Wat inspireerde je om kunstwerken te maken en kunstenaar te worden? (gebeurtenissen, gevoelens, ervaringen...)
Niets duwde me om te creëren of kunstenaar te worden, het was alleen een sterke natuurlijke behoefte om mezelf uit te drukken, om naar buiten te treden en om mijn eigen emoties te materialiseren.
Wat is je artistieke achtergrond, de technieken en onderwerpen waarmee je tot nu toe hebt geëxperimenteerd?
In mijn "fotografische" leven zijn er verschillende mooie periodes geweest. Allereerst was de eerste die van leren, het beheersen van de tool en de techniek. Dit leidde me naar de zogenaamde "humanistische" fotografie, die toen getuigde van een grote en lange periode van werken met de wereld van de hedendaagse dans en vervolgens de laatste, die waarin ik nu evolueer: sequentiële vertelling geënsceneerd en geschreven.
Wat zijn de 3 aspecten die jou onderscheiden van andere kunstenaars, waardoor jouw werk uniek is?
Een universum grenzend aan het surrealisme, zeer verzadigde kleuren en altijd een geëngageerde boodschap achter de beelden.
Waar komt je inspiratie vandaan?
Inspiratie komt vanzelf als een reactie op de wereld om ons heen met 'de mens' in het middelpunt van de reflectie. Het is een echte obsessie.
Wat is jouw artistieke benadering? Welke visioenen, sensaties of gevoelens wil je oproepen bij de kijker?
In de fotografie is het vrij moeilijk om te spreken van enkelvoudige kunst, maar ik beweer vooral een expressionistisch kunstenaar te zijn. Ik probeer inderdaad mijn emoties en mijn gemoedstoestand op een subjectieve en innerlijke manier uit te drukken, in plaats van de externe realiteit getrouw weer te geven, zoals ik lang geleden kon doen in de zogenaamde "humanistische" fotografie. tot conceptuele fotografie. Ze legt de nadruk op het creëren van beelden die een idee of concept op een fantasierijke en originele manier uitdrukken om tot nadenken en discussie aan te zetten.
Wat is het proces van het maken van je werken? Spontaan of met een lang voorbereidingsproces (technisch, inspiratie uit kunstklassiekers of anders)?
Het proces van het maken van beelden komt heel dicht in de buurt van wat je in de bioscoop tegenkomt. : scenario's, locatiescouting, storyboards, voorbereidingen, shots. Het is inderdaad een vrij lange en soms complexe reis. Ik werk altijd met reeksen beelden. Deze series vertellen steeds verhalen die iedereen naar eigen ervaring op zijn eigen manier zal moeten interpreteren.
Gebruik je een bepaalde werktechniek? zo ja, kunt u dit toelichten?
Fotografie en bijbehorende digitale bewerkingen maken het mogelijk om beelden te creëren. Ik claim deze term om beelden te creëren, omdat het er niet om gaat te getuigen of de werkelijkheid te tonen, maar om het creëren van een totaal persoonlijk universum om het publiek ertoe te brengen zichzelf in vraag te stellen.
Zijn er vernieuwende aspecten in je werk? Kun je ons vertellen welke?
Ik weet niet of het een innovatief aspect is, maar het is in ieder geval een realiteit aangezien ik nu al 7 jaar een bepaalde artistieke keuze heb gemaakt. Na een ontmoeting met Nathalie FATON in januari 2016 voor een fotografisch werk over het begrip overleven. Het duo FERMET & FATON vormde zich onmiddellijk. Sindsdien werken we natuurlijk in totale samenwerking en symbiose. Alle afbeeldingen zijn sindsdien ondertekend met FERMET & FATON. We vinden in wezen en op alle creaties de aanwezigheid van deze vrouw gesublimeerd als een heldin van strips of mythologie. De beelden zijn vaak geladen met symboliek die de toeschouwer moet opzoeken en ontcijferen. Geen decoratie, geen accessoire staat toevallig op de afbeelding.
Heb je een formaat of medium waar je het meest vertrouwd mee bent? zo ja, waarom?
Ik presenteer de afbeeldingen heel vaak in zeer grote formaten met het idee om de karakters op schaal 1 te hebben. Anders varieer ik graag met de formaten en ondersteuningen, afhankelijk van de afbeeldingen. Ik heb nog steeds een lichte voorkeur voor prints op kunstpapier. Zeker een overblijfsel uit het verleden vergeleken met de vele uren die ik destijds in doka's doorbracht om mijn eigen zwart-wit prints te maken.
