Ioannis Filippopoulos

A CURA DI VANESSA VITI ART CURATOR

L’ artista greco Ioannis con grande abilità pittorica crea delle opere d’ arte ricche di forza e disentimenti. Le pennellate sono decise, intense e cariche di energia. A volte, i colori appaiono sospesi, rendendo l’ opera incompleta, seguendo quindi lo stile del “non finito”. I lavori di  espressione di un linguaggio, attraverso di esso l’ artista racconta i suoi pensieri e i suoi punti di vista, lasciando aperto il dialogo con lo spettatore. 

L’opera “Pharaoh” è caratterizzata da pennellate decise, sono esse che giocano un ruolo importante,non appaiono linee di contorno o disegni, ogni forma è resa dalla stesura del colore.  L' artista Ioannis è in grado di rendere la luminosità e la tridimensionalità semplicemente con l’uso del colore e del pennello.

 L’opera vuole essere un punto di partenza per una riflessione importante  il tema del razzismo. Partendo dalle contestazioni che sono state mosse sulle teorie cheriguardano l’etnia della civiltà egiziana, ad esempio le teorie afro-centriche. Riflettere su tematiche sensibili ed importanti come quella dell’identità culturale è necessario, il rispetto deve essere la prerogativa. Sarebbe necessario fare un lavoro notevole di dialogo e confronto sull’ uguaglianza,solo in questo modo si può coltivare l’empatia.

L’opera “Female nude” rappresenta una donna senza abiti, nuda, libera, è il centro dell’ opera,occupa gran parte di tutto il dipinto; colori e pennellate come sempre, diventano i protagonisti della composizione e fanno emergere il talento pittorico di Ioannis. I colori chiari della donna contrastano con quelli scuri del fondo rendendo però l’opera estremamente bilanciata. 

Questo lavoro affronta iltema del corpo della donna, degli stereotipi ad esso collegati, una riflessione sulla società contemporanea. Oggi ci viene detto continuamente che possiamo essere noi stessi, senza timori,dobbiamo sentirci liberi nel nostro corpo. Ma è veramente così? Esistono ancora dei canoni esteticiche in qualche modo che la società ci impone? Appare chiaro che, se da un lato esiste una corrente di pensiero ed un movimento “body positivity” che sostiene le teorie sull’ accettazione di se, dall ’altro lato siamo inondati costantemente di immagini che ritraggono corpi “perfetti”. 

L’opera “Cosmogony” è un fulgore di energia, uno scalpitio di colori e vibrazioni. Le pennellate si muovono all’ interno dell’ opera in maniera libera, come se non tenessero conto del tempo e dello spazio. L’opera appare sospesa, infinita e misteriosa. L’ artista con questo lavoro parla del futuro, del quale ovviamente non conosce niente, quindi si affida all’ astrattismo, per dare vita più che ad un ’opera, ad una vera e propria visione. I colori che l’ artista decide di usare sono brillanti e luminosi, sono carichi di energia vitale, di fatto, il futuro che Ioannis immagina è sicuramente positivo.

CURATED BY VANESSA VITI ART CURATOR

The Greek artist Ioannis with great pictorial skill creates works of art full of strength and feelings

.The brushstrokes are decisive, intense and full of energy. Sometimes, the colors appear suspended,making the work incomplete, thus following the "unfinished" style. Ioannis' works are the expression of a language, through it the artist tells his thoughts and points of view, leaving the dialogue with the viewer open.

The work "Pharaoh" is characterized by decisive brushstrokes, it is these that play an  important role, no contour lines or drawings appear, each shape is rendered by the application of color. The artist Ioannis is able to render brightness and three-dimensionality simply with the use of color and brush. The work aims to be a starting point for an important reflection regarding the theme of racism. Starting from the disputes that have been raised on the theories regarding the ethnicity of Egyptian civilization, for example the afro-centric theories. Reflecting on sensitive and importan tissues such as cultural identity is necessary, respect must be the prerogative. It would be necessaryto do a significant job of dialogue and discussion on equality, only in this way can empathy becultivated.

