Jak impresjonizm przedstawiał wiosnę?

Andrey Berekelia, Wiosenny poranek , 2020. Olej na płótnie, 65 x 75 cm.

Impresjonizm: początki nowego malarstwa pejzażowego

W latach 1800-1900 malarstwo pejzażowe uległo niezwykłej przemianie: z pomniejszego gatunku zakorzenionego w tradycji klasycznej, bogatego w dworskie odniesienia i silnie wyidealizowanego, stało się nową formą artystycznego eksperymentu, który wystrzegając się iluzjonizmu, podkreślał naturalność tego, co najczystsze. akt obrazowy. Ale czemu była spowodowana ta epokowa zmiana? Przede wszystkim innowacje wniesione w latach trzydziestych XIX wieku przez grupę malarzy z Barbizon (Francja), artystów, którzy odrzucali panującą idealizację pejzażu, na rzecz naturalistycznej obserwacji rzeczywistości. Na przykład, aby osiągnąć ten cel, przedstawiciele Barbizon na zawsze opuścili swoje pracownie, aby czerpać bezpośrednio z natury, czyli „en plein air”. Był to dopiero początek nowego malarstwa pejzażowego, które swój największy wyraz i sławę znalazł w twórczości kolejnego pokolenia malarzy francuskich, zwanych impresjonistami.

Guy Dessapt, Printemps à Central Park , Nowy Jork, 2021. Olej / akryl na płótnie lnianym, 60 x 73 cm.

Mayako Dessapt, Wiosna w Saint-Tropez , 2021. Akryl na płótnie lnianym, 20 x 20 cm.

Impresjonizm i krajobraz

Wynalezienie składanych metalowych rurek do farb olejnych w 1841 r. i mniej więcej w tym samym czasie rozbudowa francuskich linii kolejowych pozwoliły impresjonistom przenieść się na wieś, która, uwieczniona z większą łatwością i natychmiastowością, wkrótce stała się jednym z najbardziej kultowych tematów ich pracy. Ale jakie są cechy charakterystyczne tego malarstwa pejzażowego? Niewątpliwie wiadomo, jaką wagę przywiązywali impresjoniści do bezpośredniej obserwacji naturalnego układu odniesienia, aby generować prace o namacalnej szybkości i spontaniczności wykonania, w celu uchwycenia każdej minimalnej zmiany czasu, pór roku i godziny dnia , w naturalnym kontekście. W technice malarskiej odwoływali się natomiast do pewnych zasad:

1. używaj krótkich, grubych pociągnięć w jasnym kolorze, aby szybko uzyskać wrażenie istoty tematu;
2. unikaj stosowania czarnego koloru, w rzeczywistości szarości i ciemne odcienie uzyskano poprzez zmieszanie kontrastujących odcieni;
3. nakładaj kolory jeden obok drugiego, unikając mieszania, a tym samym wykorzystując zasadę jednoczesnego kontrastu, aby kolor wydawał się bardziej żywy;
4. zrobić cienie z błękitem nieba, dając poczucie świeżości wcześniej nie reprezentowanej w malarstwie;
5. odwołują się do innowacji najnowszej sztuki fotograficznej, uchwycenia ulotnych chwil lub prawdziwych migawek czasu.

Wreszcie badania krajobrazowe impresjonistów były nie tylko naturalistyczne, ale także dokumentalne, ponieważ chcieli móc uwiecznić z autentycznością świat, który pod wpływem panującej modernizacji ulegał nieubłaganym zmianom.

Monet, Wiosna , 1886. Olej na płótnie, 64,8 x 80,6 cm. Cambridge: Muzeum Fitzwilliama.

Monet i wiosna: wiosna (1886)

Jak wspomniano wcześniej, pejzaże impresjonistów chciały uchwycić zmiany czasu, takie jak na przykład następstwo pór roku, w celu zmaksymalizowania osobliwości przyrodniczych i atmosferycznych. Przykładem tego jest obraz Claude'a Moneta poświęcony wiośnie, Wiosna 1886 roku. To arcydzieło, ukazujące piękną porę roku we francuskim Giverny, chciało podkreślić jasność wiosennych kolorów, które zostały połączone w mądrą chromatykę zasięg. W rzeczywistości biel, błękit i zieleń pejzażu nakładają się, czasem zamazują, w przestrzeni perspektywicznej, która, poszerzona w tle, ma na celu wzmocnienie sugestii i piękna kwitnącej przyrody. W rzeczywistości jednak uroku pracy w dużej mierze dodają również pociągnięcia pędzla, skłaniające się do bardzo surowego koloru, które delikatnie rozbrzmiewają na pniach drzew, na kobiecych strojach i innych detalach. Cała chromatyczność dzieła naznaczona jest jednak rozmytymi konturami, które niczym lekka aura nadają atmosferze rozmarzonej atmosfery. Wreszcie dwie postacie siedzące na trawniku, namalowane szybkimi pociągnięciami pędzla, podkreślają większą uwagę, jaką mistrz impresjonistów przykładał do świata przyrody. W rzeczywistości to podejście jest właśnie nakierowane na połączenie ludzkiego komponentu z powszechnym dochodzeniem naturalistycznym.

