Wie is Tanya Capriles de Brillembourg?
Afkomstig uit een filantropische familie en dochter van de vooraanstaande uitgeversmagnaat Don Miguel Angel Capriles, leidde Tanya Capriles Brillembourg tijdens haar opvoeding geen leven van vrije tijd. Ze is altijd zeer betrokken geweest bij sociale doelen en heeft een aanzienlijk deel van haar tijd besteed aan liefdadigheidsactiviteiten, vooral die waarbij kinderen betrokken zijn. Bovendien heeft ze zich ontpopt als een fervent pleitbezorger voor Latijns-Amerikaanse kunst en diverse andere artistieke uitingen.
Deze filantropische geest bracht haar er in 2005 toe de stichting SaludArte op te richten, waar zij momenteel voorzitter van is. Deze non-profitorganisatie zet zich in voor het bevorderen van educatieve en sociale integratieprogramma's via de visuele en podiumkunsten. Het dient ook als een platform voor het promoten van het werk van opkomende kunstenaars. Bovendien breidde Tanya Capriles haar filantropische inspanningen uit naar Miami, waar ze eigenaar is van vijf culturele centra in de levendige wijk Wynwood Art. Deze culturele ruimtes bieden onderdak aan tentoonstellingen en uitvoeringen van hedendaagse kunst, in lijn met de missie van de stichting SaludArte, die de integratie van alle vormen van kunst benadrukt en een platform biedt voor zowel gevestigde als opkomende kunstenaars.
Sinds 2010 is Tanya Capriles een actief lid van de raad van bestuur van het Museum of Fine Arts in Houston. Haar kunstcollectie kent geen grenzen en wordt gekenmerkt door een uitzonderlijke selectie van iconische Latijns- en Midden-Amerikaanse kunstenaars, waaronder grootheden als Diego Rivera, Fernando Botero, Roberto Matta en Wilfredo Lam.
Interview met Tanya Capriles de Brillembourg
Wanneer en hoe is dit allemaal begonnen? Wat heeft uw interesse in kunst aangewakkerd?
Mijn reis door de kunstwereld begon in Venezuela in de jaren 1975-1980. Het was tijdens deze periode dat ik gefascineerd raakte door het werk van kinetische kunstenaars zoals Jesús Rafael Soto (1923-2005, Venezuela), Carlos Cruz-Diez (geb. 1923, Venezuela) en Julio Le Parc (geb. 1928, Argentinië). ).
En hoe zit het met hedendaagse kunst?
Ik vind het onmogelijk om mijn collectie te beperken tot één enkele kunststroming, aangezien de kunstwereld een voortdurende verkenning biedt van diverse artistieke uitingen. Mijn passie ligt bij videokunst, installaties en performance. Deze affiniteit wordt vooral gedreven door mijn betrokkenheid bij de SaludArte Foundation en andere lopende projecten die draaien om samenwerking met kunstenaars, waardoor het een integraal onderdeel wordt van mijn dagelijks leven.
Hoe uitgebreid is uw kunstcollectie?
Ik bezit meer dan 1.000 kunstwerken, hoewel ik geen exact aantal heb. De afgelopen tien jaar heb ik ongeveer 700 moderne en hedendaagse kunstwerken verworven.
Is er een bepaald soort kunst dat je voortdurend aanspreekt, of is er een rode draad tussen de werken die je hebt verzameld?
Als verzamelaar heb ik de neiging om diep in het oeuvre van een kunstenaar te duiken in plaats van slechts een of twee stukken te verwerven. Ik vind het leuk om mezelf onder te dompelen in de creaties van een kunstenaar die resoneert met mijn ziel, waarbij ik vaak meerdere werken van dezelfde kunstenaar verzamel. In dit opzicht beschouw ik mezelf als een uniek soort verzamelaar.
Ik heb een sterke affiniteit met concrete kunst. Ik geloof dat de taal ervan een zekere universaliteit bezit, omdat het kunstenaars uit verschillende regio's over de hele wereld heeft verenigd, van Kandinsky in Rusland tot Carmen Herrera in Cuba bijvoorbeeld. Mijn grootste motivatie ligt in het blootleggen van kunststromingen die ontstonden in verschillende tijdperken, waarin kunstenaars – buiten medeweten van elkaar – soortgelijke artistieke inspanningen in verschillende delen van de wereld nastreefden. Een voorbeeld is de internationale abstracte kunststroming Madí, die in de jaren veertig en vijftig in Argentinië ontstond.
Wanneer verzamelaars met deze vraag worden geconfronteerd, vinden ze het vaak een uitdaging om meteen een antwoord te geven. Maar als je het zou delen, heb je dan een bepaald kunstwerk dat een speciaal plekje in je hart heeft?
Dat doe ik inderdaad! Er is één stuk in mijn verzameling dat ik niet door aankoop heb verworven; het was een geschenk van mijn man, David Brillembourg, in 1992. Het kunstwerk is getiteld "Study for the Rose" van Piet Mondriaan.
Waar laat u uw uitgebreide collectie zien?
Ik toon mijn collectie op verschillende locaties. Het Museum voor Schone Kunsten Houston herbergt op lange termijn ongeveer 120 kunstwerken uit mijn collectie, naast andere instellingen waaraan ik stukken heb uitgeleend. Bovendien exposeer ik mijn collectie in mijn woningen in Madrid, Miami en Parijs.
Kunt u een bijzonder vreugdevol moment delen uit uw betrokkenheid bij de kunstwereld?