The work “Female nude” represents a woman without clothes, naked, free, she is the center of thework, she occupies a large part of the entire painting; colors and brushstrokes, as always, become the protagonists of the composition and bring out Ioannis' pictorial talent. The light colors of  contrast with the dark ones of the background, making the work extremely balanced. This work addresses the theme of the woman's body, the stereotypes connected to it, a reflection on contemporary society. Today we are continually told that we can be ourselves, without fear, we must feel free in our body. But is it really like that? Are there still aesthetic standards that  imposes on us? It seems clear that, if on the one hand there is a current of thought and a"body positivity" movement that supports theories on self- acceptance, on the other hand we are constantly inundated with images that portray "perfect" bodies. 

The work “Cosmogony” is a radiance of energy, a clatter of colors and vibrations. The brushstrokes move within the work freely, as if they did not take time and space into account. The work appears suspended, infinite and mysterious. With this work, the artist talks about the future, of which he obviously knows nothing, so he relies on abstractionism to give life to a real vision rather than a work. The colors that the artist decides to use are bright and luminous, they are full of vital energy,in fact, the future that Ioannis imagines is certainly positive.

Athens based artist Ioannis Filippopoulos (b.2004) emphasizes the reflection of light and color on individuals and objects in his works. Complementing his choice of bold, saturated colors is a lyricism in the movement of his brushstrokes and an informality in the way he allows some colors to drip down the paper. This unfinished, or “Non-finite,” style allows the viewer to engage in multiple ways with his creations as it leaves some things for the viewer to fill in for themselves. 

For the Florence Biennale XIV; “I Am You. Individual and Collective Identities in Contemporary Art and Design,” Ioannis submits three acrylics on paper which highlight how representing collective identity tropes in artistic ways can help individuals negotiate their own unique identities. 

This first piece presented here is an acrylic sketch of the head of a statue of an ancient Egyptian pharaoh. By setting the warm yellow tones against the complementary cool blue tones Ioannis creates a rich interaction in the environment. The saturated colors highlight the richly complicated identity surrounding the ancient Egyptian civilization. Often the stories of all civilizations inhabiting Egypt throughout time are simplified into a singular conflicted narrative. In cases like this, the idea of a collective identity creates a conflict, as there are many unique individual aspects to different groups of people who have inhabited Egypt across time. Ioannis questions the nature of this collective identity in this acrylic on paper. It is important to question the nature of the collective Egyptian identity specifically as it relates to current critical race theory. Although Egypt is geographically part of the African continent it has been historically separated from it in terms of scholarship.

The second, an example of his figurative painting, features a nude model seated against an unfinished backdrop of colors.

Artists and viewers will be accustomed to the thin, feminine, nude models of old, which represent a long-held standard of beauty. Here Ioannis’s model questions these standards of beauty in several ways. First and foremost, her overweight body does not fit the stereotypical nude model. Further highlighting her uniqueness is her bright pink hair which stands out like the peaked flames of a burning fire. His loose paint strokes and dripping paint leaves a fluid environment that is ever shifting in and out of focus. Ioannis left the model’s foot unpainted and unfinished. This unfinished technique allows a dialogue between the viewer and the model as they consider themselves in relation to her. Ioannis situates the model as worthy of our consideration!

In a chromatic explosion, Ioannis explores his own idea of Cosmogony in this third acrylic on paper. Adapted from the Greek, the term Cosmogony refers to the birth and creation of a new world. Ioannis’s abstract representation is optimistic of how our many identities will harmonize with each other to create a new collective. 

Ioannis is currently a student at the School of Fine Arts in Athens. 

