Maria Kucia-Albin urodzona w 1956roku we Wrocławiu. Od 1960 roku na stałe mieszka w Warszawie. Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie w 1975 roku i ASP we Wrocławiu w 1980 roku. Ukończyła Wydział Projektowania graficznego. Dyplom zrobiła ze scenografii. Od 1980 roku do 2022 na stałe wspólpracowała z TVP jako scenograf. Jest żoną Andrzeja Albina i matką syna Cezarego Albina. W swoim dorobku ma wiele setek zrealizowanych scenografii do teatrów TV, teatrów stacjonarnych, do programów rozrywkowych, edukacyjnych, dla dzieci i młodziezy. Brała udział w kilku wystawach malarskich zbiorowych oraz indywidualnych w kraju i zagranicą. Jest również autorką powieści, oraz tekstów do piosenek dla dzieci. Prace Marii są w zbiorach indywidualnych osób w kraju i zagranicą. Większość swego zawodowego życia spędzała jako scenograf, ale malarstwo jest dla niej niegasnącą pasją i odskocznią od codzienności. Poprzez obrazy wyraża swoje aktualne przemyślenia, pragnienia. To malarstwo w większości wywodzi się z nurtu realizmu magicznegi, surrealizmu, jednak nie zawsze. Lubi poszukiwać nowych środków wyrazu, wypowiadać się na aktualnie interesujące ją tematy. Tak jak w scenografii, gdzie tworzyła przestrzenie do różnych tematycznie przedstawień, tak w malarstwie nie znosi nudy, powtórzeń i zapętlenia w jednej stylistyce. Dlatego jej obrazy są róźnorodne, zarówno w tematyce jak i w formie. Życie jest za krotkie, by wciąż powtarzać samego siebie
To mój ostatnio namalowany obraz. Powstal po wspanialych wyjazdach wakacyjnych w tym roku. W ten sposób podsumowałam to lato. 
wymiary 100/90cm. Akryl, płótno. Pokój z widokiem.
Od samego początku, gdy tylko mogłam zajmowałam się rysowaniem i malowaniem. Oczywistym był wybór moich szkół a potem uczelni artystycznych. Nic innego mnie nie pociągało, no może prócz medycyny, bo bardzo chcialam pomagać chorym dzieciom, gdyż sama miałam w tym wieku problemy. Na szczęście, nie miałam wystarczająco wysokich ocen z wymaganych przedmiotów, by startować w tym kierunku. Pozostałam wierna plastyce. Po studiach na uczelni wrocławskiej, gdy wróciłam do rodzinnego domu w Warszawie, rozpoczęłam pracę jako scenograf w TVP. Poznałam tam tajniki tego zawodu, uczyłam się od najlepszych-był to okres przed stanem wojennym przed 1980r. Miałam wielką przyjemnośc wspólpracować z wybitnymi aktorami , rezyserami wpierw jako asystent a po 2 latach juz samodzielnie. Poniżej wkleję spis jaki udało mi się odtworzyć po 40 latach pracy w tym zawodzie.
Scenografie do Teatru TVP i programów: Rower Błażeja, Domisie, Kuchcikowo, Mama i ja, Zdrowo z jedynką, Babcia Róża i Gryzelka, 5-10-15, Ziarno, Budzik. Autorka scenografii teatralnych.
Autorka scenografii do serii programów w konwencji teatralnej - wydanej na DVD "Aureola"http://www.promyczek.pl/o-wydawnictwie/projekty/2016-03-01-08-57-12
Autorka scenografii do serii programów w konwencji teatralnej dla TVP ABC " W krainie baśni"http://abc.tvp.pl/24593670/w-krainie-basni
Autorka książki Zapach szarlotki (Szczecin: Wydawnictwo My Book Przemysław Włodarski, 2006, ISBN 83-89770-46-6).
Teatr Telewizji- 2000: Okruchy czułości, reż. Ryszard Bugajski (scenografia)1
1997: La Boheme, reż. Jerzy Grzegorzewski (współpraca scenograficzna)
1997: Sławek i Sławka, reż. Filip Zylber (scenografia)
1997: Dziennikarze, reż. Konrad Szołajski (scenografia)
1996: Zabawa w morderstwo, reż. Janusz Majewski (scenografia)
1996: Śniadanie do łóżka, reż. Filip Zylber (scenografia)1
1995: Zęby, reż. Jan Bratkowski (scenografia)
1994: Uciekła mi przepióreczka, reż. Agnieszka Glińska (scenografia)
1994: Nieprzyjaciel, reż. Barbara Sałacka (scenografia)
1994: Lekcja tańca, reż. Paweł Karpiński (scenografia)
1994: Książę ciemności, reż. Ireneusz Engler (scenografia)
1994: Julio, jesteś czarująca, reż. Romuald Szejd (scenografia)
1993: Poza miastem, reż. Wojciech Solarz (kostiumy)
1993: Miłości George'a Washingtona, reż. Henryk Kluba (scenografia)
1993: Drobne ogłoszenia, (scenografia) reż. Paweł Karpiński
1993: Miesiąc na wsi, reż. Jan Englert (scenografia)
1993: Cień podejrzenia, reż. Mirosław Gronowski (scenografia)
1992: Ogień na wichrze, reż. Wojciech Solarz (scenografia)
1992: Skąpiec, reż. Jan Bratkowski (scenografia)
1992: Nieboskie stworzenie, reż. Paweł Karpiński (scenografia)
1990: Godzina kota, reż. Piotr Cieślak (scenografia)
1987: Przyjdę do pani znów..., reż. Andrzej Sapija (scenografia)
1986: Solo na bicie zegara, reż. Jan Bratkowski (scenografia)
1986: Notatki z podziemia, reż. Bogdan Michalik (kostiumy)
1985: Czwartkowe damy, (scenografia)
1984 Kilka scen z życia Glebowa, reż. Tomasz Zygadło (scenografia)
1983: Non omnis moriar, reż. Stanisław Różewicz (realizacja telewizyjna)
1981: Wesele, reż. Jan Kulczyński (asystent kostiumografa)
1981: Pan Cogito, reż. Zbigniew Zapasiewicz (kostiumy)Teatr
2009: Lot nad kukułczym gniazdem, reż. Jan Buchwald, Teatr Powszechny w Warszawie[3]1995: Zagraj to jeszcze raz, reż. Jan Buchwald, Teatr im. Bogusławskiego w Kaliszu (scenografia wspólnie z Andrzejem Albinem)1995: Miłość i gniew, reż. Jan Buchwald, Teatr im. Bogusławskiego w Kaliszu (scenografia)1995: Lot nad kukułczym gniazdem, reż. Jan Buchwald, Teatr Współczesny we Wrocławiu (scenografia)1994: Lot nad kukułczym gniazdem, reż. Jan Buchwald, Teatr im. Bogusławskiego w Kaliszu (scenografia wspólnie z Andrzejem Albinem)1994: Ich czworo, reż. Jan Buchwald, Teatr im. Bogusławskiego w Kaliszu (scenografia wspólnie z Andrzejem Albinem)
Festiwale[edytuj |1985: XXII Krajowy Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu, reż. Janusz Rzeszewski
Serial TV]1997-1998: Z pianką czy bez, reż. Sylwester Chęciński, Grzegorz Warchoł (kostiumy)[5]
