Kolor niebieski: udany klasyk

Cfey, Błękitny dzień , 2021. Akryl na płótnie, 72 x 60 cm.

Znaczenie koloru niebieskiego

Każdego dnia doświadczamy sensorycznego przeładowania kolorami, wśród których zdecydowanie jednym z najbardziej popularnych i poszukiwanych odcieni jest błękit. Ale czy zastanawiałeś się kiedyś nad głębszym znaczeniem tego niuansu? W tym kontekście niebieski okazuje się bez cienia wątpliwości kolorem kojarzącym się z niebem i morzem, ale także z głębszymi uczuciami i ideałami, takimi jak wolność, intuicja, wyobraźnia, inspiracja, wrażliwość, głębia, mądrość i stabilność emocjonalna. Jeśli chodzi o ten ostatni punkt, naukowo udowodniono korzystny wpływ, jaki niebieski wywiera na umysł, skłaniając ludzkie ciało do produkcji uspokajających i relaksujących substancji chemicznych. W rzeczywistości niebieski sprzyja nie tylko równowadze psychicznej, ale także ekspresji samego siebie, ponieważ przekazuje znaczenie, wagę i pewność siebie, unikając wpajania mrocznych i złowrogich uczuć. W szczególności jasnoniebieski kojarzy się ze zdrowiem, uzdrowieniem, spokojem, zrozumieniem i miękkością, podczas gdy ciemnoniebieski reprezentuje wiedzę, moc, integralność i spokój. Ale jak rozwinęło się użycie tego koloru w różnych odcieniach w świecie sztuki?

Stuart Dalby, Z wysokiego miejsca , 2022. Akryl na płótnie, 76,5 x 61,5 cm.

Weilong Chen, Percepcja niebieska 2 , 2022. Akryl na płótnie, 160 x 160 cm.

Kolor niebieski w historii sztuki

Kolor niebieski, w różnych i najbardziej popularnych odcieniach, takich jak błękit egipski, błękit ultramaryny, błękit kobaltowy, błękit cerulean, błękit pruski i błękit międzynarodowy Klein, był bohaterem różnych epok, w których powstały ponadczasowe arcydzieła, począwszy od od świata egipskiego po sztukę współczesną.

Adalberto Miguez, Disjonction II , 2022. Olej na płótnie lnianym, 100 x 80 cm.

Egipski Niebieski

Egipski błękit, stworzony około 2200 pne w starożytnym Egipcie, był pierwszym pigmentem barwnym, który został wyprodukowany syntetycznie, ponieważ jest wynikiem mieszania zmielonego wapienia z piaskiem i minerałem zawierającym miedź, a następnie podgrzany do temperatury między 1470 a 1650°F. Efektem tego procesu jest nieprzezroczyste niebieskie szkło, które po zmiażdżeniu i połączeniu ze środkami zagęszczającymi tworzy trwały lakier lub emalię. W świecie egipskim ceniono ten kolor do malowania ceramiki, posągów i ozdabiania grobowców faraonów. Później ten odcień, popularny w całym Imperium Rzymskim, wyszedł z użycia pod koniec okresu grecko-rzymskiego (332 pne-395 ne), kiedy zaczęły ewoluować nowe metody produkcji kolorów. Zamiast tego przykładem obecnego sukcesu i nawrotu egipskiego błękitu we współczesnym świecie sztuki jest obraz Disjonction II artysty Artmajeur Adalberto Migueza, w którym ekspresyjne i realistyczne ludzkie ciała zostały namalowane w nawiązaniu do tego ikonicznego odcienia.

Yaroslav Kurbanov, Nowy inny świat , 2022. Olej / akryl na płótnie lnianym, 77 x 55 cm.

Ultramaryna

Ultramaryna, czasami nazywana także „prawdziwym błękitem”, jest pigmentem, który pochodzący z półszlachetnego kamienia lapis lazuli, po raz pierwszy pojawił się w VI wieku, kiedy to wykorzystano go do stworzenia drogocennych buddyjskich fresków z Bamiyan (Afganistan). ). Później „prawdziwy błękit” został sprowadzony do Europy przez włoskich kupców, kiedy w XIV i XV wieku stał się najcenniejszym, poszukiwanym i najdroższym kolorem epoki średniowiecza. W rzeczywistości przez długi czas cena lapisu dorównywała cenie złota, do tego stopnia, że stosowanie tego odcienia w sztuce było często zarezerwowane wyłącznie dla realizacji najważniejszych postaci lub najbardziej lukratywnych zleceń. Ten sposób działania pozostał niezmieniony aż do 1826 r., kiedy francuski chemik wynalazł syntetyczną ultramarynę, która, znacznie tańsza, przyjęła nazwę „francuska ultramaryna”. Na koniec należy podkreślić, że odcienie ultramaryny, które wyróżniły ponadczasowe arcydzieła, takie jak Dziewczyna z perłą Johannesa Vermeera, nadal cieszą się dużym powodzeniem w świecie sztuki współczesnej, czego dowodem jest obraz „Nowy inny świat”. , autorstwa artysty Artmajeur Yaroclav Kurbanov, w którym kolor ten wyłania się z siłą i elegancją w stroju emocjonalnego bohatera.