Τρία Ζωγραφικά Έργα για την ΧΙV Μπιεννάλε της Φλωρεντίας

Τα τρία έργα που παρουσιάζονται στην XIV Μπιεννάλε της Φλωρεντίας , η οποία έχει θέμα "Εγώ Είμαι Εσύ. Ατομικές και Συλλογικές Ταυτότητες στην Σύγχρονη Τέχνη και Ντισάιν" , δεν αποτελούν μέρος ενός ενιαίου ζωγραφικού συνόλου , αλλά το καθένα συνδέεται με το δικό του μοναδικό τρόπο  με την έννοια των ταυτοτήτων και εκφράζει διαφορετικά προσωπικά βιώματα.

 Φαραώ/Το «Παρελθόν»

Ο «Φαραώ», με θέμα που εμπνέεται από το παρελθόν,  είναι μια πρόκληση  για προβληματισμό και ενσυναίσθηση γύρω από το θέμα των συλλογικών ταυτοτήτων , όπως είναι η εθνική και η φυλετική ταυτότητα, καθώς και της ιστορικής μνήμης, που συνδέεται με αυτές.

Από την παιδική μου ηλικία , προσωπικά ενδιαφέροντα των μελών της οικογένειας μου αποτέλεσαν ερεθίσματα που δημιούργησαν το κατάλληλο υπόβαθρο ώστε να έρθω σε επαφή και να ευαισθητοποιηθώ γύρω από θέματα που αφορούν στις φυλετικές ταυτότητες , τον ρατσισμό  και διάφορες παραμέτρους του.

Στο πλαίσιο αυτό γνώρισα και τις θεωρίες των αφροκεντριστών ,- όπως π,χ. την εκδοχή του Μάρτιν Μπερνάλ στο βιβλίο του «Μαύρη Αθηνά»- , οι οποίες   δεν είχαν καμία σχέση με όσα είχα διδαχτεί ως ιστορική γνώση στο σχολείο,  και καθώς αμφισβητούσαν στοιχεία της πολιτιστικής/εθνικής μου ταυτότητας , κινητοποίησαν το ενδιαφέρον μου σχετικά με την ιστορική μνήμη και τις διαφορετικές ερμηνείες της .

Όταν ζωγράφιζα τον «Φαραώ», δεν μπορούσα να αντισταθώ στη σκέψη των τόσο διαφορετικών ερμηνειών της ιστορικής μνήμης, οι οποίες δεν είναι άσχετες με τη διαφορετική οπτική γωνία του παρατηρητή.  Το κεφάλι του φαραώ το ζωγράφισα σε τρεις διαφορετικές εκδοχές, και κάθε φορά ήταν μια ευκαιρία για εμβάθυνση στο  θέμα της ιστορικής μνήμης .

 Στον αρχαίο κόσμο, όταν ζούσαν οι φαραώ και όταν δημιουργήθηκαν τα αγάλματά τους , δεν υπήρχε η έννοια της «φυλής». Αυτή εμφανίζεται πολύ αργότερα , τον 17ο-18ο αι. , και συνδέθηκε με  την αποικιοκρατία και την καταδυνάστευση μεγάλων πληθυσμών από τη λευκή φυλή, που  αυθαίρετα θεώρησε τον εαυτό της «ανώτερο», και όσους ανήκαν σε άλλες φυλές , ιδιαίτερα στην «μαύρη» , ως κατώτερους.

 Πολύ νωρίς ο μαύρος ακτιβισμός που αναπτύχθηκε κυρίως στην Αμερική ,συνέδεσε τον λαμπρότερο πολιτισμό της αφρικανικής ηπείρου, δλδ. τον αιγυπτιακό , με την μαύρη φυλή. Στο πλαίσιο αυτό διατυπώθηκαν  οι αφροκεντρικές θεωρίες   που αν και  παρέμειναν για χρόνια στο περιθώριο της ακαδημαϊκής επιστήμης και θεωρήθηκαν ως «ψευδοεπιστήμη» , έχουν  αρχίσει να κερδίζουν έδαφος σε αμερικανικά πανεπιστημιακά ιδρύματα  σε μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού των συλλογικών ταυτοτήτων  και  επανερμηνείας του κυρίαρχου πολιτισμού και να επηρεάζουν την κοινή γνώμη.

