Sara Duszczyk

"Przekwitłe"

Na moich fotografiach posługuję się symboliką, która, dla każdej z nas jest jak druga intuicja. W tym projekcie są to stare, zapomniane, przekwitłe główki porcelanowych lalek, które wyszukuję na aukcjach antyków. 

Są już nie kochane, w stanie rozkładu, bo czas nie jest dla nich łaskawy. Ich popękane buzie, są niczym nasze zmarszczki, a wytarte oczy, może jak nasze? od płaczu? Ich głowy są bez włosów, oderwane, od reszty ciała, bo tak się mentalnie dzieje, gdy nie akceptujemy swojej cielesności. Przekwitłe, odtrącone, zapomniane...

Właśnie dlatego chcę o nas mówić! o naszych trudnych doświadczeniach, emocjach tłumionych i chowanych głęboko przed rodziną i przyjaciółmi, które nas blokują i unieszczęśliwiają.  

Chcę krzyczeć! o tym co nas boli! stąd ten projekt🤍

Na koniec powiem, że, one same mnie wybierają. Sara

********

"Withered"

In my photographs I use symbolism, which is like a second intuition for each of us. In this project, these are old, forgotten, faded heads of porcelain dolls that I find at antique auctions. 

They are no longer loved, in a state of decay, because time is not kind to them. Their cracked faces are like our wrinkles, and their worn-out eyes are like ours? from crying? Their heads are hairless, detached from the rest of the body, because this is what happens mentally when we do not accept our corporeality. Withered, rejected, forgotten...

That's why I want to talk about us! about our difficult experiences, emotions suppressed and hidden deeply from family and friends, which block us and make us unhappy.  

I want to scream! about what hurts us! hence this project🤍

Finally, I will say that they choose me. Sarah

*******

"Flétri"

Dans mes photographies j'utilise le symbolisme, qui est comme une seconde intuition pour chacun de nous. Dans ce projet, ce sont des têtes de poupées en porcelaine anciennes, oubliées, décolorées, que je trouve dans les ventes aux enchères d'antiquités. 

Ils ne sont plus aimés, en état de décadence, car le temps n’est pas tendre avec eux. Leurs visages crevassés sont comme nos rides, et leurs yeux usés sont comme les nôtres ? de pleurer ? Leurs têtes sont glabres, détachées du reste du corps, car c'est ce qui arrive mentalement lorsque nous n'acceptons pas notre corporéité. Flétri, rejeté, oublié…

C'est pourquoi je veux parler de nous ! à propos de nos expériences difficiles, de nos émotions réprimées et profondément cachées à notre famille et à nos amis, qui nous bloquent et nous rendent malheureux.  

Je veux crier! sur ce qui nous fait mal ! d'où ce projet🤍

Enfin, je dirai qu'ils m'ont choisi. Sarah

Natchnione ciało' 2023

Zawsze wzbudza wewnętrzne emocje: zachwytu, podniecenia, odrazy, współczucia... 

Ciało jest Nami a my Nim.

Możemy je kochać, albo szczerze nienawidzieć.

Tylko akceptować.

Bezkrytycznie uwielbiać, lub całkowicie nie zauważać.

Potrafi być obojętne, przeszkadzające.

Czasem boli tak, że byśmy je z siebie zerwali, byleby przestało boleć.

Nic takiego się jednak nie stanie. Bo One to My...

Sara Duszczyk Art

Tworzę, tańcząc za rękę ze swoją estetyką i wrażliwością, chwytam tą lotną intymną chwilę, chłonę jej zmysłowość i zmieniam w kadry – autentyczne, wolne, mgliste, utkane światłem i cieniem z grubym ziarnem nieoczywistości.

Tylko emocja, prawda i boskie człowiecze ciało, droga, którą w swojej twórczości podążam.

Moja wizja ?

Gdy trzymam aparat w ręku, pojawia się wizja idealnego uchwycenia obrazu, który mi się ukazał, lub na odwrót – wyobrażenie go, prowadzi mnie za rękę i krok po kroku ją realizuję, intuicyjnie, z umiłowaniem naturalności i uszanowaniem czyiś granic.

Chcę oczarować najpierw ciebie :) potem świat,  swoimi czarno-białymi kadrami, oraz tymi w kolorze sepii, z wyraźną strukturą grubego ziarna, rozmyte, nieoczywiste z apolińskimi kształtami malowanymi światłem. 

Czujesz moją wizję?

Sara

Zapytana: – jak? co? i dlaczego? bez namysłu odpowiem, że jestem kobietą kompletną w każdej sferze życia: prywatnego, zawodowego a w obszarze sztuki fotografii, mam jasno zdefiniowane cele i pragnienia.

Chcę w swoich kadrach ukazywać prawdę i człowiecze emocje. Również te nieuświadomione, które czas zapisał na ich ciele w postaci zmarszczki, blizny, spojrzenia, czy gestu – to moja opowieść.

Moja pierwsza fascynacja, to francuska fotografia humanistyczna

pierwszej połowy XX wieku, ukazująca codzienność zwykłych ludzi, w sposób frywolny, a innym razem, doniosły i trudny z jej mistrzami: Robertem Doisneau, Henrim Cartier-Bressonem, Edouardem Boubatem, która olśniła mnie do tego stopnia, że pokochałam czarno-białą fotografię uliczną i reportażową.

fot: Sara Duszczyk

Druga, to portrety Jacques'a Henri'ego Lartigue'a.

są dla mnie niezwykłe i zachwycające, w szczególności te, które dotyczą modelki i muzy mistrza – Renée Perle.

fot. Sara Duszczyk

Kierując swoje poszukiwania za ocean, odkryłam Saula Leitera i Renée Jacobs

oczarowali mnie swoimi publikacjami. Przeglądałam je z wypiekami na twarzy, jakbym zaglądała ukradkiem przez ich okno.

fot. Sara Duszczyk

Saul Leiter w „In My Room” ukazuje kobiety eteryczne, lekkie, zalotne, tajemniczo oświetlone tylko światłem naturalnym, natomiast u Rene’e Jacobs w „Paris” czy „Polaroids” widzę kobiety zmysłowe, wyzwolone i nieustraszone a jej zdjęcia są mocne i zniewalające.

fot. Sara Duszczyk

Artystką, która zamyka moje twórcze oczarowania, jest niezwykła Polka

odważna i bezkompromisowa Iness Rychlik. Swoimi autoportretami prowokuje, poruszając trudne tematy przymusu, czy dyskomfortu psychicznego, objawionego na jej ciele.

Są to kadry, które komunikują tematy społeczne i dlatego tak bardzo je cenię.

fot. Sara Duszczyk

Gdy oddaję się pasji - fotografii, gdy jej doświadczam, czuję, że jestem tu, gdzie powinnam, że moja potrzeba uzewnętrznienia swoich przemyśleń jest zaspokojona, że karmię zmysły pięknem i wzruszeniem. 

To mnie ubogaca i uwrażliwia, dlatego świat sztuki
jest tak bliski mojemu sercu.

Sara Duszczyk