Malarstwo Wiolety Przybysz zrodziło się na gruncie ekspresjonizmu i koloryzmu. Koloru, formy i kompozycji uczyła się w pracowni znanego malarza ekspresjonisty Michała Moląga w Warszawie.
W swoich pracach próbuje zapisać subiektywne, ulotne wrażenie chwili. Przy pomocy prymitywnej, surowej, ekspresyjnej kreski i mocnych uderzeń pędzla przedstawia przedmioty codziennego użytku. Unika wyszukanych, skomplikowanych treści: jej tematy są proste, zazwyczaj są to rzeczy osobiste, z jej zwykłego otoczenia. Poprzez ciągłe eksperymentowanie ze światłem odkrywa nowe rozwiązania kompozycyjne plam barwnych oraz kontrastów w nich zawartych. Z odwagą i uporem stosuje autorskie barwy i ich wzajemne relacje. W swoich martwych naturach, pejzażach, obrazach figuratywnych dąży do przedstawień czysto malarskich, do rozgrywki koloru i formy w przestrzeni. Zwraca się w swoich akwarelach, gwaszach jak i pracach olejnych w stronę klasycznych ekspresjonistów niemieckich i skandynawskich takich jak Emil Nolde, Edvard Munch, Ernst Ludwig Kirchner, a także bardziej współczesnych, jak Karen Degett czy Jon Gislason, Asger Jorn, Per Kirkeby, Birgitta Bachmann.
Świadomie deformuje, przedstawia formę przy pomocy ostrych, barw. Niekiedy stosuje w swoich pracach mocny kontur aby uwypuklić dramatyzm przedstawianych przedmiotów. W swojej drodze artystycznej jest surowa i konsekwentna, traktuje sztukę z wielką powagą, buduje i udoskonala swój warsztat, znajdując coraz więcej uznania wśród miłośników sztuki i kolekcjonerów.