Peter Nottrott, Yellow Symphony XL 1 , 2021. Akryl na płótnie, 105 x 155 cm.
Wielokrotne i kontrastujące znaczenia koloru żółtego
Kolor żółty „ma łagodnie pobudzający charakter spokoju i wesołości. Okazuje się niezwykle wrażliwy, jednak brudny tworzy nieprzyjemny obraz… Wystarczy lekki i niezauważalny ruch, aby nadać mu kolor hańby, wstrętu i dyskomfortu ..."
Słowa Johanna Wolfganga von Goethego, jednego z największych pisarzy, myślicieli i intelektualistów wszechczasów, autora pracy Teoria koloru , w której żółty staje się obok niebieskiego jedynym kolorem podstawowym, doskonale nadają się do wprowadzenia czysto „chromo- terapeutyczny” widok wspomnianego odcienia. W rzeczywistości, zgodnie z tą nowoczesną medycyną alternatywną, żółty, kolor słońca i złota, pomaga odzyskać siły witalne i energię do tego stopnia, że już od starożytnego Egiptu kojarzony był z Bogiem Słońca, który reprezentował siłę i witalność. Wchodząc w konkrety, w terapii kolorami kolor żółty uważany jest za kolor bardzo silnie oddziałujący na psychikę, ponieważ może stymulować intelektualną część mózgu i wspomagać koncentrację. Ponadto reprezentuje również pragnienie zmiany, która wpaja pozytywność, radość i ochronę. Właśnie ze względu na te cechy żółty jest stosowany w terapiach wspomagających zwalczających depresję i apatię, a także dolegliwości natury psychosomatycznej. Wracając jednak do słów Goethego, jest też „ciemna strona” wspomnianego odcienia, często kojarzonego z tchórzostwem, chorobą i ułomnością psychiczną. Jednak pomimo tych ostatnich aspektów, dominujący pogląd na ten kolor pozostaje nierozerwalnie związany z poczuciem ciepła, jasności, aw konsekwencji pozytywności.
Norris Yim, Nameless 2722 , 2022. Akryl na płótnie, 70 x 60 cm.
Mona Hoel, Rozmowa - poranek , 2021. Tempera na drewnie, 50 x 50 cm.
Żółty w historii sztuki
Ponieważ był powszechnie dostępny i łatwy w mieszaniu, żółty pigment ochry, we wszystkich swoich najróżniejszych odcieniach, był jednym z pierwszych kolorów stosowanych w sztuce. W rzeczywistości pojawił się zarówno w cywilizacjach prehistorycznych, egipskich, jak i rzymskich, gdzie służył do tworzenia obrazów bogatych w szeroką gamę żółtawych gradacji, uzyskanych właśnie dzięki mniejszej lub większej obecności tego pigmentu tlenku żelaza. Jednak do stworzenia koloru żółtego Egipcjanie i Rzymianie używali również orpimentum, czyli kryształu siarczku arsenu, z którego uzyskano czystą i jaskrawą żółć, lepszą pod względem konsystencji i intensywności od jakiejkolwiek ochry. Przykłady zastosowania takiego minerału można znaleźć na freskach w Pompejach iw grobowcu Tutanchamona, gdzie wydobyto małe kolorowe pudełko z pigmentem orpimentalnym. Mówiąc o średniowieczu, z kolei kolor żółty był często używany do wytwarzania światła Bożego jako substytutu złota, które było zdecydowanie droższe. Równocześnie jednak zaczęto oczerniać ten odcień, gdyż oznaczano nim wyrzutków, czyli prostytutki, trędowatych, Żydów i włóczęgów. Żółty został zrehabilitowany dopiero w XIX wieku dzięki badaniom romantyków i impresjonistów, którzy skupili się na uchwyceniu zmian oświetlenia słonecznego i wpływu atmosfery na wizualną percepcję krajobrazu. Przykładami tego są prace Williama Turnera, który był zakochany w indyjskiej żółcieni i Vincenta van Gogha, który miał dosłownie obsesję na punkcie żółcieni chromowej. Jeśli chodzi o ukochany przez angielskiego mistrza odcień, indyjska żółć pochodząca z Azji została odkryta przez europejskich ilustratorów dopiero pod koniec XVII wieku, kiedy odniosła ogromny sukces, gdyż będąc bardzo jasną i żywą, była idealna. za odtworzenie promieni słonecznych zacienionych w powietrzu. Indyjska żółć miała jednak jedną poważną wadę: śmierdziała jak niebo. Stało się tak, ponieważ był produkowany z moczu krów karmionych wyłącznie wodą i liśćmi mango, które z powodu braku równowagi spowodowanej tą dietą powodowały wyjątkowo żałosne i kolorowe oddawanie moczu. Te ostatnie były starannie zbierane przez pasterzy, a następnie gotowane i filtrowane, a następnie mieszane z odrobiną proszku w celu nadania im zwartości. Z kolei zakończeniem postępowania było stworzenie małych kulek „moczu”, które następnie suszono w piecu, uzyskując kulki koloru indyjskiej żółci. Z kolei dla Vincenta van Gogha Chromowana Żółć oparta na chromianie ołowiu może być uważana za rodzaj malarskiej sygnatury wielu dzieł holenderskiego mistrza, w tym słynnych Słoneczników . Warto podkreślić, że według niektórych popularnych plotek Van Gogh tak szalał na punkcie tego chromu, że posunął się do tego, że zjadł kolor bezpośrednio z tubki z farbą, wierząc, że ta ostatnia przyniesie mu szczęście. Ponadto niewiele osób wie, że Van Gogh został dotknięty ksantopsją, która jest szczególnym zniekształceniem percepcji, które sprawiło, że widział otaczający go świat bardziej żółty niż normalnie. Podsumowując, mimo szaleńczego zamiłowania holenderskiego mistrza do wspomnianego koloru, nie tylko on docenił taką barwę, do tego stopnia, że w historii sztuki istnieje wiele arcydzieł „na żółto”, jak chociażby: Myśliwy Miró, Impresja III Kandinsky'ego, Radość życia Matisse'a i Żółty Chrystus Gauguina.