Πρόσφατα η Κλεοπάτρα παρουσιάστηκε στον κινηματογράφο ως μαύρη , προκαλώντας μεγάλες αντιδράσεις στον αιγυπτιακό λαό, που αισθάνθηκε να θίγεται η εθνική του ταυτότητα,  όπως συνέβη και με την πρόσφατη έκθεση στο Εθνικό Μουσείο Αρχαιοτήτων στο Leiden της Ολλανδίας, που παρουσιάζε την Αίγυπτο μέσα από τη χιπ-χοπ, την τζαζ, τη σόουλ και τη φανκ μουσική, με τη Rihanna, την Beyoncé, τη Nina Simone, τον Prince και τον ράπερ Nas, ανάμεσα σε άλλους, να μιμούνται βασίλισσες της αρχαίας Αιγύπτου και φαραώ στα τραγούδια τους που έχουν προβληθεί εκατομμύρια φορές. Η έκθεση προκάλεσε την οργή ακόμη και του αιγυπτιακού υπουργείου πολιτισμού και οδήγησε σε «διπλωματικό επεισόδιο» , δλδ. την ανάκληση της άδειας διενέργειας ανασκαφής στο αιγυπτιακό έδαφος από ξένους επιστήμονες.

Το παράδειγμα της Αιγύπτου  ,  αποκαλύπτει, νομίζω,  πώς επηρεάζουν και κινητοποιούν τους ανθρώπους οι συλλογικές ταυτότητες , οδηγώντας τους συχνά  σε συγκρούσεις.  Μέσω της ενσυναίσθησης και της διαπολιτισμικής επικοινωνίας είναι δυνατό ενδεχομένως να υπάρξει πρόοδος στην αλληλοκατανόηση και στην προσέγγιση ανθρώπων διαφορετικών φυλετικών , εθνικών , πολιτιστικών και άλλων συλλογικών  ταυτοτήτων.

Γυναικείο Γυμνό/ Το «Παρόν»

Το «Γυναικείο Γυμνό»  , που απεικονίζει  μια  συγκεκριμένη γυναίκα της εποχής μας  , με σώμα όχι λεπτό , γυμνή,  εστιάζει στη φυσική εμφάνιση , που αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο της ατομικής-προσωπικής ταυτότητας του ανθρώπου και μας θέτει ερωτήματα σχετικά με την αποδοχή του εαυτού, την ανάπτυξη θετικής αυτοεικόνας, την αλληλεπίδραση με τους άλλους.

Πόσο εύκολο είναι  να αποδεχτεί ένας άνθρωπος τα φυσικά του χαρακτηριστικά, που αποτελούν ένα σημαντικό στοιχείο της ατομικής-προσωπικής του ταυτότητας; Στην εποχή μας που κυριαρχεί το σύνθημα της αποδοχής του εαυτού και του “body positivity” πόσο εύκολο ή εφικτό είναι αυτό; Πόσο ισχυρά είναι τα στερεότυπα για τη σωματική ομορφιά για όλους τους ανθρώπους  γενικά και ειδικότερα για τη  γυναικεία   σωματική  ομορφιά;

Τα ΜΜΕ κατακλύζονται με εικόνες που προβάλλουν συγκεκριμένα πρότυπα ομορφιάς, μεταξύ αυτών είναι πολύ ισχυρό εκείνο του καλλίγραμμου γυναικείου σώματος.   Μια γυναίκα που δεν ευθυγραμμίζεται   η μορφή της με αυτά τα πρότυπα ,είναι απίθανο να παραμείνει  ψυχολογικά ανεπηρέαστη και να αναπτύξει θετική αυτοεικόνα.

 Χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη , νευρική ανορεξία είναι καταστάσεις  που έχουν συνδεθεί στην βιβλιογραφία με τα πρότυπα-στερεότυπα της ομορφιάς.   Παράλληλα διαπιστώνεται δυσκολία και προβλήματα στην αλληλεπίδραση με τους συνανθρώπους, περιστατικά «μπούλινγκ» , ειρωνείας, διακρίσεων στον εργασιακό χώρο, λιγότερες ευκαιρίες ανάδειξης και προβολής σε κοινωνικούς χώρους.  

Από την άλλη, μια ολόκληρη βιομηχανία , αυτή της ομορφιάς,  στηρίζεται ακριβώς σε αυτή την ανάγκη της  ανάπτυξης θετικής αυτοεικόνας  και  βελτίωσης της εξωτερικής εμφάνισης.  Είναι σημαντικές και  οι οικονομικές παράμετροι του ζητήματος αυτού. Η  ανάγκη ανάπτυξης θετικής προσωπικής ταυτότητας δλδ , γίνεται και αντικείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης. Το θέμα είναι σύνθετο.

Πώς αισθάνεται ένας άνθρωπος που η μορφή του δεν ακολουθεί αυτό που κοινωνικά έχει προσδιοριστεί ως «όμορφο»; Μπορούμε να «βαδίσουμε στα παπούτσια του»;

Πιστεύω πώς δεν δύσκολο αυτό, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι συγκρίνοντας τους εαυτούς μας με τα στερεότυπα ομορφιάς, αισθανόμαστε , σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ανεπαρκείς.

Κοσμογονία/Το «Μέλλον»

Πώς θα είναι το μέλλον σε σχέση με τις συλλογικές και τις ατομικές ταυτότητες;

 Η μετανάστευση, η κλιματική αλλαγή και  οι νέες συνθήκες που αυτές διαμορφώνουν , η τεχνητή νοημοσύνη και οι προκλήσεις για την ταυτότητα  του ανθρώπινου όντος,  που αυτή θέτει,  διαγράφουν το τοπίο των συλλογικών , αλλά και των ατομικών-προσωπικών ταυτοτήτων στο μέλλον.  Το μέλλον είναι απροσδιόριστο, για το λόγο αυτό η  « Κοσμογονία» , η γέννηση του νέου κόσμου , είναι μια απροσδιόριστης μορφής εικόνα , ένα έργο αφηρημένης τεχνοτροπίας.

 Ενδεικτική Βιβλιογραφία

https://www.eurchembull.com/uploads/paper/070524a9cd5eb9eb16970b60f63f3c02.pdf   (5/10/2023)https://eclass.upa tras.gr/modules/document/file.php/PN1557/%CE%94%CE%99%CE%91%CE%9B%CE%95%CE%9E%CE%95%CE%99%CE%A3%20%26%20%CE%91%CE%9E%CE%99%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%97/%CE%91%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7/%CE%8E%CE%BB%CE%B7%203%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%B5%CF%83%CF%84%202022/liu_arvaniti_10-9-2018Chpters6913.pdf   (5/10/2023)

 https://www.lifo.gr/now/entertainment/oi-eikones-tis-beyonce-kai-tis-rihanna-thymonoyn-toys-aigyptioys  (5/10/2023)

https://www.kathimerini.gr/world/562394086/i-aigyptos-apanta-sto-netflix-gia-ti-mayri-kleopatra-eiche-leyko-derma-kai-ellinistika-charaktiristika/       (5/10/2023)

https://eleftherostypos.gr/istories/i-istoriki-alitheia-gia-mia-lathos-syzitisi-itan-mavri-i-kleopatra   (5/10/2023)

https://time.com/6273435/cleopatra-race-debate-netflix/   (5/10/2023)

https://www.protothema.gr/culture/article/1366177/istoriki-plastografia-apo-ti-mauri-kleopatra-ston-mauro-sokrati/   (5/10/2023)

https://antifono.gr/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%88%CF%85%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1/  (5/10/2023)

I am You , Εγώ είμαι εσύ. Το κάλεσμα να «περπατήσει κάποιος στα παπούτσια του άλλου» , το αίτημα της εποχής μας για ενσυναίσθηση, συνδέεται στο θέμα της Μπιεννάλε της Φλωρεντίας με τις ατομικές και συλλογικές ταυτότητες. Εδώ και αρκετές δεκαετίες το θέμα    της αυτοπραγμάτωσης και επίτευξης της ευτυχίας του ανθρώπου έχει συνδεθεί  στα έργα επιστημόνων διάφορων κλάδων με την έννοια της ταυτότητας.

