którym zgłębia coraz bardziej intymne i osobiste tematy. Dokładnie powtarzając swoje własne słowa, ujawnia: „Moja twórczość stała się bardziej reprezentacyjna i bardziej figuratywna, odzwierciedlając środowisko, z którego pochodzę. Poczułem, że mogę wyrazić siebie w głębszy sposób”. Z tego ostatniego zamiaru zrodziły się oniryczne obrazy połączone z pejzażami miast, co zbliżyło go do artystów, którzy bywali wówczas bywalcami cieszącej się złą sławą sceny nocnych Nowego Jorku, w tym słynnych Keitha Haringa i Jean-Michela Basquiata. Wreszcie, choć Daze podróżował po całym świecie, wystawiając swoje prace w niezliczonych instytucjach, nigdy nie zapomniał swojego pierwszego medium, czyli ulicy, mimo że obecnie korzysta z publicznych zezwoleń na prowadzenie tam działalności.

Tracy 168

Kiedy mówimy o malarstwie w mediach tradycyjnych, możemy pomyśleć o realizmie, impresjonizmie, surrealizmie itp., ale nie wspominając, że napisy graffiti również mają pewne specyficzne style, takie jak jeden z najbardziej znanych i najstarszych Wildstyle. Takie napisy graffiti okazują się dość skomplikowane, do tego stopnia, że uważane są za najtrudniejsze do stworzenia i najtrudniejsze do odczytania. W istocie w omawianym stylu litery, choć zawsze zachowują podstawowe elementy, mają tendencję do utraty swoich pierwotnych cech do tego stopnia, że ich kształty i kolory mieszają się, przeplatają, nakładają. Jednak tego, co opisano, nie można pozostawić przypadkowi, ponieważ tworzenie dzieł w dzikim stylu wymaga dużego przeszkolenia i wysokich umiejętności, także dlatego, że artysta graffiti, który musi być bardzo kreatywny, okazuje się mieć całkowitą swobodę w wzbogacaniu swojej pracy o elementy dekoracyjne wszelkiego rodzaju elementy. W efekcie stworzenie własnego alfabetu w stylu wildstyle okazuje się zdecydowanie trudne, choć i nie lada wyzwanie, gdyż artysta, któremu się to uda, jest w stanie narodzić swój własny, prywatny język, czytelny tylko dla tych, którzy go dobrze znają. Jak Tracy 168 pasuje do tego wszystkiego? Cóż, jest wynalazcą terminu wildstyle, ponieważ jako jeden z pierwszych rozwinął styl swojego pisma do tego stopnia, że jego własne dzieła stały się prawie nieczytelne.

POTRZEBUJĘ POMOCY (2023) Malarstwo Blure.

Inni pionierzy...

Wreszcie nie sposób zakończyć tego konta, nie wspominając przynajmniej o innych kluczowych nazwiskach w sztuce graffiti, takich jak na przykład TopCat 126, Taki 183, Read 163, Phase 2, Blade, Lee Quiñones, Fab 5 Freddy, Cay 161, Futura 2000 i Lady Pink. W tym miejscu należy także wyjaśnić, ilu z nich dodało cyfrę do swojego pseudonimu, gdyż był to najpowszechniejszy zwyczaj wśród pierwszego pokolenia pisarzy nowojorskich. Zagłębiając się jednak w niektóre z nich: TopCat 126 jeździł nocą i wciskał się do tuneli, w których znajdowały się wagony pociągów Nowego Jorku, miasta, w którym spopularyzował graffiti; zjawisko Taki 183 trafiło do „The New York Times” w 1971 roku; Przeczytaj 163 Był pierwszym pisarzem, który wspólnie pisał listy; Fab 5 Freddy namalował pociąg metra kreskówkowymi przedstawieniami gigantycznych puszek z zupą Campbella, wyraźnie czerpiąc inspirację z Warhola; Lady Pink była „pierwszą damą graffiti”, czyli pierwszą kobietą, która tagowała w nowojorskim metrze!