Jeśli jako dziecko...
Jeśli tak jak ja w dzieciństwie oglądałeś z babcią filmy dokumentalne o dzikiej przyrodzie, nie możesz przegapić okazji do przeczytania tego artykułu. Nie tylko przeniesie Cię z powrotem do dziecięcej miłości do dzikiej przyrody, ale także nauczy Cię, przedstawiając niektórych z najbardziej znanych fotografów dzikiej przyrody. Każdy fotograf zostanie przedstawiony poprzez jedno ze swoich zdjęć, przedstawiające zwierzę, które wybrałem jako oficjalnego przedstawiciela jego pracy spośród różnych schwytanych przez niego stworzeń. Zanim jednak podejmę się tego wyzwania, chciałbym pokrótce przedstawić gatunek fotografii przyrodniczej, dając Państwu możliwość pełnego zrozumienia tego, czym będziemy się zajmować później. Jeśli oglądaliście z babcią filmy opowiadające historie życia zwierzęcych bohaterów, pomyślcie, jak fotografia, nawet poprzez jedno ujęcie, może nawiązać do tego wszystkiego bez użycia słowa. Ten sposób opisywania świata dzikiej przyrody narodził się w 1895 roku, kiedy RB Lodge otrzymał od Królewskiego Towarzystwa Fotograficznego pierwszy w historii medal za fotografię przyrodniczą za zdjęcie czajki wysiadującej jaja. Przed tym wydarzeniem, na początku ery fotografii, takie tematy były dość rzadkie, ponieważ uzyskanie zdjęć dzikiej przyrody było trudne ze względu na powolne obiektywy i niską czułość nośników fotograficznych. Generalnie skupiano się na chwytaniu zwierząt w niewoli. Dlatego rozwój fotografii dzikiej przyrody jest ściśle powiązany z rozpowszechnianiem się szybszych emulsji fotograficznych i szybszych migawek, które stały się powszechne od lat osiemdziesiątych XIX wieku. W rezultacie od tego momentu gatunek, który znamy dzisiaj, zaczął nabierać kształtu, ewoluując w różne formy prezentowane przez dziesięciu znanych fotografów.
Najlepsze 10
1. Brian Skerry
Aby przedstawić Skerry'ego, wybrałem zbliżenie foki, zwierzęcia, które przybiera ludzki wyraz czułości, gotowego nawiązać intymną więź z widzem, mimo że ssak należy do innego świata: wodnego . Prezentowanemu zdjęciu, udostępnionemu na oficjalnym Instagramie fotografa, towarzyszy tekst umieszczony nad i za zwierzęciem, nawiązujący do wydarzenia „The Sentient Sea” – wystawy grafik Skerry, którą można obecnie oglądać w Sienie we Włoszech do 19 listopada 2023 r. Dlatego pomimo tego, że fotografia dzikiej przyrody łączy się z fotografią komercyjną, wybrałam to zdjęcie, aby przedstawić Wam fotografa, znanego ze swojego silnego związku z oceanem. Brian Skerry, amerykański fotoreporter i filmowiec specjalizujący się w życiu morskim i środowisku oceanicznym, od 1998 roku współpracuje z magazynem National Geographic. Na tym stanowisku wyprodukował ponad 30 filmów fabularnych, w tym 6 artykułów na okładce. Warto zauważyć, że w 2021 r. Skerry zdobył nagrodę Primetime Emmy za rolę producenta w serialu dokumentalnym „Secrets of the Whales” przedstawiającym różnorodne gatunki wielorybów w różnych siedliskach.
2. Joela Sartore’a
Sartore przedstawia wybrane zdjęcie następującymi słowami: „Dlaczego egipska skoczka skoczkowa ma tylne nogi ponad czterokrotnie dłuższe od jej małych ramion i długi, zakrzywiony ogon zapewniający równowagę? Ponieważ jest stworzona do skakania! Podstawową obroną skoczki przed drapieżnikami jest wyskoczyć na trzy stopy w powietrze i pokonywać dystanse na niesamowite dziewięć stóp!” W ten sposób jego zdjęcie, udostępnione na Instagramie, zyskuje głos, ujawniając to, co wszyscy obserwatorzy chcieli odkryć na temat małego stworzenia: zrozumieć, dlaczego przyszło na świat w tej szczególnej budowie fizycznej, która mogłaby porównać je do wersji miniaturowej z kangura! Skoro mowa o Sartore, fotograf, który konsekwentnie kieruje swoją uwagę w stronę najmniejszych gatunków zwierząt, w swojej twórczości skupia się przede wszystkim na tematyce konserwatorskiej. Jest także mówcą, autorem, nauczycielem i wieloletnim współpracownikiem magazynu National Geographic. Ponadto jest szefem „The Photo Ark”, 25-letniego projektu mającego na celu udokumentowanie około 12 000 gatunków żyjących w ogrodach zoologicznych i rezerwatach dzikiej przyrody na całym świecie.
