"AVOIR DES PAPILLONS DANS LE VENTRE 02/20" (2021) Fotografie door Bettina Dupont
Waar vliegen vlinders?
Vlinders vliegen, dat weet iedereen. Ze hebben ook enkele van de beroemdste meesterwerken uit de kunstgeschiedenis ingevlogen, vallend in de genres landschap, stilleven en portretkunst. Beginnend met de meest bekende context voor dit insect, namelijk de natuur, is het onmogelijk om Salvador Dalí's "Landschap met vlinders" uit 1956 niet te noemen. Dit werk, een van de bekendste van de Spaanse meester, omvat, net als andere in zijn repertoire, het beeld van het dier in kwestie, dat in deze specifieke context vliegt, ondanks een niet-gerealiseerde simulatie van een gevoel van beweging. In feite zien de twee vlinders er nogal statisch uit, alsof ze zijn vastgelegd voor observatie, maar toch vinden ze ruimte in de atmosfeer van een rotsachtig landschap. Deze typisch surrealistische ongerijmdheid kent het insect een droomachtige connotatie toe, alsof de toeschouwer, in plaats van wakker te zijn en het schilderij te observeren, vanuit zijn bed de schaduwen en figuren van de dieren waarneemt. In feite is het, net als in een droom, ook behoorlijk moeilijk om de werkelijke grootte van de vlinders te begrijpen, die opvallen tegen een achtergrond zonder rotsen of andere elementen, en die qua grootte geen vergelijkingspunt bieden. Wat wordt beschreven laat bij de kijker een sterk gevoel van dubbelzinnigheid achter, wat ertoe kan leiden dat de symbolische betekenis van deze dieren in twijfel wordt getrokken, vaak verwijzend naar een onbewuste behoefte aan metamorfose, verandering of vrijheid. Laten we het voorlopig, afgezien van de analyse van de vele betekenissen van vlinders, hebben over stillevens, wat zal gebeuren door de korte contemplatie van 'Drie mispels met een vlinder' (1705) van Adriaen Coorte, een schilder uit de Nederlandse Gouden Eeuw die benaderde dit genre vanuit een nogal intiem perspectief. Wat er is gezegd, is terug te vinden in ons interessante werk, waar de vlinder en de vrucht, vergezeld van zorgvuldig bestudeerd licht, een mysterieuze sfeer creëren, in staat om voor altijd het moment vast te leggen waarop het dier op het punt staat op de mispels te landen, misschien om zuigen hun nectar. Wat de portretkunst betreft, hebben we daarentegen het bekende perspectief van Pisanello, de auteur van 'De prinses van het huis van Este', een portret geschilderd tegen een achtergrond van bloemen en vlinders, ontworpen om een synthetische omtrek te creëren. We analyseren het werk in detail: het bevat een vaas, een symbool van het Huis van Este, en akelei, een plant die vooral geassocieerd wordt met de dood , wat ons ertoe brengt het meesterwerk te interpreteren als een afbeelding van een overleden persoon in het afgebeelde tijdperk. Dit profiel zou ons leiden naar de figuur van Ginevra d'Este, de vrouw van Sigismondo Malatesta, die op eenentwintigjarige leeftijd stierf als gevolg van een depressieve ziekte die haar trof na de dood van haar zoon, Roberto Novello. Bijgevolg moet het meesterwerk worden opgevat als een werk dat, gemaakt na de dood van Ginevra, tot doel heeft de voortekenen van de dood die erin worden aangetroffen te synthetiseren, inclusief de aanwezigheid van een vlinder, een onmiskenbaar symbool van de vluchtigheid van de ziel.
" LE PAPILLON" (2020)Schilderij door Frédéric Martin
Landen of niet landen?
Voordat we bij de meesterwerken komen die in de bovengenoemde genres landschap, stilleven en portret vlinders eindelijk in rust laten zien, met hun pootjes op bloemen en dergelijke, is het nodig om kort twee meesterwerken te presenteren die een situatie halverwege tussen vlucht en landing. Ik heb het over "Jupiter, Mercury and Virtue" (1523-24) van Dosso Dossi, waar vlinders vliegen, feitelijk rustend op de picturale steun, en "Butterflies" van Winslow Homer, waarin een gevangen exemplaar zijn poten op de steun laat rusten. meisjeshandschoenen, terwijl de ander vrijkomt, misschien niet voor lang. Op dit punt, landen of niet landen, dat is de vraag, komen we bij Van Gogh, Ambrosius Bosschaert de Oude, Damien Hirst en Canova, die zeker voor de laatste van deze opties hebben gekozen.