Η ταυτότητα δηλώνει προσωπικά ή ομαδικά χαρακτηριστικά και εκφράζει τη συμμετοχή σε συγκεκριμένες ομάδες. O όρος ταυτότητα αναφέρεται πρωτίστως στην υποκειμενική εμπειρία του ατόμου για τον εαυτό του σε σχέση με τον κόσμο.

Ο εαυτός δομείται καθώς διακρίνονται δύο είδη ταυτίσεων: (α)  οι προσωπικές, στο πλαίσιο των οποίων το άτομο σκέφτεται και περιγράφει τον εαυτό του ως μέλος διαπροσωπικών σχέσεων ή/και με όρους ιδιοσυγκρασιακών χαρακτηριστικών , (β) οι κοινωνικές, στο πλαίσιο των οποίων το άτομο σκέφτεται και περιγράφει τον εαυτό του ως μέλος κοινωνικών κατηγοριών και ομάδων.  

Η ατομική η προσωπική ταυτότητα , μπορούμε να πούμε ότι συνίσταται στον μοναδικό συνδυασμό στοιχείων που καθιστούν κάθε άνθρωπο διαφορετικό από οποιονδήποτε άλλο. Ο καθένας μας κατά βάθος αισθάνεται μόνος στο είδος του και την ίδια στιγμή ίδιος με τον εαυτό του σε κάθε χρονική και τοπική συγκυρία- αν και νιώθουμε ότι ανάλογα με τις περιστάσεις φέρνουμε στην επιφάνεια και άλλη όψη του εαυτού, ενώ ο εσωτερικός και ο κοινωνικός έλεγχος αντιμετωπίζουν με συγκαταβατικότητα τις ανακολουθίες που συνεπάγεται η πολυπρισματική μας υπόσταση.

Η συλλογική (ή κοινωνική) ταυτότητα αναφέρεται στην κατηγοριοποίηση βάσει της συμμετοχής σε ομάδες, κάνοντας διακριτές τις ομάδες αντί τα άτομα. Η ταύτιση με μια ομάδα συνδέεται με  την εκμάθηση συστημάτων συμβόλων, καθώς και αξιών, νορμών και κανόνων, στοιχείων που στο σύνολό τους εκφράζουν την ομαδική ή πολιτισμική σύνδεση των ανθρώπων.

Η   κοινοποίηση μιας ταυτότητας υπονοεί ότι συμμετέχουμε ενεργά με ένα μέρος της ύπαρξής μας ώστε να ταυτιστούμε με ορισμένη ομάδα. Αυτή η έννοια της ενεργής ανάμειξης υποδεικνύει ότι η ταυτότητα κάποιου σχηματίζεται μέσα από πολιτισμικές διαδικασίες, οι οποίες με τη σειρά τους εξαρτώνται από πολιτισμικές δομές.

Στη διάρκεια της ζωής μας, ταυτιζόμαστε με διάφορες κοινωνικές ομάδες και επομένως αναπτύσσουμε πολλές ταυτότητες.

Η   συμμετοχή σε  ομάδες είναι μερικές φορές  εθελοντική (π.χ., πολιτική συσχέτιση, επάγγελμα), σε άλλες είναι ακούσια (π.χ., φύλο, ηλικία). Εξαιτίας της συμμετοχής μας σε πολλές ομάδες ή υπο-ομάδες, βρισκόμαστε σε διαρκή επικοινωνία με ανθρώπους από εξω-ομάδες , ομάδες δλδ. στις οποίες δεν ανήκουμε.

