Van de originele versie, tot patriottisme, tot grove kritiek...

Voordat we u laten zien hoe kunstenaars in meerdere vormen en relatieve betekenissen het object van onderzoek in kwestie hebben vereeuwigd, wat, zoals de titel verduidelijkt, niemand minder is dan de meest bekende en wijdverbreide vlag ter wereld, dat wil zeggen, voor beter of erger nog, de Amerikaanse vlag, zal ik kort ingaan op de meer traditionele iconografie ervan, en pas later onthullen hoe de laatste vaak is getransformeerd binnen het gevarieerde verhaal van de kunstgeschiedenis. Het begint allemaal met de definitieve versie van de bovengenoemde banier, zoals die van 1959, bestaande uit 13 horizontale strepen, 7 rode 6 zes witte afwisselend, en het bovenste kwadrant wordt voorgezeten door een blauwe rechthoek met daarin 50 witte sterren, geordend in 9 rijen van 6 of 5 sterren, afwisselend. Het moet duidelijk zijn dat dit niet alleen een puur esthetische of chromatisch uitgebalanceerde opstelling is, aangezien de som van de sterren duidelijk verwijst naar het aantal Amerikaanse staten, terwijl de 13 strepen verwijzen naar de oorspronkelijke dertien koloniën. Bovendien moet aan wat is gezegd de aanwezigheid van een even rijke symboliek worden toegevoegd, die, verborgen in de kenmerken van de vlag in kwestie, bedoeld is om de vrijheid en rechten te vertegenwoordigen die worden gegarandeerd door de grondwet en de Bill of Rights, evenals om persoonlijke en individuele vrijheid te symboliseren. Na deze basis, die de langere geschiedenis van de geboorte van de definitieve versie van het gordijn in kwestie buiten beschouwing laat, zijn we klaar om te zien hoe het eerder genoemde symbool van soevereiniteit soms getrouw is weergegeven door het kunsthistorische verhaal en, in andere gevallen , slim en onderzoekend "toegeëigend" in zijn kenmerken en bijgevolg in zijn betekenissen. Op een enigszins geleidelijke manier wil ik eerst feestelijke en daarna ontheiligende werken presenteren, te beginnen met de analyse van een canvas uit 1851, namelijk Emanuel Leutze's Washington Crossing the Delaware, waar een oudere versie van de stars and stripes-vlag verschijnt in de patriottische scène in die Washington, aan het hoofd van tweeduizend vijfhonderd man, op 25 december 1776 de Hessiërs in Trenton, New Jersey aanviel, een uiterst beroemde en iconische gebeurtenis van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog, die, zwaar beladen met nationalistische geest, de meesterwerk in kwestie tot een van de meest geliefde, beroemde en gereproduceerde schilderijen. Bovendien, nog steeds over het onderwerp van het canvas, is het belangrijk om erop te wijzen hoe deze, naast het benadrukken van de figuur van Washington, alle volkeren van de nieuwe Verenigde Staten van Amerika wilde symboliseren door een figuur te vereeuwigen die een Schotse motorkap, een man van Afrikaanse afkomst, twee boeren met breedgerande hoeden en een figuur die kleding draagt die lijkt op die van indianen. Een andere curiositeit is bovendien dat de man die naast Washington staat, met de vlag in zijn hand, luitenant James Monroe lijkt te zijn: toekomstige president van de Verenigde Staten.

CABIN AMERICAN FLAGSculptuur van Jerome Chauvin (JICE).

CALIFORNIA OCEAN FLAG (2020) Schilderij van Dutch Montana.