BUTTERFLY 2 (2023)Digitale kunst door Poptonicart
"L'EFFET PAPILLON" (2022)Schilderij van Flore Betty
Waar landen vlinders?
In Van Goghs serie 'Vlinders' (1889-90), waar dit specifieke dier doorgaans op bloemen landt, wordt het een symbool van hoop, omdat het altijd in verband is gebracht met gevoelens van vrijheid, leven en transformatie. Wat dit laatste punt betreft, is het bekend dat de schilder zich in een brief aan zijn vriend Émile Bernard uitte over het wonder van de metamorfose van rups naar vlinder, waarbij hij dit associeerde met de vele mogelijkheden die beschikbaar zijn in het universum. Ten slotte weten velen dat de kunstenaar, wanneer hij troost nodig had, altijd hoop zocht in de verschillende manifestaties van de natuur. Wat het stilleven betreft, gaan we verder met Ambrosius Bosschaert de Oude en zijn stilleven van bloemen in een glazen vaas op een marmeren tafel, vergezeld van een admiraalvlinder en een hagedis, waar, zoals de titel zelf al aangeeft, de het dier dat ons interesseert, lijkt kalm en is op de tafel beland, waar het hoofdonderwerp van het genre in kwestie zich afspeelt. Als we er nu aan denken om de figuur van de vlinder bijna oneindig te vermenigvuldigen en deze over het gehele oppervlak van de beelddrager te schikken, zouden we denken aan Eschers "Circle Limit with Butterflies" (1950), een werk dat naar mijn mening een waarschijnlijke bron van inspiratie was. inspiratie voor het soortgelijke onderwerp geïnterpreteerd door Damien Hirst in de serie "Mandalas" (2018-19), waarin de kunstenaar concentrische patronen van vlinders creëerde, verwijzend naar oosterse culturen. Concluderend komen we bij de combinatie van portretvlinders in rust, waarbij we verplicht Canova's 'Cupido en Psyche staand' citeren, een witmarmeren sculptuur die een onderwerp interpreteert dat de Italiaanse beeldhouwer dierbaar is, in dit geval vastgelegd op het moment dat Psyche haar geliefde aanbiedt een vlinder, een symbool van haar ziel en dus haar liefdevolle toewijding. Ten slotte gaat het verhaal van insecten verder via het hedendaagse werk van Artmajeur-kunstenaars als Wang Quan, István Ducsai en Walter Bosque.
GROENE VLINDER (2022)Schilderij door Kristina Maslakova
VLINDER (2023)Schilderij van Wang Quan
VLINDER door Wang Quan
"Het schilderij toont een portret van een meisje met een vlinder op haar gezicht. Het gezicht van het meisje is het middelpunt van het schilderij, met delicate penseelstreken die haar gelaatstrekken tot in de kleinste details vastleggen. Het algehele effect is er een van dromerige en etherische schoonheid, met de vlinder die de kortstondige aard van het leven en de kwetsbaarheid van het menselijk bestaan symboliseert." Dit is de uitgebreide beschrijving van het onderwerp en de betekenis van de kunstenaar zelf, Wang Quan, een Chinese schilder die in Parijs woont en zich uitdrukt in een realistische stijl, klaar om thema's uit de natuur en het dagelijks leven vast te leggen. De kunstgeschiedenis zou ons daarentegen veel andere verhalen kunnen bieden over het dier dat vereeuwigd is door 'Butterfly', dat, zoals eerder vermeld, vaak is gebruikt als symbool van de dood, wederopstanding, het huwelijk en de kortstondige aard van schoonheid. Vlinders, wier leven slechts een paar weken duurt tussen de lente en de vroege zomer, worden ook gebruikt in het genre vanitas, zoals bijvoorbeeld blijkt uit de Nederlandse schilderes uit de Gouden Eeuw, Maria van Oosterwyck. Tijdens de 17e en 18e eeuw, op het hoogtepunt van het Europese kolonialisme, wijdden kunstenaars en natuuronderzoekers van over de hele wereld zich aan het detailleren van de flora en fauna van voorheen onontdekte gebieden, waarbij ze ogenschijnlijk wetenschappelijke beelden genereerden die ook vlinders vertegenwoordigden. Ten slotte inspireerde de kwetsbaarheid en schoonheid van deze insecten vanaf het einde van de 18e eeuw verder symbolisch gebruik, terwijl in daaropvolgende impressionistische schilderijen, waaronder Seurats 'Een zondagmiddag op het eiland La Grande Jatte', vlinders te zien zijn die fladderen rond scènes uit het midden van de 18e eeuw. -klasse vrije tijd, te plaatsen in de context van de Industriële Revolutie. Ten slotte worden vlinders een symbool van wedergeboorte in Frida Kahlo's "Zelfportret met doornketting en kolibrie" (1940), bedacht als antwoord op de behoefte van de kunstenaar aan wedergeboorte na een ernstig busongeluk dat haar op jonge leeftijd bijna het leven kostte.