Οι ταυτότητες ορίζονται εξωτερικά και εσωτερικά – δημιουργούμαστε από τον εαυτό μας και τους άλλους ταυτόχρονα. Η αντίληψή μας για τον εαυτό μας και τους άλλους επηρεάζει τον τρόπο που επικοινωνούμε με τους γύρω μας. Η εμφάνιση, οι αξίες, η ένδυση και η γλώσσα μας φανερώνουν ποιοι είμαστε, επομένως επηρεάζουν τις σχέσεις μας με τους άλλους.

Η φυλετική ταυτότητα αποτελεί έναν τύπο συλλογικής ταυτότητας και  αφορά σε μια ομάδα που χαρακτηρίζει τον εαυτό της ή και χαρακτηρίζεται από άλλους ως ξεχωριστή στη βάση αμετάβλητων βιολογικών διαφορών . Ως καθοριστικό και ρυθμιστικό χαρακτηριστικό, η φυλή -που ως έννοια εισάγεται τον 17ο-18ο αι.,-  έχει ιστορικά χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για κοινωνική κατηγοριοποίηση, αλλά και ως βάση διακρίσεων.

Εκτός από τη φυλή και τον πολιτισμό, οι ταυτότητες μπορούν επίσης να καθορίζονται από το φύλο, την κοινωνική τάξη, την εθνοτικότητα, τη θρησκεία, τον πολιτικό προσανατολισμό, την κοινωνική ομάδα, το επάγγελμα και τη γεωγραφική περιοχή.

Αν  η κοινωνική ταυτότητα, λόγω υπαγωγής σε υποβαθμισμένες ομάδες,  είναι αρνητική, μπορούν  να ενεργοποιηθούν ατομικές ή συλλογικές στρατηγικές αναβάθμισής της. Μπορεί κάποιος να εγκαταλείψει μια ομάδα που δεν εγγυάται τη θετική ταυτότητα για να προσχωρήσει σε μια άλλη, «καλύτερη» γι΄ αυτόν. Επίσης μπορεί να οριστεί η μειονεκτική ομάδα με έναν νέο, διαφορετικό, τρόπο, έτσι ώστε να αναδειχτούν ή/και να δημιουργηθούν θετικές .

Διαπολιτισμική επικοινωνία

Σημαντική θέση στη συζήτηση γύρω από τις ταυτότητες στην εποχή μας έχει η θεωρία της διαπολιτισμικής  επικοινωνίας. Η κλιματική αλλαγή, η μετανάστευση και οι γενικότερες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στις σύγχρονες κοινωνίες , καθιστούν σκόπιμη , αν όχι αναγκαία , τη δημιουργία διαπολιτισμικής ταυτότητας.

Η διαπολιτισμική ταυτότητα μπορεί να αναπτυχθεί μέσω της ανοιχτότητας σε πολιτισμικά διαφορετικούς ανθρώπους και της προθυμίας να διαπραγματευθεί κανείς τις διαφορές. Ο σημερινός κόσμος καθιστά αναγκαίες τις διαδικασίες κατασκευής και διαπραγμάτευσης της ταυτότητας, σε αντιδιαστολή με τις πιο παραδοσιακές διαδικασίες της διαμόρφωσης ταυτότητας.

Ανάπτυξη ενσυναίσθησης στη διαπολιτισμική επικοινωνία

 Χρειάζεται επίσης να δημιουργήσουμε μια αίσθηση ενσυναίσθησης . Είναι αναγκαίο να  κατανοούμε τους άλλους μπαίνοντας στον κόσμο τους ή ερχόμενοι στη θέση τους. Η έννοια της ενσυναίσθησης  περιγράφεται ως ο βασικός μηχανισμός που καθιστά εφικτή την κατανόηση ανάμεσα σε δύο αλληλοεξαρτώμενα άτομα.

