La Calima (2018) Fotografie door Christian Klein

Christian Klein, wiens werken al op jonge leeftijd in galerijen en publicaties te zien waren, bewandelde aanvankelijk een pad dat hem ertoe zou hebben gebracht pianist te worden - hij werd bijna een leerling van Chris Jarrett.

Uit liefde gaf hij echter zijn laatste concert op 19-jarige leeftijd, waardoor hij op een pad kwam waarin hij de ene passie opzij zette ten gunste van een andere passie, fotografie.

Hij had nooit kunnen dromen dat de charmante dame voor wie hij deze beslissing nam – de vrouw sindsdien aan zijn zijde – op een dag zijn passie zou delen en later zelf als fotograaf met hem zou samenwerken.

De twee zijn al samen op de Duitse televisie verschenen met een reportage over hun werk en hebben naam gemaakt, vooral in de commerciële sector, waarin zelfs grote bedrijven vertrouwen hebben als het gaat om het omzetten van de emoties die mensen ertoe aanzetten om te kopen in “ kleine “kleurrijke vierkantjes”.

Klein, geboren aan het begin van de heldere jaren zeventig, nam al vroeg de impressionistische, dromerige stijl van schilderkunstige foto's in zich op, die in een sprookjesachtige wereld onthulden wat ze zogenaamd probeerden te redden: schoonheid, jeugd en onschuld.

Verre van dat hij als kind het lijden kon begrijpen dat menselijke roofdieren achter deze zoete façade veroorzaakten, bleef Kleins artistieke invloed het gevoel voor het transformeren van een essentie van schoonheid en onschuld in beelden die precies de stilistische middelen van die tijd gebruikten.

Het is geen wonder dat Klein vaak wordt gevraagd of hij een leerling van David Hamilton was, want als je tegenwoordig zoekt naar zijn techniek, de "Hamilton Blur", vind je eerst de foto's van Klein.

Hoezeer Klein Hamiltons houding ten opzichte van mensen afwijst, blijkt uit het feit dat hij dankbaar heeft afgezien van het schrijven van het hoofdstuk over de technologie achter de ‘Hamilton Blur’ in een boek geschreven door een goede vriend van Hamilton.

Voor Klein is de Hamilton Blur eenvoudigweg een stilistisch instrument en geen uitdrukking van een houding ten opzichte van mensen.

De kunstenaar vergelijkt het vermogen om in verschillende fotografische stijlen te werken met zijn vermogen als pianist een kinderliedje te spelen in de stijl van bijvoorbeeld Chopin, Rachmaninoff maar ook Beethoven, Bach of Debussy.

Dat maakt het voor hem zo natuurlijk om invloeden als Henri Cartier-Bresson enerzijds en de impressionisten anderzijds in één persoon te combineren.

Hoe weinig de kunstenaar zich bekommert om wat mensen hem van buitenaf willen opleggen, blijkt ook uit het feit dat hij – net als sommige andere bekende kunstenaars – vaak op blote voeten op de set verschijnt.

• Nationaliteit: DUITSLAND
• Geboortedatum : 1970
• Artistieke domeinen: Werken van professionele kunstenaars,
• Groepen: Professionele artiest Hedendaagse Duitse Kunstenaars