Nu ik de intentie nastreef om het typische Amerikaanse symbool geleidelijk te ontheiligen, ga ik van het benadrukken van de drapering-Washington juxtapositie naar het benadrukken van de versmelting van de sterren en strepen met een eenvoudigere boterham en pakje sigaretten, een beeld weergegeven door Tom Wesselmanns meesterwerk getiteld Still Levensnummer 36, gericht op het manifesteren van een op handen zijnde consumentistische transformatie van het land in kwestie, in staat om veel van de idealen die worden geëxpliciteerd door de iconografie van de vlag weg te vagen, om ze te vervangen door een nieuwe en niet aflatende honger naar economische expansie, voornamelijk gebaseerd op een mediabombardementen, klaar om junkfood, ondeugden met de dood en een geleidelijk afnemende kwaliteit van leven aan de massa op te dringen. In feite bedoelde de kunstenaar het werk op een veel minder 'gewelddadige' manier dan de mijne, dat wil zeggen het simpele doel nastreven om expliciet te maken hoe alles kunst zou kunnen zijn, inclusief de gewone gebruiksvoorwerpen die onze zakken en keukenkasten vullen. We vinden dus berichten die meer lijken op die welke door mijn denken worden toegelicht, zeker meer gericht op een meer idyllische en dromerige terugkeer naar de natuurstaat, in verklarende meesterwerken als Sean Scully's Ghost 2 (2018), of Emma Amos's Stars and Stripes (1992). ) en USA overtreft alle genocide-records, VS overtreft alle genocide-records... (ca. 1966) door George Maciunas. Over de eerste kunstenaar gesproken, hij, geïnspireerd door de moord op de 12-jarige Afro-Amerikaan Tamir Rice in 2014 door een politieagent in Cleveland, Ohio, in 2014, creëerde de serie schilderijen genaamd Ghost, waarin, door de vervanging van de sterren van de Amerikaanse vlag door een pistool, benadrukte de schilder hoe het recht om wapens te dragen, verankerd in de Amerikaanse grondwet zelf, ook kan worden gezien als een daad van verraad tegen dezelfde vlag. Concluderend, als de boodschap van aanklacht jegens de VS zeer expliciet blijkt uit de titel en tekst in het werk van Maciunas, in Amos' Stars and Stripes (1992) de vervanging van het blauwe veld van witte sterren door een fotografische overdracht van Afro-Amerikaanse kinderen in blauwe tint, evenals de aanwezigheid van een X, bedoeld om de traditionele interpretatie van strepen teniet te doen, worden veranderingen gerealiseerd die bedoeld zijn om de kijker uit te nodigen om de werkelijke vrijheid die door de Amerikaanse vlag wordt verleend in twijfel te trekken. ..Tot slot komen andere interpretaties, zowel kritisch als hoopvoller, in handen van enkele kunstenaars van Artmajeur, zoals te zien is in het werk van Fov, David Decourcelle en Elle Mccarthy.

20US (2021)Schilderij van Fov.

Fov: 20US

Fov's Pop-art transformeert het rood van de strepen in stroompjes bloed, klaar om van beneden naar boven te druppelen om het einde van een vitaal pad aan te geven, in zijn term expliciet gemaakt door de sterren die in kruisen zijn veranderd, waarschijnlijk bedoeld om te zinspelen op alle die onschuldige slachtoffers van het Amerikaanse systeem, die onterecht zijn omgekomen door toedoen van zijn wetten, zijn ongebreidelde kapitalisme, zijn autoriteiten, zijn machtswellust, zijn onverbiddelijke verlangen naar controle over de wereld enz. nadenken en bijgevolg openlijk kritiek te hebben geuit op Amerika, realiseer ik me hoe moeilijk het in werkelijkheid is om het Amerikaanse beleid te bezoedelen zonder tegelijkertijd andere soortgelijke tendensen van uitbuiting, misdrijf en gewetenloze verrijking te ontdekken, die nu wijdverspreid zijn , zijn min of meer schaamteloos zichtbaar in de rest van de wereld, en doen me denken aan de beroemde zin uit het evangelie volgens Johannes: wie zonder zonde is, werpe de eerste steen... Verdere moraliserende intenties terzijde latend, zou ik vergelijk 20US, dat zich uitdrukt door middel van symbolen, met Fundamento (2020) van Carlos Martiel, een performance die, dit keer door middel van lichaamstaal, een naakte, rauwe en eerlijke werkelijkheid wil verklaren, waarin een fysieke marteling veroorzaakt door de Amerikaanse vlag zelf vorm krijgt , die, hoewel waarschijnlijk niet leidend tot de bovengenoemde dood, de bedoeling heeft erop te anticiperen om erop te zinspelen. Fundamento werd, zoals expliciet door de kunstenaar zelf expliciet gemaakt, geïnspireerd door de bekende en veelbesproken moord op George Floyd, een gebeurtenis die werd opgeroepen door de hulpeloze figuur van de kunstenaar die op de grond lag. Ten slotte vertegenwoordigt dit laatste beeld zeker een uitgesproken onpatriottisch werk, dat, net als het werk van de kunstenaar in Artmajeur, een blik werpt op wat niet werkt binnen de Amerikaanse samenleving en politiek, waarschijnlijk om een debat op gang te brengen, gericht op het bevorderen van elke vorm van verbetering.

OLD GLORY (2021)Schilderij van David Decourcelle.