Waar produceer je je werken? Thuis, in een gedeelde werkplaats of in je eigen werkplaats? En hoe organiseer je in deze ruimte je creatieve werk?
Alle afbeeldingen zijn gemaakt op echt diverse en gevarieerde plaatsen in Frankrijk of in het buitenland. Al het voorbereidings- en nabewerkingswerk vindt thuis plaats in mijn “werkplaats huiskamerkantoor”, een woon- en creatieve ruimte. Mijn leven draait 200% door en voor het onderzoek en de creatie van beelden.
Brengt uw werk u ertoe om te reizen om nieuwe verzamelaars te ontmoeten, voor beurzen of tentoonstellingen ? Zo ja, wat levert het je op?
Om mijn werk te laten zien en het publiek te ontmoeten, houd ik natuurlijk veel tentoonstellingen en kunstbeurzen. Ik heb deze confrontatie of reactie nodig, het hoort bij het proces, vooral omdat achter elk van de gemaakte beelden een boodschap zit.
Hoe stel je je de evolutie van je werk en je carrière als kunstenaar in de toekomst voor?
Na de verschillende periodes van fotografische creaties waar ik het aan het begin van dit interview over had, denk ik dat ik na al die jaren heb gevonden waar ik al heel lang naar op zoek was, misschien wel de zoektocht naar een leven lang creëren en afbeeldingen zoeken. Er zijn nu zoveel verhalen te vertellen, zoveel reeksen beelden te creëren met deze techniek. Het veld van mogelijkheden lijkt zo uitgestrekt en oneindig. Er kan misschien een kleine evolutie plaatsvinden met de toevoeging van de dimensie van geluid om dit fotografische universum te verrijken. Ik heb al enkele experimenten op dit gebied geprobeerd, deze zouden meer systematisch en gecontroleerd kunnen worden.
Wat is het thema, de stijl of de techniek van je nieuwste artistieke productie?
De laatste serie heet "The Chameleon Woman". Het is een reeks beelden die de moeilijkheid wil benadrukken om jezelf te zijn en je aan te passen aan de wereld waarin we leven. Het systeem wil ons graag kneden, klonen en labelen. Surrealistisch, eigenzinnig of eigenzinnig, het maakt niet uit, het is een manier om zichzelf in vraag te stellen die in wezen het idee van vrijheid verdedigt. Probeer niet op te vallen, wees gewoon jezelf. Lieg uiteindelijk vooral niet tegen jezelf of tegen anderen. Het risico zou zijn om aan de oppervlakte te integreren terwijl het in de diepte uiteenvalt. Gedwongen assimilatie in een collectiviteit brengt haar bestaan in gevaar. Het vergeten van je innerlijke zelf... van de onzichtbare vrouw tot de kameleonvrouw. Het is lijden en een langzame zelfvernietiging.
Kun je iets vertellen over je belangrijkste tentoonstellingservaring?
Er zijn er zoveel en zo verschillend van elkaar. Zo waren er in 2022 veertien verschillende beurs- en beurslocaties. het gaat van klassieke tentoonstellingen tot complexe installaties, van intieme plekken tot meer opmerkelijke zoals het Grand Palais of het Museum voor Fantastische Kunst in Brussel.
Als je een beroemd werk uit de kunstgeschiedenis had kunnen maken, welk zou je dan kiezen? En waarom ?
Eerder een wereldwijd werk, in de stripwereld, dat van Enki BILAL. Paradoxaal genoeg is hij geen fotograaf, maar ik ben een kind, zoals ik zeg, een "schreeuwend metaal" kind. Ik werd gebrandmerkt met een heet strijkijzer. Het was een echte culturele en artistieke schok.
Als je één beroemde artiest (dood of levend) zou mogen uitnodigen voor een etentje, wie zou dat dan zijn? Hoe zou je voorstellen
de avond doorbrengen?
Zonder aarzelen, en logisch natuurlijk, gaat het nog steeds en altijd over Enki BILAL!! Wie weet, misschien doet de kans zich op een dag voor! Egoïstisch zou ik willen dat hij mijn beelden doorneemt en een kritiek, een analyse maakt. Ik stel me een eenvoudig, vriendelijk en oprecht moment voor alsof we voor altijd samen zijn geweest.
Olimpia Gaia Martinelli