3. Christian Ziegler
Fotograf, o którym mowa, przedstawia scenę, która pozwala wczuć się albo w bonobo, albo w mangustę. Jeśli czujemy się wrażliwi, mali i potrzebujemy uczucia, widzimy siebie przeniesionych do małego zwierzęcia kołysanego przez duże czarne dłonie. Jeśli jednak mamy skłonność do troszczenia się o coś, co wykracza poza naszą istotę, i dlatego jesteśmy skłonni z czułością troszczyć się o życie innych, a może nawet uciekać od własnych problemów, przybieramy postać naczelnego. Jednak w tej zachwycającej narracji pojawia się bardziej realistyczna i dramatyczna perspektywa fotografa. Na Instagramie pisze: „Wróciłem z bardzo miłych wakacji i jestem podekscytowany możliwością dzielenia się kolejnymi chwilami z Bonobo, zaczynając od tej niesamowitej sceny z mangustą!... Podczas moich przygód w pobliżu stacji terenowej LuiKotale w Demokratycznej Republice Konga Miałem niezwykłe spotkanie. Byłem świadkiem, jak młody bonobo czule głaskał małą mangustę... Jednak ta więź może nie być tak niewinna, jak się wydaje. Bonobo czasami włączają mięso do swojej diety i jest prawdopodobne, że ta młoda mangusta została złapana, gdy grupa polowała na matkę.” Jeśli chodzi o Zieglera, niemieckiego fotoreportera, zdobywcę nagrody BBC Wildlife Photographer of the Year w 2005 r. i stałego współpracownika National Geographic, jest on znany ze swoich fotografii w Smithsonian Tropical Research Institute oraz w lesie na wyspie Barro Colorado, która została opisana w książce naukowej zatytułowanej „A Magic Web” opublikowanej przez Oxford University Press w 2002 roku.
4. Cristina Mittermeier
W większości przypadków fotografia dzikiej przyrody ma na celu pokazanie nam nie tylko zwierzęcia, ale także kontekstu, w którym żyje. Jednak w przypadku tego rekina umiejętne użycie czerni i bieli zatarło percepcję siedliska morskiego, co jednak wyraża cicha obecność ławicy ryb, która znajduje swoje miejsce na prawo od groźnego drapieżnika , prawdopodobnie chcąc zachować od niego dystans, dochodząc do krawędzi kadru fotograficznego. Wszystko to Mittermeier opisuje jako taniec, taniec drapieżnika i ofiary, mający na celu podsumowanie istnienia starożytnej i kruchej, ale niezbędnej równowagi życiowej. Fotograf z zaniepokojeniem stwierdza: „Chociaż to właśnie oni często są pierwszymi obwinianymi, gdy sieci rybackie zaczynają się opróżniać, rekiny rzadko są przyczyną malejącej populacji ryb. Przez miliony lat ewolucji każdy gatunek rekinów przystosowany do utrzymania zdrowego ekosystemu oceanicznego, nadzorując złożoną sieć życia morskiego. Kiedy usuwamy masowe drapieżniki poprzez przełowienie, obcinanie płetw rekinom lub w jakikolwiek inny sposób, niszczymy tę równowagę. Każdego roku zabija się ponad 100 milionów rekinów, winowajca utraty różnorodności biologicznej i życia morskiego na naszej planecie staje się jasny — jest to symptom zerwania przez nas relacji z oceanem i planetą”. Na koniec, mówiąc o Mittermeierze, meksykańskim fotografie, działaczu na rzecz ochrony przyrody, biologu i autorze jest biologiem morskim i aktywistą, który był pionierem koncepcji i dziedziny fotografii konserwatorskiej.
5. Amy Gulick
Oko, ukazane z bardzo bliska, pojawia się w niektórych miejscach w nieco pomysłowym i poetyckim sensie, jak widok z góry na to samo morze, w którym żyje dana forma żywa: łosoś. Tożsamość przedstawionego stworzenia ujawnia nam post na Instagramie fotografki umieszczony na pozycji piątej, która wykorzystała to zdjęcie do reklamy swojego wirtualnego serialu trafnie zatytułowanego „Go Fishing”. Jednak nie jest to pierwszy raz, kiedy Gulick wykorzystuje swoje zdjęcia do opowiedzenia o innych czynnościach, którymi się zajmuje. Weźmy na przykład to, kiedy opublikowała w mediach społecznościowych zdjęcie niedźwiedzia z rybą w pysku, tego samego gatunku, o którym mowa powyżej, mający w tym przypadku na celu promocję jej książki „The Salmon Way: An Alaska State of Mind”. Jeśli chodzi o fotografkę, Amerykanka specjalizująca się w przyrodzie i dzikiej przyrodzie jest jednym z założycieli Międzynarodowej Ligi Fotografów Ochrony Przyrody, a jej zdjęcia pojawiały się w wielu magazynach, w tym w publikacjach National Audubon Society, National Wildlife Federation, Parków Narodowych Conservation Association i Sierra Club, a także w magazynie Nature's Best Photography.