Ένας από τους σημαντικότερους φραγμούς στη διαπολιτισμική ικανότητα τίθεται από τον εθνοκεντρισμό, τον βαθμό στον οποίο κάποιος κρίνει τους άλλους πολιτισμούς ως κατώτερους από τον δικό του. Ο εθνοκεντρισμός συνήθως στηρίζεται σε στερεότυπα και προκαταλήψεις σχετικά με τα μέλη έξω-ομάδων, όταν αυτά συγκρίνονται με την εσω-ομάδα. Τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις μάς εμποδίζουν να αναγνωρίσουμε στοιχεία που δεν επιβεβαιώνουν τις υποθέσεις μας. Προκειμένου οι άνθρωποι να γίνουν ικανότεροι διαπολιτισμικοί συνομιλητές, είναι σημαντικό να μειώσουν τον εθνοκεντρισμό και να αποφεύγουν τις προκατειλημμένες στάσεις.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

https://eclass.upa tras.gr/modules/document/file.php/PN1557/%CE%94%CE%99%CE%91%CE%9B%CE%95%CE%9E%CE%95%CE%99%CE%A3%20%26%20%CE%91%CE%9E%CE%99%CE%9F%CE%9B%CE%9F%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%97/%CE%91%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7/%CE%8E%CE%BB%CE%B7%203%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%B5%CF%83%CF%84%202022/liu_arvaniti_10-9-2018Chpters6913.pdf

Ioannis Filippopoulos is participating artist in the XIV Florence Biennale 2023.

 The Florence Biennale is the major contemporary art and design exhibition in Florence and one of the world's leading contemporary art exhibitions. More than 450 artists and designers from 71 countries participated in the latest edition (XIII Florence Biennale 2021), which has been held under the patronage of the European Parliament, Italian Commission for UNESCO, Italian Ministry of Culture, Tuscany Region, and Municipality of Florence, and was attended by more than 10,000 visitors.

The XIV Florence Biennale, which will take place at the Fortezza da Basso (Florence, Italy), from 14 to 22 October 2023, will engage participating artists and visitors in a rich programme of artistic and cultural activities. Aside from the main exhibition, there will be collateral events, performances, workshops, conferences, and lectures relating to the theme of the new edition: "I Am You. Individual and Collective Identities in Contemporary Art and Design".

Furthermore, each participating artist will compete for the "Lorenzo il Magnifico" International Award, conferred by an International Jury to the best works on show in each category, as well as for other Special Awards. The artworks of the winners of the "Lorenzo il Magnifico" Award will be on display in January 2024 in the Exhibition Hall of the Accademia delle Arti del Disegno in Via Ricasoli 68, Florence, which is also the site of Accademia di Belle Arti.

Moreover, within the framework of the Florence Biennale, the "Lorenzo il Magnifico Lifetime Achievement Awards" (Art) and the "Leonardo da Vinci Lifetime Achievement Awards" (Design) are conferred to individuals who have reached pinnacles of artistic achievement for their contribution to culture: Marina Abramović, Gustavo Aceves, Refik Anadol, Sauro Cavallini, Christo & Jeanne-Claude, David Hockney, El Anatsui, Arata Isozaki, Salvatore & Wanda Ferragamo, Ferrari & Pininfarina, Gilbert & George, Anish Kapoor, Oliviero Toscani, Elsa Peretti (Tiffany & Co.), Michelangelo Pistoletto, Paula Scher, Vivienne Westwood, and Franco Zeffirelli are among the recipients of the past editions. The Lifetime Achievement Awards recipients are invited as guests of honour to the biennial, during which they meet the participating artists and receive the award in a public ceremony.

The first announced name among the Lifetime Achievement Award Winners of the XIV Florence Biennale 2023 is the world-renowned American photographer and film-maker David LaChapelle, who will attend the event to receive the award, give a speech, and exhibit a series of his works made between 2009 and 2023.