VLINDER (2020)Schilderij van István Ducsai
VLINDER door István Ducsai
Er is een vlinder geland op de jurk van een jong meisje, dat, in het wit gekleed, een rijk boeket kleurrijke bloemen in haar hand houdt terwijl ze de toeschouwer dromerig aankijkt. Dit is de beschrijving van het schilderij van Ducsai, die echter ook anders geïnterpreteerd kan worden, waardoor we ons afvragen: wie is die vlinder eigenlijk? Waarom zoekt het contact met de afgebeelde figuur op het doek? De antwoorden op deze vragen kunnen worden gevonden in de algemene overtuigingen in veel culturen, die het insect identificeren als de belichaming van de zielen van de overledenen, die vermomd willen terugkeren om hun dierbaren te bezoeken, zowel om hen te informeren over vreugdevolle gebeurtenissen als over naderende gebeurtenissen. gevaren. Het idee dat niet alleen overleden maar ook buitenaardse wezens tijdelijk tot leven kunnen komen in vlinders wordt bevestigd door de figuratieve traditie die zich verspreidde tussen de Renaissance en het einde van de 19e eeuw, waar afbeeldingen van engelachtige vlinders gebruikelijk waren. Een voorbeeld van wat zojuist is onthuld zijn enkele cherubijnen in Mantegna's Camera degli Sposi, gemaakt als symbool van onsterfelijkheid gekoppeld aan de feestelijke context van de hele Gonzaga-familie. Terugkerend naar de bovengenoemde associatie van vlinders met de overledene, zou het ons niet moeten verbazen, aangezien het dier door veel culturen is erkend als een symbool van een ziel die in staat is zichzelf te vernieuwen en te transformeren, gezien zijn levenscyclus, die, vanaf de rups, " sterft" als een pop en wordt herboren als een vlinder.
VLINDER van Walter Bosque
Als we een zwart-wit interieur 'binnenkomen', kunnen we een scène waarnemen tussen het 'tragische' en het wonderbaarlijke: een vrouw die op de grond ligt, lijkt te 'lijden', haar lichaam staat op het punt andere vormen aan te nemen, waarop de cast had geanticipeerd. door haar schaduw op de vloer. Het drama dient wedergeboorte, rijping en bewustwording van de wording, in dit geval van mens tot vlinder, van lichaam tot ziel. Op het moment dat Walter Bosque de foto nam, had het onderwerp bijna het uiterlijk van een vlinder ‘aangenomen’, waardoor een hybride wezen tot leven kwam zoals het wezen dat William-Adolphe Bouguereau schilderde in ‘The Abduction of Psyche’ (1895). een olieverfmeesterwerk uit 1895, gericht op het vereeuwigen van het gelijknamige onderwerp in het gezelschap van Cupido, die, in tegenstelling tot het vrouwelijke personage, engelenvleugels heeft. Waarom dit onderscheid? Psyche verschijnt met vlindervleugels omdat ze, in tegenstelling tot Cupido, geen godheid is, maar een staat van onsterfelijkheid heeft bereikt, toen ze door haar geliefde naar de hemel werd gedragen, wat haar gezicht met zoveel vreugde en geluk vervulde dat het haar lichaam zeer flexibel maakte. alsof het ‘sterft’. Dit aspect houdt ook verband met de meest natuurlijke gevolgen van liefde, een gevoel waaraan de vrouw zich volledig overgeeft en bijna een vlinder wordt. Ten slotte concentreert hij zich met betrekking tot de Artmajeur-kunstenaar Walter Bosque, geboren in 1960, vooral op vrouwelijke onderwerpen, waarbij hij ze in de eerste plaats portretteert om hun schoonheid en charme vast te leggen, waarbij hij ze vaak naast de natuurlijke wereld plaatst.
Olimpia Gaia Martinelli
