Odkrywanie ogromnej kolekcji dzieł sztuki na Artmajeur to fascynujące doświadczenie, niekończąca się podróż przez niezliczone aspekty ludzkiej kreatywności. Ale łatwo się zagubić w tym bogactwie talentów, prawda? Dlatego postanowiliśmy być Twoim kompasem, prowadząc Cię przez ten obrazowy ocean, przedstawiając czterech artystów, którzy zasługują na Twoją uwagę: Norris Yim, Halaburda, Chifart i Peter Vahlefeld.
Chcemy wyprowadzić Cię poza zwykły podziw artystyczny i sprawić, że zrozumiesz, dlaczego ci malarze są nie tylko po to, by ich podziwiać, ale są także potencjalną i inteligentną inwestycją. Tak, dobrze zrozumiałeś! Odkryjemy przed Państwem strategie rynkowe, które sprawiają, że prace czterech artystów Artmajeur stanowią cenne aktywa finansowe.
Norris Yim
Norris Yim, urodzony w Hongkongu w 1989 roku, to wschodzący artysta współczesny. Absolwent Politechniki w Hongkongu, całkowicie poświęca się malarstwu. Jego szczególny i charakterystyczny punkt widzenia został doceniony przez prasę i galerie do tego stopnia, że w 2023 r. miał wystawę w Tokio w 9s Gallery. Oprócz solidnego wykształcenia i uznania, jakim obdarzył go świat sztuki, jego Ważne jest, aby rozpoznać ciągłość stylistyczną w jego twórczości, którą należy rozumieć jako gwarancję trwałości doskonałego języka. W istocie określona tożsamość artystyczna malarza, a także wyraźna rozpoznawalność jego dzieła przejawia się w oddaniu języka obrazowego, mającego na celu interpretację gatunku portretu, mającego wydobyć narrację postaci gotowych do walka z uciskiem społecznym. Ludzka wrażliwość w relacjach międzyludzkich pojawia się obok pragnienia odnalezienia własnej tożsamości, wyrażającej się poprzez zestawienie abstrakcyjnych i figuratywnych pociągnięć pędzla, gdzie wypukłe powierzchnie kontrastują z delikatnymi gradacjami. Przyszły wzrost cytatów artysty można przewidzieć także biorąc pod uwagę aspekty historyczno-kulturowe, w szczególności obecną popularność mediów społecznościowych i jej wpływ na rozgłos. Warto zatem zauważyć, że Norris ma obecnie 44,4 tys. obserwujących! Bliska historii naszych czasów, introspekcyjna tematyka wyrażona przez malarza rezonuje z uczuciami współczesnego człowieka, niemal schizofrenicznego w obliczu jego wielorakich osobowości: wewnętrznej, społecznej i medialnej.
Rady Olimpii Gai Martinelli, kuratorki Artmajeur: Myślę, że twórczość Norrisa będzie stale się rozwijać, ponieważ sukces uzyskany w galeriach będzie ugruntowany sukcesem osiągniętym dzięki szerszemu gronu odbiorców mediów społecznościowych, które obecnie potrafią na siłę dekretować trendy w świecie sztuki. Osobiście zawsze kibicowałem Norrisowi, zawsze wierzyłem w jego twórczość, która potrafi łączyć głębokie koncepcje z kolorowym i różnorodnym językiem, gotowym na przejście od form abstrakcyjnych do figuratywnych, w celu wygenerowania dynamiki i kontrastów obrazowych. Różnorodność zapewnia także naprzemienność powierzchni, w których kolor jest steso i niuansowy, z bardzo materialnymi częściami podporowymi. Ale to, co mnie chyba najbardziej fascynuje, to zdolność artysty do kwestionowania problemów współczesnego człowieka, dając głos temu konfliktowi, który często prowadzi nas do życia w trudnych warunkach: alienacja, zdolna wciągnąć nas pomiędzy obowiązki zawodowe a formalności życia sfera społeczna.