6. Frans Lanting
AHAHAHHHH! To dźwięk, który kojarzy nam się z fotografią Lantinga, mającą na celu uchwycenie orangutana huśtającego się na lianie z otwartą paszczą, przypominając nam te chwile, kiedy rzucani na przejażdżkach i przestraszeni widokiem wszystkiego, co szybko wokół nas porusza się, czujemy niekontrolowana chęć krzyku ze strachu. Jednakże dane zwierzę, z pewnością odważniejsze od bardziej rozwiniętego gatunku, do którego należy, powinno w rzeczywistości wydać odważny ryk, który niczym swego rodzaju „oskarżony” dumnie towarzyszyłby jego ruchom. Z drugiej strony tekst dodany do tego zdjęcia na Instagramie jest o wiele poważniejszy, ponieważ fotograf chciał za pomocą tego zdjęcia uczcić Światowy Dzień Fotografii i Światowy Dzień Orangutana. Lanting skrupulatnie opisuje orangutany, aby podnieść świadomość na temat niebezpieczeństwa, jakie im grozi w wyniku masowego niszczenia ich siedlisk leśnych i nielegalnego chwytania w celu handlu zwierzętami domowymi. W rzeczywistości Frans Lanting, holenderski fotograf National Geographic, a także autor i mówca, jest znany z wykorzystywania swojego talentu do podnoszenia świadomości na temat wyzwań związanych z życiem dzikiej przyrody, podkreślając znaczenie podejmowania zbiorowych działań w celu zapewnienia przyszłości wszystkim żywe stworzenia.
7 . Paula Nicklena
O mój Boże! Ten okrzyk, przetłumaczony na wszystkie języki i wykrzyczany w tym samym czasie, być może wystarczyłby do podsumowania reakcji mojego mózgu, gdy zobaczył te płetwiaste stopy pingwina. Bez żadnego wstydu oświadczam, że pragnąłem ich dotknąć z zachwytem, sięgając jeszcze wyżej, aby poczuć miękkość i delikatność ciała tego wdzięcznego zwierzęcia, któremu na pierwszym planie towarzyszy pysk foki. Fotograf wydaje się podobnie zaangażowany tym widokiem, ale w bardziej zabawny sposób, jak deklaruje: „O wiele trudniej jest robić zdjęcia pod wodą, kiedy patroszysz się ze śmiechu, podczas gdy lampart morski próbuje wpychać ci pingwiny w twarz. W 2006 roku Wyruszyłem na Antarktydę dla National Geographic z zadaniem sfotografowania lampartów morskich, gdzie zaniepokojona samica foki próbowała karmić mnie pingwinami przez cztery dni z rzędu. Zaczęła dość grzecznie, ale stawała się coraz bardziej sfrustrowana, gdy odmawiałem każdego posiłku. Czwartego dnia , praktycznie biła mnie po głowie pingwinami. Jej uparta hojność na zawsze zmieniła moje spojrzenie na ten często źle rozumiany gatunek. Spotkanie, które uważałam za jedyne w życiu. Kiedy 10 lat później wróciłem na lodowy kontynent z mojego zespołu SeaLegacy, nigdy nie spodziewałem się, że spotkam się z tak ciepłym przyjęciem.” Wreszcie, jeśli mowa o Nicklenie, fotograf, filmowiec i biolog morski znany jest z tego, że jest jedynym kanadyjskim fotografem magazynu National Geographic, dla którego opublikował jedenaście opowiadań. Oprócz tych osiągnięć jest członkiem Międzynarodowej Ligi Fotografów Ochrony Przyrody, napisał kilka książek i wystawiał swoje prace na znaczących wystawach, takich jak „Extreme Exposure” w Annenberg Space for Photography w Los Angeles w Kalifornii, w 2009 r. oraz „Paul Nicklen Gallery” w Soho w Nowym Jorku w kwietniu 2017 r.