Sabina D'Antonio, Letnie słońce , 2020. Akryl / szablon / kolaż / tkanina na płótnie, 100 x 100 cm.
Gustaf Tidholm, Linie Lemos , 2022. Akryl na płótnie, 60 x 60 cm.
Prace "na żółto" artystów Artmajeur
Miłość do żółci trwa we współczesnej sztuce, przemierzając wiele stylów, technik i odcieni kolorystycznych, dążąc do realizacji tej samej intencji ożywienia ciepłem, blaskiem i pozytywnością wspomnianego koloru, ducha użytkowników i samych artystów. Właściwie wystarczy praca w kolorze żółtym, aby wnieść optymizm do każdego otoczenia, sprzyjając rozwojowi uczuć radości, żywotności, ekstrawersji, lekkości, czujności, koncentracji i otwartości na rozwój i zmianę. Takie uczucia dobrze wyrażają prace artystów Artmajuer, aw szczególności Gloria Ballestrin, Iris White i Jerome Cholet.
Gloria Ballestrin, Codo żółty , 2020. Rzeźba, Drewno na drewnie, 47 x 22 cm.
Gloria Ballestrin: Codo żółty
Rzeźby zwierząt, wykonane w wielu odcieniach żółci, stały się teraz „koniecznością” w „popowym” świecie sztuki współczesnej, czego dowodem jest imponujący goryl zainstalowany w Murray Hill (Nowy Jork) przez francusko-tunezyjskiego artystę Idrissa B. Najbardziej ekstrawaganckie zwierzę dołącza do serii równie efektownych prac, które umieszczone między 34. a 38. ulicą pozostaną na wystawie do lutego 2023 roku. żółtego drewna, w bardzo syntetyczny sposób odtwarza tysiące „faset” rzeźbiarskiej powierzchni pracy Idriss B. Mimo tych uproszczeń artysta Artmajeur stworzył pracę pełną sensu, gdyż, jak sam twierdzi, ma na celu ukazanie „zadziornego” charakteru królika, przełamując stereotyp, że takie zwierzę jest tylko miękkie i urocze.
Iris White, Żółta ściana 3D , 2022. Akryl na płótnie, 50 x 50 cm.
Iris White: Żółta ściana 3d
Arcydziełem sztuki nieformalnej, czyli abstrakcji, która po raz pierwszy pojawiła się w Europie w latach czterdziestych XX wieku, która wyrzeka się jakiejkolwiek formy i składa się wyłącznie ze znaków i kolorów dowolnie ułożonych na płótnie, jest Concetto spaziale, Attese, obraz na żółto namalowany przez kultowy włoski mistrz Lucio Fontana. Praca ta, należąca do najsłynniejszego cyklu artystki Concetti spaziali (Koncepcje przestrzenne), powstała poprzez prosty i gwałtowny gest przebicia się przez płótno, dążąc do przekraczania granic pola malarskiego, kwestionowania jego dwuwymiarowości . Również w kolorze żółtym, ale w zupełnie odwrotnym celu, jest obraz artysty Artmajeur Żółta ściana 3d , w którym poszukuje się innych wymiarów poprzez wprowadzenie materiału malarskiego, który, rzucając się w oczy w reliefie na nośniku, wyraźnie kontrastuje ze wspomnianą wcześniej koncepcją niszczenie, a tym samym usuwanie części płótna.
Jerome Cholet, Augusta graffiti żółty , 2020. Kolaż / akryl / farba w sprayu na płótnie, 40 x 30 cm.
Jerome Cholet : Augusta graffiti żółte
Z pewnością do najbardziej kultowych „żółtych” autoportretów w historii sztuki należy autoportret Františka Kupki, który pochodzi z 1907 roku i nosi tytuł Żółta łuska . To arcydzieło, zachowane w Muzeum Sztuk Pięknych w Houston w Teksasie, uwiecznia artystę w wieku trzydziestu sześciu lat, elegancko siedzącego w bujanym fotelu, z zamiarem palenia i prawdopodobnie zastanawiającego się nad na wpół zamkniętą książką, którą trzyma w swoim prawa ręka. Jednak bez cienia wątpliwości prawdziwym bohaterem dzieła jest kolor żółty, celebrowany we wszystkich swoich odcieniach, czyniąc z obrazu swoistą hybrydę figuratywną i abstrakcyjną. W tym kontekście portret słynnej modelki Augusty Alexander, stworzony przez artystę Artmajeur, Jerome'a Choleta, dobrze wpisuje się w kolaż, którego celem jest celebrowanie zarówno sławy bohaterki, jak i siły oddziaływania żywych i dominujących odcieni żółci.
Olimpia Gaia Martinelli
