Iwona Jabłońska

Cykl malarski pod nazwą Warszawska estyma składa się z dziesięciu prac w technice mieszanej na drewnie. To obrazy abstrakcyjne o formatach 100 x 70 cm w stylu minimalistycznym, ale jednak ekspresyjne w formie. To dzieła mocno strukturalne, bardzo impastowe i monochromatyczne, w kolorystyce oscylujące wokół jasnej szarości. Uważny obserwator dostrzeże niezliczone szczegóły w strukturze i fakturze malarskiej.

Sam tytuł serii obrazów – Warszawska estyma odwołuje się ogólnie rzecz ujmując do ludzi nie urodzonych w stolicy. Nawiązuje do emocji negatywnych w zdobywaniu świata i skomplikowanych ścieżkach życiowych. Stąd materia malarska oscyluje wokół szarości, jest szorstka i występują ostre krawędzie niekiedy.

Inne jest postrzeganie Warszawy jako rodowity mieszkaniec a inne jako osoby przyjezdnej. Warszawa słynie ze swojej specyficznej energii, ruchu i pośpiechu oraz z tego, że przyjeżdżają do niej ludzie głodni sukcesu, żądni zmian. Są to najodważniejsi, najlepsi z najlepszych, po prostu ludzie z całej Polski. To mieszanka wielu ludzi z całej Polski, a także oczywiście osób z zagranicy. Przyjezdni patrzą na te miasto nieco inaczej niż mieszkańcy od kilku pokoleń. Dla nich to miejsce walki o swoje, o swoją pozycję, karierę, którzy są nastawieni agresywnie w zdobywaniu. Mają w sobie cały wachlarz różnych emocji. Zaś Warszawiacy żyją sobie spokojnie, nie walczą i po prostu normalnie funkcjonują bez złych emocji i presji, stresu czy frustracji.

Ale też jest druga strona medalu. W nawiązaniu do zapracowanego świata korpo i nie tylko… ,,Warszawski sen”, w którym często jest sporo negatywnych emocji przychodzi stopniowe wygaszanie swoich emocji. Dzieje się to poprzez dostosowywanie się pod system, prace, realia, wyobrażenie. Wtedy poprzez obsługę życia w rozbudowanych systemach i strukturach nie ma miejsca na ekscytację. Wówczas robi się dużo złych napięć, zmęczenie, prokrastynacja, wypalenie, wewnętrzny kryzys, frustracja, strach, przychodzi tzw. zapętlenie myśli. Przy natłoku obowiązków i długiej pracy nikt nie ma czasu na bycie szczęśliwym. Jest się tak jakby wyłączonym z życia. Wszechobecny brak czasu, znikoma ilość fajnych i przyjaznych relacji, presja i wymagania, złe nawyki są bardzo destrukcyjne na dłuższą metę. Co kontrowersyjne, większość ludzi rezygnuje z przeżywania emocji, doświadczania życia na rzecz gromadzenia majątku (na rzecz zabezpieczania się przed życiem), który ma niby dać poczucie bezpieczeństwa. Przez niezdrowy pracoholizm, ciągły rozwój kariery, firm traci się radość życia i staje się ono mdłe. W ogromnym skrócie, gubi się poczucie tego, jak powinno się żyć. A ważne jest to, by żyć dobrze, harmonijnie, tworzyć ciekawe i pełne empatii i zrozumienia relacje z ludźmi. By znaleźć balans, ten ,,złoty środek". Bywać w ciekawych miejscach, móc pozwolić sobie na swobodę i wolność szeroko pojętą. Dlatego warto, co jakiś czas zadbać i wczuć się w swoje myśli i uczucia, żeby mieć swój bilans autorefleksji i czasami coś zmienić.

Prace te o wartościach wysoce malarskich, estetycznych i dekoracyjnych będą idealne do wnętrz bardzo nowoczesnych, przestrzennych, jasnych i ciemnych. Obrazy powinny zostać oprawione w odpowiednio wybraną ramę ze względu na podłoże drewniane (płyta pilśniowa) oraz celem eleganckiej i schludnej ekspozycji w przestrzeniach typu salon, sypialnia, hol, biuro, gabinet, pracownia, przestrzenie restauracyjne, foyer hotelowe, itd. Do tego typu prac należy dobierać ramy z jednolitym kolorem np. biel, czerń, antracyt, srebro, złoto lub oprawy drewniane o nowoczesnym i prostym kształcie. Obrazy są podpisane przeze mnie z dwóch stron i zabezpieczone warstwą ochronną.

Obrazy z cyklu Sentymentalne struktury zostały wykonane w technice olejnej na różnego rodzaju płytach pilśniowych w 2021 r. Prace były prezentowane na wystawie offowej, dokładniej na klatce schodowej w bloku w Toruniu.

Prace malarskie są abstrakcyjnie ekspresyjnie, aczkolwiek paradoksalnie minimalistyczne poprzez wiodącą biel. Sentymentalne struktury to głównie wciągająca materia i zaskakująca faktura. Wszystkie obrazy są mocno fakturalne, dlatego można je określać jako barwne płaskorzeźby.

W sposób absolutny kolor nie jest tu bez znaczenia. Barwne akcenty przebijające się z bieli symbolizują zamkniętą przeszłość. Zastosowanie bieli na całych powierzchniach obrazów to pozbycie się zbędnego balastu, chaosu wokół i negatywnych myśli, które ograniczają witalność oraz umysł. Biel jest uniwersalna, ale i jest powiewem nowości, która jest zawsze na czasie. To wielkie poczucie ulgi, wolności oraz świeżości. Otwarcie się na nową rzeczywistość i eksploracja, co przyniesie czas. Zastanowienie się nad swoją teraźniejszością i przyszłością. Podsumowując to wychodzenie od wielu historii, dawnych myśli, a kończąc na nowej rzeczywistości mentalnej.