8. Ami Vitale
Wizja uchwycona na fotografii Vitale'a mogłaby sugerować istnienie dwóch przeciwstawnych rzeczywistości: jednej pięknej i idyllicznej, drugiej ponurej i nędznej. Można wręcz wyobrazić sobie człowieka „tulącego” nosorożca i śpiewającego mu kołysankę, aby uśpić go w najgłębszy sen. Z drugiej jednak strony ujęcie mogłoby zapowiadać nadejście tragedii, którą obrazuje obraz pogrzebu wspomnianego zwierzęcia, na który spieszy człowiek, aby je uczcić i upamiętnić, wybrany na przedstawiciela całego gatunku. Niestety, przy interpretacji zdjęcia musimy oprzeć się na tej drugiej opcji, której Vitale towarzyszy w mediach społecznościowych następującym opisem: „Pięć lat temu w rezerwacie OlPejeta w San Francisco zmarł Sudan, ostatni znany samiec nosorożca białego północnego. Kenia. Często wracam myślami do tej chwili i najbardziej zapada mi w pamięć cisza – zapadająca w pamięć cisza, która zdawała się zapowiadać świat bez dzikiej przyrody. W 2019 r. Organizacja Narodów Zjednoczonych podała, że działalność człowieka jest przyczyną szóstego wymieranie – nasilający się kryzys. Jeśli obecna tendencja do zabijania i niszczenia środowiska będzie kontynuowana, wiele innych gatunków wyginie funkcjonalnie za naszego życia. W ciągu ostatnich 40 lat wyginęliśmy 50% dzikiej przyrody na Ziemi. To nie trwa skomplikowana matematyka, aby wywnioskować, że jeśli nie zaczniemy działać teraz, niewiele pozostanie. Natura nas potrzebuje teraz. Ucz się od wielu organizacji zajmujących się ochroną przyrody na całym świecie, wspieraj je i współpracuj z nimi, pracując nad budowaniem przyszłości, w której możemy żyć w zgodzie z naturą.” Po tych słowach najlepiej byłoby zakończyć artykuł, aby podkreślić przesłanie, które rzeczywiście jest bliskie wielu fotografom dzikiej przyrody, ale nadszedł czas, aby przedstawić podstawowe informacje na temat Vitale, amerykańskiego fotoreportera, dokumentalisty, pedagoga, i mówca, znany także z opublikowania w 2018 roku fotoksiążki zatytułowanej „Panda Love”, przedstawiającej pandy w niewoli i podczas ich wypuszczania na wolność.
9. Tim Laman
Jak pięknie kwitną wiosną czerwone rośliny! Ups, przepraszam, źle zrozumiałem temat, ponieważ fotografia Tima Lamana w rzeczywistości przedstawia stado szkarłatnych ibisów w namorzynach, a rośliny drzewiaste zachodzą na siebie, tworząc wspomniane wyżej wrażenie. Osobniki tego gatunku ptaków są dorosłe, wyróżniają się całkowicie szkarłatnym upierzeniem, które może przybierać różne odcienie i odcienie, a końcówki skrzydeł, odbiegające od koloru imiennika, mają atramentowoczarny odcień, czasami przechodzący w ciemnoniebieski. Oprócz tego, co opisano, ujęcie ukazuje poprzez korony drzew wspomnianej roślinności cechy siedliska, w którym żyją ptaki, a mianowicie Ameryki Południowej i wysp karaibskich, miejsc gromadzenia się na terenach podmokłych i innych siedliskach podmokłych, w tym równin błotnistych, wybrzeża i lasy deszczowe. Jeśli chodzi o Lamana, to amerykański ornitolog, fotoreporter zajmujący się dziką przyrodą i filmowiec znany jest między innymi z dokumentowania wszystkich gatunków rajskich ptaków w ich naturalnym środowisku podczas wypraw badawczych wraz z kolegą Edwinem Scholesem z Cornell Lab of Ornithology.
10. Charlie Hamilton James
Oto zdjęcie włoskiej mamy karmiącej swoje dzieci do 40. roku życia! Wybacz ironię; jako Włoch z pewnością mogę to zrobić, zachowując szacunek, jaki mam dla mojego pięknego kraju. Tak czy inaczej, przejdźmy do sedna: zdjęcie wykonane przez Jamesa jest po prostu chwytające za serce, ponieważ przedstawia postać matki wypełniającej obowiązki nałożone przez jej rolę, w pierzastej wersji rodzaju, rysując paralelę między człowiekiem i zwierzęciem światów, co zbyt często jest ignorowane lub uznawane za oczywiste. Zdjęcie, o którym mowa, zostało sprytnie opublikowane w mediach społecznościowych przez Jamesa, który udostępniwszy je w Dzień Matki, opatrzył go podpisem: „Wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Matki wszystkim mamom w stanach, lub mamom, jak je nazywacie. Zwłaszcza tym, które mają dzieci, które lubią sushi.” Charlie Hamilton James, który w humorystyczny sposób nawiązał do rybnej przekąski, łącząc ją z ludzkim zwyczajem spożywania surowej ryby, to angielski fotograf, operator telewizyjny i prezenter specjalizujący się w tematyce dzikiej przyrody. Jego prace powstawały na zamówienie magazynu National Geographic, programów BBC Springwatch/Autumnwatch oraz „The Natural World”.
Olimpia Gaia Martinelli