Halaburda
Uznany na arenie międzynarodowej, zauważony przez prasę, sprzedawany przez kilka galerii sztuki, prezentowany na targach sztuki i wystawach zbiorowych zarówno w Ameryce, jak i w Europie, Philippe Halaburda to francuski artysta mieszkający w Stanach Zjednoczonych. Urodzony w 1972 roku, kształcił się w szkole artystycznej EDTA Sonas w Paryżu, a później podróżując po Europie zgłębiał style i ruchy różnych artystów. Jego doświadczenie ukształtowało spójny i osobisty obrazowy punkt widzenia, który stawał się coraz bardziej abstrakcyjny, lekki, odważny i kolorowy. Można to opisać jako styl częściowo geometryczny, w którym linie lubią eksperymentować z jasnymi kolorami, „nakładają się”, „zderzają” i dynamizmem. Wyjątkowość tej pracy polega na tym, że nie jest to prosty abstrakcjonizm, gdyż reprodukowane na płótnie kształty nawiązują do szczególnej kodyfikacji krajobrazu miejskiego, którą nazywamy „kartografią geograficzną”. Takie tematy głęboko angażują kontemplującego je, pozwalają widzowi na kontakt z jego podświadomymi uczuciami, a także marzeniami i doświadczeniami związanymi z konkretnym środowiskiem. Potrzebna jest zatem pamięć zbiorowa, gotowa zjednoczyć użytkownika nie tylko z miejscami, ale także z tymi, którzy je z nimi dzielili. Inwestycja w twórczość Halaburdy byłaby wskazana nie tylko ze względu na solidne wykształcenie artysty i niepowtarzalny styl, ale także z różnych względów historyczno-kulturowych. Rzeczywiście, wielu dostrzegło w twórczości Philippe'a swego rodzaju kontynuację słynnego konstruktywizmu i suprematyzmu Kazimierza Malewicza, który można powiązać z wciąż popularnymi i uznanymi konotacjami abstrakcjonizmu. Ten ostatni nurt jest do dziś bardzo poszukiwany, zarówno na scenie artystycznej, jak i na rynku, o czym świadczą liczne wystawy mu poświęcone, organizowane przez najważniejsze instytucje, muzea i galerie na świecie. Warto dodać jeszcze jeden aspekt kulturowy: Halaburda ma 37,2 tys. obserwujących na Instagramie! Jakie są perspektywy artysty na przyszłość? Twoja inwestycja w Philippe'a może z czasem zyskać na wartości, idąc za przykładem popularności artysty w Stanach Zjednoczonych, kraju, który od lat czterdziestych XX wieku skutecznie dyktuje zasady rynkowe i cechy stylistyczne światowej sztuki, a który stopniowo rośnie.
Rada Olimpii Gai Martinelli, kuratorki Artmajeur: Mówię Wam, że dokładnie przejrzałam bazę Artmajeur i od razu byłam pewna, że chcę polecić prace Halaburdy, wiecie dlaczego? Jego abstrakcjonizm jest dynamiczny, niemal chaotyczny jak festiwal linii, ale jednocześnie wystudiowany i uporządkowany. Ten kontrast skojarzył mi się ze starannie wykonaną sztuką, zarówno w formie, jak i kolorze, mającą na celu nadanie formy bardziej złożonej ewolucji języka wspomnianego rosyjskiego mistrza, w której linia jest bardziej skompromitowana, staje się kompulsywna i wszechobecna, przekazując całe jego siłę i odwagę, aby ugruntować swoją pozycję głównego podmiotu wsparcia. Być może moglibyśmy porównać prace artysty Artmajeur do serii portretów, których celem jest przedstawienie ewolucji linii, uczynienie jej znaną jako wieloprzedstawioną twarz, idealnie umieszczoną w przestrzeni, kolorze i pogodzie.