David Decourcelle: Oude glorie

De Amerikaanse vlag is, volgens de interpretatie van Decourcelle, stom geworden, omdat hij, verstoken van zijn sterren en strepen, niet langer in staat is om ons te vertellen, dat wil zeggen te verwijzen naar de staten van Amerika, de koloniën, vrijheid en rechten, zichzelf transformerend , zoals de titel aangeeft, tot iets dat, nu ongedaan gemaakt, alleen tot het verleden behoort, net als dat helaas verdwenen sentiment van degenen die in de droom uit 1776 geloofden, maar gaandeweg de ruzies van de man-politieke relatie. In het verhaal van de figuratieve kunsten is het echter mogelijk om te laten zien hoe de vlag in kwestie verschillende vormen heeft aangenomen, min of meer in staat om zijn geschiedenis en betekenissen te vertellen, zelfs als we alleen kijken naar het figuratieve onderzoek van Jasper Johns, dat wil zeggen de auteur van meer dan 40 werken gebaseerd op de vlag van de Verenigde Staten, waaronder vooral de grote en monochrome witte vlag uit 1955 en drie vlaggen uit 1958, met drie overlappende vlaggen met in totaal 84 sterren. Over het eerste encaustic schilderij gesproken, het onderwerp van het gordijn in kwestie was ontworpen om zijn karakteristieke kleur te verliezen om een soort geest te worden met een gebleekt uiterlijk en een samengestelde, maar ook gelaagde vorm, bedoeld om een zeer vertrouwd beeld vreemd. In feite was het doel van de kunstenaar niet zozeer om Amerika te bekritiseren, maar om de kijker aan te spreken om zijn perceptie uit te dagen, wat zijn relatie met de nationale identiteit bemoeilijkte. Ten slotte is het merkwaardig om te onthullen hoe de vlaggenreeks van Johns tot stand kwam ongeveer twee jaar nadat de kunstenaar uit het Amerikaanse leger was ontslagen, een tijd waarin hij werd geïnspireerd door een droom van de Amerikaanse vlag in 1954. Over het eerste encaustic schilderij gesproken, de Het onderwerp van het gordijn in kwestie was ontworpen om zijn karakteristieke kleur te verliezen om een soort geest te worden met een gebleekt uiterlijk en een samengestelde, maar ook gelaagde vorm, bedoeld om een uiterst vertrouwd beeld vreemd te maken. In feite was het doel van de kunstenaar niet zozeer om Amerika te bekritiseren, maar om de kijker aan te spreken om zijn perceptie uit te dagen, wat zijn relatie met de nationale identiteit bemoeilijkte. Ten slotte is het merkwaardig om te onthullen hoe de vlaggenreeks van Johns tot stand kwam ongeveer twee jaar nadat de kunstenaar uit het Amerikaanse leger was ontslagen, een tijd waarin hij werd geïnspireerd door een droom van de Amerikaanse vlag in 1954.

"PEACE SIGN" (2022) Schilderij van Elle Mccarthy.

Elle McCarthy: Vredesteken

Verwijzend naar de woorden van de kunstenaar in Artmajeur, werd Peace Sign geïnspireerd door een foto van David Peterson, om een schilderij tot leven te brengen, onderdeel van een reeks werken, met de bedoeling om stem en schijn te geven aan het Amerikaanse patriottisme, in dit geval expliciet gemaakt door de aanwezigheid van een hand die het teken van overwinning maakt en met zijn sterren en strepen de Amerikaanse kenmerken op de achtergrond aanvult. Een verwant gevoel werd uitgedrukt door Childe Hassam in Day of Allied Victory (1917), een impressionistisch geïnspireerd schilderij dat de dag tijdens de Eerste Wereldoorlog weergeeft waarop Amerikanen de toetreding van het land tot het conflict vierden, en dit naar buiten brachten door een euforische stemming, die de gevolg van het vullen van steden met gordijnen, niet alleen met sterren en strepen, maar ook met de afbeelding van de kruisvormige kruisen van St. Andrew en St. Patrick (vlag van Engeland), evenals het blauw, wit en rood van Frankrijk. Het zijn juist deze laatste onderwerpen die binnen de compositie worden opgelegd, zich presenterend in een levendig zigzag-arrangement, te begrijpen als een manifest van een precies tijdsdenken, volgens welke de oorlog de genoemde volkeren de gelegenheid zou bieden om te herstellen democratie aan de wereld door hun heilzame tussenkomst in het conflict. Tot slot, een ander schilderij dat de Amerikaanse vlag viert, is Our Banner in the Sky (1861) van Frederic Edwin Church, een werk waarin de bovengenoemde banner oprijst uit een schemerige sterrenhemel die boven een groen landschap hangt en de toeschouwer verblindt met zijn kleuren, bedoeld om op te roepen een eerbiedig ontzag, dat in feite teruggaat tot het moeilijke tijdperk van de burgeroorlog.