Współczesny impresjonizm i wiosna

Abid Khan, Cudowne chwile. Olej na tkaninie, 5,1 x 91,4 cm.

Patrick Marie, Wreszcie wiosna, 2002. Olej na płótnie, 50 x 65 cm.

Patrick Marie: Wreszcie wiosna

Wielu innych wielkich mistrzów impresjonizmu, takich jak Renoir, Sisley czy Morisot, przedstawiało wiosnę, sezon bogaty w atrakcje przyrodnicze i świetliste barwy, który przyciągnął uwagę również współczesnych artystów, takich jak Artmajeur. To właśnie ci ostatni w nowatorski sposób zinterpretowali lekcję francuskich mistrzów, odwołując się zawsze do stylu i poetyckiej wizji nurtu ikonicznego drugiej połowy XIX wieku. Przykładem tego, co zostało powiedziane, jest obraz Nareszcie wiosna , autorstwa artysty Artmajeur, Patricka Marie, w którym, podobnie jak w pracach Moneta i Sisleya, wykonana szybkimi pociągnięciami pędzla postać ludzka wtapia się w naturę, dając życie do dzieła, którego głównym celem jest celebrowanie atmosfery pięknej pory roku. W rzeczywistości jednak, w przeciwieństwie do arcydzieła Moneta, w malarstwie Marie odnajdujemy kompozycję o mniej zmieszanych barwach, w której wyłaniają się detale ciemniejszych tonów, jak np. gałęzie drzew. Widać zatem, że każde współczesne odniesienie do artystycznego nurtu przeszłości, zawsze wiąże się z nowymi i niespotykanymi dotąd interpretacjami, które pomagają wzbogacić wielką i nieśmiertelną tradycję.

Anh Huy Tran, Targ Wiosenny, 2020. Akryl/olej na płótnie, 100 x 80 cm.

Anh Huy Tran: wiosenny targ

Innym typowym tematem, którym impresjonizm uwiecznił wiosnę, są targi kwiatowe, o czym świadczy obraz Flower Market z 1895 roku autorstwa Childe Hassama, amerykańskiego przedstawiciela ruchu. Tradycję tę kontynuuje w sztuce współczesnej obraz olejny artystki z Armajeur, Anh Huy Tran, zatytułowany Targ wiosenny, gdzie temat targu zostaje w sposób nowatorski ponownie zaproponowany poprzez niespotykane dotąd ujęcie z góry, które wciąż pozwala zidentyfikować żywe plamy koloru, które tworzą kwiaty i postacie. Wreszcie twórczość artysty z Artmajeur, naznaczona bogatym i intensywnym chromatyzmem, jest bardziej intensywna niż jej amerykański „odpowiednik”.

Garri Arzumanyan, Wiosenny krajobraz 06,   2021. Olej na płótnie, 40 x 31 cm.

Garri Arzumanyan: Wiosenny krajobraz 06

Współczesną interpretacją wiosny, która mając elementy stylistyczne wywodzące się z impresjonizmu okazuje się niepowiązana i niezależna, jest obraz Garriego Arzumanyana zatytułowany Pejzaż wiosenny . Wyjątkową dla tej pracy jest szczególna interpretacja impresjonistycznych plam kolorystycznych, kadrowanie z góry i współczesna tematyka. W rzeczywistości obraz, ukazujący wiosnę widzianą z okna nowoczesnego domu, uwiecznia niektóre drzewa, które jawią się jako jedyne ocalałe z natury, w zacementowanej teraz rzeczywistości. Dlatego zapewne dzieło, podobnie jak sztuka impresjonistyczna w swoim czasie, chciało pokazać świat z realizmem i wiernością, unikając iluzorycznej idealizacji.