Chifart
Chidi Chibueze, alias Chifart, to wschodząca nigeryjska artystka. Jego twórczość, będąca efektem ciągłego samokształcenia, który rozpoczął się już w wieku dziesięciu lat, pozwoliła mu wyrazić siebie poprzez złożone elementy stylistyczne hiperrealizmu. Profesjonalny artysta Chifart zachwycił prasę swoim talentem, opisywanym przez dziennikarzy nigeryjskich, ale także europejskich i indyjskich. Jeśli chodzi o to drugie, należy zauważyć, że artysta Artmajeur zdobył nagrodę Nirantar Awards Chandigarh w Pendżabie w Indiach. Po tych nagrodach odbyły się wystawy, które odbyły się także w Neapolu (Włochy), mieście znanym ze swojej sztuki i kultury, które szeroko promowało i doceniało twórczość Chifarta. Twórczość artysty jest z pewnością ciekawą inwestycją, ponieważ Chifart oprócz obiecującej kariery zawodowej reinterpretuje wspomniany już hiperrealizm, nurt implikujący duże umiejętności techniczne twórcy. Talent artysty przejawia się w gatunku portretu, w którym bohaterowie często przekraczają granicę trzeciego wymiaru, aby wywołać głębię ludzkich emocji. Rzeczywiście, postacie, często czarno-białe z kolorowymi detalami, zachęcają do uzewnętrznienia uczuć związanych z zmaganiami, które ożywiają nasze codzienne życie i których artysta bezpośrednio doświadcza. Na poziomie technicznym wielką stałą cechą twórczości Chifarta jest rysunek, który artysta zawsze stara się uczynić wyjątkowym i osobistym, czasami dodając kolorowe papiery i gazety. Z historyczno-kulturowego punktu widzenia Artmajeur artysty jest z pewnością interesujący, ponieważ wpisuje się w popularny nurt w historii sztuki, który narodził się w Stanach Zjednoczonych w latach 60. XX wieku, podobnie jak starszy realizm i fotorealizm. Jednak w odróżnieniu od tego ostatniego hiperrealizm charakteryzuje się większym poszukiwaniem wierności w oddaniu rzeczywistości, co objawia się niespotykaną dotąd i drobiazgową poprawą detali, które w większości przypadków stają się prawdziwym centrum dzieła. Warto jednak zaznaczyć, że obok realizmu i fotorealizmu na pop-art wpłynął także hiperrealizm, który często nawiązuje do jaskrawych barw kultury industrialnej. W każdym razie twórczość Chifarta jest jeszcze bogatsza, gdyż oprócz cech stylistycznych sztuki zachodniej zapożycza on te ze sztuki afrykańskiej, czerpiąc inspiracje od takich mistrzów jak Ken Nwadiogbu. Jak możemy sobie wyobrazić Chifart w przyszłości? Rozwój artysty będzie stabilny, stały i pewny, ponieważ jego styl i technika są dobrze określone, podobnie jak publiczność zainteresowana jego twórczością. Co więcej, fakt, że odniósł sukces w Neapolu, jest niezwykły, ponieważ powszechnie wiadomo, że Bel Paese jest potęgą kulturalną w dziedzinie malarstwa, zawsze jedną z pierwszych inicjujących trendy w świecie sztuki. Dlatego sukces we Włoszech może przyciągnąć zainteresowanie jeszcze większego rynku niż obecnie!
Rady Olimpii Gai Martinelli, kuratorki Artmajeur: Uważam, że inwestycja w artystę, którego umiejętności techniczne są pewne i oczywiste, pozwala nam być mniej podatnymi na wahania rynkowe, ponieważ bierzemy pod uwagę konkretną i stabilną wartość jego sztuki. Towarzyszy temu rosnące zainteresowanie, jakie jego twórczość znalazła w skali międzynarodowej, zdolnej do łączenia zasadniczo różnorodnych i zróżnicowanych rzeczywistości kulturowych. Wreszcie gatunek portretu jest pod każdym względem filarem historii sztuki do tego stopnia, że nie tylko wywodzi się z prehistorii, ale od dawna uważany jest za najważniejszy, ponieważ poprzedził go dopiero malarstwo historyczne.