Jo Tuck, Niebieska martwa natura z rybami, kwiatami i cytrynami , 2022. Olej na płótnie, 61 x 76,2 cm.

błękit kobaltowy

Kobaltowy błękit, pochodzący z VIII wieku, był początkowo używany do barwienia ceramiki i biżuterii, podobnie jak w przypadku słynnej chińskiej porcelany, zdobionej kultowymi niebiesko-białymi wzorami. Następnie, po odkryciu francuskiego chemika Louisa Jacques'a Thénarda (1802), modna była czystsza wersja tego pigmentu, która oparta na tlenku glinu była używana przez wielkich artystów, takich jak JMW Turner, Pierre-Auguste Renoir i Vincent Van Gogh , którzy woleli tę innowację od droższej ultramaryny. Jeśli chodzi o świat sztuki współczesnej, to nadal szeroko odwołuje się do barw stosowanych przez tych mistrzów, czego dowodem jest martwa natura artystki z Artmajeur, Jo Tuck, poświęcona w całości niuansom tego odcienia błękitu.

Christian Lucas, Pandemik , 2022. Akryl na płótnie, 100 x 100 cm.

Modry

Błękit cerulejski, pigment pierwotnie złożony z cynianu kobaltu i magnezu, został udoskonalony przez badania Andreasa Höpfnera, który w 1805 r. wypił tlenki kobaltu i cyny. Niemniej jednak kolor nie był dostępny jako pigment artystyczny aż do 1860 roku, kiedy zaczęto go sprzedawać przez Rowney and Company pod nazwą coeruleum. Ten niuans był bardzo popularny wśród wielkich artystów, jak na przykład Berthe Morisot, która użyła tego pigmentu wraz z ultramaryną i kobaltem do wykonania płaszcza kobiety na słynnym obrazie Summer's Day (1887). Idąc za przykładem tego wielkiego przedstawiciela impresjonizmu, sztuka współczesna również intensywnie wykorzystuje ten odcień, podobnie jak jedna z sukienek namalowanych w Pandemik , płótno artysty Artmajeur Christiana Lucasa, który potrafił zanurzyć ton błękitu błękitu w obrębie tematu. kontekst.

Ken Lerner, Freedom tower 800F , 2021. Fotografia na papierze, 101,6 x 74,2 cm.

błękit pruski

Znany również jako Berliner Blau, błękit pruski został przypadkowo odkryty przez niemieckiego farbiarza Johanna Jacoba Diesbacha, który faktycznie pracował nad stworzeniem nowego rodzaju czerwieni. Niestety, lub na szczęście, jeden z jego materiałów, a konkretnie potaż, wszedł w kontakt z krwią zwierząt, co wywołało niesamowitą reakcję chemiczną, w wyniku której powstał niespotykany i żywy błękit. Wielką sławę tego pigmentu zawdzięcza jednak temu, że stał się ulubionym kolorem wielkich mistrzów, takich jak Pablo Picasso i Katsushika Hokusai. W rzeczywistości ten pierwszy używał go podczas swojego niebieskiego okresu, podczas gdy drugi stworzył swoje najsłynniejsze dzieło, The Great Wave off Kanagawa . Mówiąc o współczesnym kontekście, jest wiele obrazów i rzeźb, a także fotografii, które dały się zawładnąć tym niuansowi, podobnie jak Freedom tower 800F autorstwa artysty Artmajeur Kena Lernera.

Vanessa Renoux, Muse bleue , 2022. Rzeźba z papieru / drewna / metali, 103 x 9 x 9 cm / 0,60 kg.

Międzynarodowy Klein Niebieski

Kultowy francuski artysta Yves Klein, szukając idealnego odcienia do oddania nieba, opracował matową wersję ultramaryny. Ten odcień, zarejestrowany pod nazwą International Klein Blue (IKB), stał się prawdziwym znakiem rozpoznawczym artystycznych poszukiwań mistrza, zwłaszcza w okresie od 1947 do 1957. W rzeczywistości w tym czasie Yves Klein namalował ponad dwieście monochromatycznych IKB dzieła, w tym płótna, rzeźby i modele ludzkie. Na koniec ważne jest podkreślenie, w jaki sposób powyższy przykład nadal inspiruje świat sztuki współczesnej, który w niektórych przypadkach zaczął nawet wyraźnie nawiązywać do dzieła wielkiego mistrza, podobnie jak rzeźba stworzona przez Vanessę Renoux, której opis nawiązuje do artystycznych poszukiwań Kleina.