Een van de meest opmerkelijke momenten in mijn reis door de kunst was de dag dat ik getuige was van de tentoonstelling van mijn collectie Latijns-Amerikaanse moderne kunst in het Museum voor Schone Kunsten in Houston. Het was voor mij echt een betoverende ervaring. Toen ik al die tentoongestelde kunstwerken zag en besefte dat we in feite een aanzienlijk deel van de kunstgeschiedenis presenteerden, was ik onder de indruk. Op dat moment begreep ik de betekenis van deze kunstwerken die met elkaar in gesprek waren en een meeslepend verhaal vertelden.
Een ander diep ontroerend moment deed zich voor tijdens de presentatie van de muziekvoorstelling met de titel ‘Synergy’, een project dat de SaludArte Foundation al ongeveer tien jaar lang koesterde, in juni 2013. We waren getuige van hoe we kunst konden gebruiken om een positieve impact te hebben op de kinderen in ons programma was ongelooflijk ontroerend. Dit zijn echte, ambitieuze initiatieven met diepgaande sociale implicaties.
Hoe actief neemt u deel aan de kunstwereld en gelooft u dat filantroop zijn een grotere verantwoordelijkheid ten opzichte van de samenleving met zich meebrengt?
Ik beschouw mijn rol als een verantwoordelijkheid om te onderwijzen door de manier waarop ik met kunst leef. Dit sluit aan bij onze aanpak bij Stichting SaludArte. Voor ons dient kunst als een middel om de wereld te transformeren door middel van muziek, dans, beeldende kunst of welke andere vorm van creatieve expressie dan ook die ons ter beschikking staat. De primaire verantwoordelijkheid ligt echter bij de kunstenaars zelf. Ik geloof dat kunst een diepgaande weerspiegeling is van het leven en een realisatie van ons ware zelf. Kunst verzamelen is een manier om zowel kunstenaars als mijzelf te transformeren. Kunst heeft de kracht om ons hele leven diepgaand te beïnvloeden.
Hoe beheer je meerdere projecten tegelijkertijd effectief en vind je tijd om persoonlijk met kunstenaars in contact te komen?
Absoluut! Ik maak ook tijd om te koken, iets wat ik graag doe. Ik zeg graag: "we moeten allemaal de tijd hebben om onszelf te verwennen."
Wie is jouw inspiratie in de kunstwereld?
Mijn oudere zus, Mayra Capriles López, is een bron van grote artistieke gevoeligheid en inspiratie voor mij. Ze is iemand die ik diep bewonder en respecteer omdat ze mij heeft geleerd hoe ik kunst kan waarderen. Ze heeft een speciaal plekje in mijn hart.
Kun je drie opkomende artiesten noemen die we in de gaten moeten houden?
Zeker, hier zijn drie opkomende artiesten om naar te kijken: Alexander Arrechea (Cuba), Carlos Bunga (Brazilië) en Magdalena Férnandez (Venezuela).
Welk advies zou je jonge en beginnende kunstverzamelaars willen geven?
Ik bespreek dit vaak met de vrienden van mijn kinderen. Mijn belangrijkste advies is dat ze zich niet uitsluitend moeten concentreren op het uitgeven van grote sommen geld. Kunst overstijgt louter de monetaire waarde. Daarnaast moedig ik ze aan om begeleiding te zoeken om ervoor te zorgen dat ze een duidelijke richting hebben en te voorkomen dat ze betreurenswaardige fouten maken. Ik heb vijf kinderen, die allemaal verzamelaars zijn, en wanneer de gelegenheid zich voordoet, geef ik kunst cadeau aan mijn kleinkinderen. Ik heb in totaal negentien kleinkinderen en ben een trotse grootmoeder. Het zijn mijn meest dierbare kunstwerken.
Hoe zie jij de evolutie van de kunstverzamelscène in Venezuela en Latijns-Amerika?
Ik bekijk kunst niet in termen van regio's; kunst is kunst voor mij. Ik ben echter van mening dat kunst uit de Latijns-Amerikaanse regio vaak ondergewaardeerd wordt. Gelukkig zijn er belangrijke initiatieven die deze perceptie proberen te veranderen, zoals het ICAA Documents Project met de steun van het Houston Museum en de betrokkenheid van curator Mari Carmen Ramirez uit Puerto Rico.
Over welke komende ontwikkelingen in de kunstwereld bent u de komende twaalf maanden bijzonder enthousiast?
Ik ben vooral enthousiast over een aankomend project onder leiding van Carlos Cruz Diez, de Venezolaanse kinetische kunstenaar. Dit project zal worden gepresenteerd in het Teatro Colon-theater in Buenos Aires en is veelbelovend.
Wat is jouw kijk op particuliere musea in het huidige kunstlandschap?
Ik heb geen plannen om een eigen museum op te richten. In plaats daarvan zie ik mijn rol als ondersteuning van de deskundigen op dit gebied. Ik geloof dat het onze missie vandaag is om bestaande inspanningen te observeren en te verbeteren. Dit houdt in dat je contact maakt met andere verzamelaars en samenwerkt aan gemeenschappelijke doelstellingen. Naar mijn mening kan een enkele museumeigenaar (een particulier museum) misschien niet zoveel bereiken als een groep professionals die samenwerken. Ik vind het een uitdaging om de grondgedachte te begrijpen achter het uitgeven van aanzienlijke middelen om inspanningen te dupliceren en zeer vergelijkbare musea te creëren. Hoewel ik de keuzes van individuen respecteer, geef ik persoonlijk de voorkeur aan een meer collectieve aanpak.
Selena Mattei