Petera Vahlefelda
Peter Vahlefeld, urodzony w Tokio (Japonia) w 1967 roku, jest uznanym i wielokrotnie nagradzanym artystą multimedialnym mieszkającym w Berlinie. Vahlefeld kształcił się w Parsons School of Design w Nowym Jorku, którą ukończył z wyróżnieniem w 1990 roku. Powaga, z jaką studiował, odzwierciedla jego ambicje, które skłoniły go do wystawiania się w publicznych kolekcjach, galeriach i na targach sztuki, w tym w Art Karlsruhe w Niemczech. Do tych osiągnięć należy dodać udział w aukcjach Sotheby's, a także sukcesy w mediach i prasie, zarówno radiowej, jak i telewizyjnej, jak choćby występ w telewizji niemieckiej, gdzie kojarzono go z nazwiskiem Roberta Mapplethorpe'a. Ponadto należy zaznaczyć, że jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych w Europie, Stanach Zjednoczonych, Azji i Indiach. Co więcej, jego dobrze zdefiniowany styl jest umiejętnie zorientowany na punkt widzenia z pogranicza sztuki informel, ekspresjonizmu abstrakcyjnego i pop-artu. Prace powstają w wyniku interakcji różnych warstw, co daje podstawę do ciągłej gry kolorów i różnych materiałów. To tak, jakbyśmy byli świadkami swoistego zderzenia kodów wizualnych, w którym pojawiają się zarówno ślady obrazkowe, jak i fragmenty zaczerpnięte z języka środków masowego przekazu. Z kulturowego punktu widzenia natomiast jego punkt widzenia wyraża głębokie i popularne trendy, powiązane ze znaczącymi wydarzeniami i ruchami, które z czasem mogą faktycznie zyskiwać na wartości, zwłaszcza jeśli, jak ma to miejsce w tym przypadku, malarz również cieszy się ugruntowaną renomą. A co ze sztuką Vahlefelda w przyszłości? Konkretność przedstawionych danych sugeruje, że będzie mógł zwiększyć swoją widoczność poprzez coraz częstsze występowanie na targach, aukcjach i renomowanych instytucjach, a także udział w kilku kolejnych programach telewizyjnych.
Rady Olimpii Gai Martinelli, kuratorki Artmajeur: Nowy pop-art odradza się i kwitnie jak kwiat. Mówię o tych ostatnich, ponieważ pojawiają się one często w twórczości artysty, często jako jedyne elementy figuratywne, wyłaniające się wśród plam koloru, słów i wycinków prasowych. Z kolei w szkicach kolorystycznych odradza się abstrakcyjny ekspresjonizm, który obecnie ma być częścią kompozycji wykraczającej poza użycie prostego koloru, stając się integralną częścią bogatej, wielowarstwowej całości. Następnie pojawiają się kolorowe plamy, które przypominają nam o przykładzie, jaki Art Informel wziął od starożytnego Macchiaioli. W tym kontekście dodać trzeba obecność wspomnianych słów, które zapisane na płótnie mogą nas ponownie sprowadzić do pamięci Dadaizmu, a w szczególności do jego koncepcji odłączenia. W tym miejscu mogę stwierdzić, że twórczość Vahlefelda to nie tylko dzieło uznanego artysty, ale także podsumowanie części historii sztuki zachodniej, która osadza punkt widzenia artysty w nieśmiertelnym kontekście kulturowym.
Kim jest Olimpia Gaia Martinelli?
Olimpia Gaia Martinelli to włoska kuratorka i historyczka sztuki urodzona w 1990 roku. W dziedzinie sztuki pracuje od 2012 roku, kiedy to rozpoczęła swoje doświadczenie zawodowe we włoskim Ministerstwie Kultury (MIBAC), a następnie kontynuowała karierę we włoskim Ministerstwie Kultury (MIBAC). różne galerie i muzea między Włochami i Francją. Uzyskanemu z najwyższymi ocenami dyplomowi z historii sztuki na Uniwersytecie w Pizie (Włochy) towarzyszyły okresy staży za granicą, w UVEG w Walencji (Hiszpania) i UEA w Norwich (Wielka Brytania). Wcześniej Olimpia przez osiem lat studiowała malarstwo w pracowniach artystycznych swojego rodzinnego miasta Livorno, słynącego z tradycji artystycznej Macchiaioli i miejsca narodzin Amedeo Modiglianiego.
Olimpia Gaia Martinelli
