Ο Maguire στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο 2014, μέσω της Wikipedia.
Ποιος είναι ο Tobey Maguire;
Ο Tobias Vincent Maguire, γεννημένος στις 27 Ιουνίου 1975, είναι Αμερικανός θεσπιώτης και παραγωγός ταινιών. Ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην τριλογία του Spider-Man του Sam Raimi από το 2002 έως το 2007 και αργότερα επέστρεψε για να υποδυθεί τον χαρακτήρα για άλλη μια φορά στο Spider-Man: No Way Home το 2021.
Ο Maguire ξεκίνησε την καριέρα του με δεύτερους ρόλους σε ταινίες όπως This Boy's Life το 1993, The Ice Storm, Deconstructing Harry το 1997 και Fear and Loathing στο Λας Βέγκας το 1998. Οι εξέχοντες ρόλοι του περιλαμβάνουν τους Pleasantville το 1998, Ride with the Devil 1999, The Cider House Rules το 1999, Wonder Boys το 2000, Seabiscuit το 2003, The Good German το 2006, Brothers το 2009, The Great Gatsby το 2013 και Pawn Sacrifice το 2014.
Ο Maguire κέρδισε μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα για την εξαιρετική του ερμηνεία στο Brothers το 2009. Το 2012, ίδρυσε τη δική του εταιρεία παραγωγής γνωστή ως Material Pictures, συμβάλλοντας στη συμπαραγωγή των Good People το 2012, Pawn Sacrifice το 2014 και Babylon στο 2022.
Ο Tobey Maguire στο Λος Άντζελες με τον πρώην πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Μπαράκ Ομπάμα και τους ηθοποιούς Don Cheadle και George Clooney, μαζί με τους δύο στενούς φίλους του τελευταίου, μέσω Wikipedia.
Ένας συλλέκτης σαν τον φίλο του Λεονάρντο Ντι Κάπριο
Ο Tobey, στενός σύντροφος του Leo, γνωρίζει καλά και τον καλλιτεχνικό χώρο. Έχει εντοπιστεί να παρευρίσκεται στο New York Armory Show και στο Art Basel Miami. Ήταν το 2007 που απέκτησε ένα κομμάτι από τον Ιάπωνα καλλιτέχνη Kaz Oshiro κατά την επίσκεψή του στον τελευταίο. Εκείνη ακριβώς τη χρονιά, εξασφάλισε επίσης ένα σχέδιο του Mark Ryden μέσω μιας σιωπηρής δημοπρασίας που διοργανώθηκε από την πρωτοβουλία FRESH του MoCA. Γρήγορα στο 2010, ο Tobey πραγματοποίησε μια συνέντευξη με τον καλλιτέχνη γκράφιτι KAWS για τις σελίδες του περιοδικού Interview.
Ο Maguire χαιρετά τους θαυμαστές σε μια πρεμιέρα του Spider-Man 3 , μέσω της Wikipedia.
Κινηματογράφος, τέχνη και μόδα
Το 2013, η Vogue Italia πραγματοποίησε μια συνέντευξη με τον «Spider-Man», περιγράφοντας την εμπειρία ως εξής: Κατά την έξοδο από το ασανσέρ, αντί για το συνηθισμένο άρωμα από σελιλόιντ, δερμάτινους καναπέδες και αφίσες ταινιών, με υποδέχτηκε μια μεγάλη, ηλιόλουστη περιοχή. στολισμένο με μια εντυπωσιακή βιβλιοθήκη. Τα ράφια είχαν μια ποικιλόμορφη συλλογή, που δεν περιείχε μόνο φωτογραφικά βιβλία από τους Robert Capa και Douglas Kirkland, βιογραφίες όπως του Jeff Bridges και βιβλία μαγειρικής που περιελάμβαναν χορτοφαγικές και μη χορτοφαγικές κουζίνες όπως το "Vegans Know How to Party" και του Anthony Bourdain. "Kitchen Confidential", αλλά και μια σειρά από ειδώλια όπως ο Pinocchio και ο Jiminy Cricket, το εντυπωσιακό γλυπτό Companion του Kaws, διάφορα έργα τέχνης από τον Kaz Oshiro, δημιουργίες από τον Bathing Ape, τον Tokidoki, τον Gary Baseman και άλλους διεθνούς φήμης πρωτοπόρους της Perva. Πριν προλάβω να μπω πλήρως στο δωμάτιο, την προσοχή μου τράβηξε αμέσως ένας πίνακας από τη σειρά "On the Road" του Ed Ruscha και τα φιλικά προς το περιβάλλον έπιπλα που φιλοτεχνήθηκαν από τους ταλαντούχους αδερφούς Haas, Simon και Nikolai.
Αφήστε στην άκρη τον Spider-Man για λίγο. Ο Tobey περιλαμβάνει όχι μόνο τον ήρωα της νιότης μου, αλλά και ένα άτομο βαθιά αφοσιωμένο, καινοτόμο, ευφάνταστο, περίεργο και δημιουργικά προικισμένο – έναν γνήσιο «αναγεννησιακό άνθρωπο». Διατηρεί μια εκλεκτική και ευγενική συμπεριφορά, διατηρώντας ταυτόχρονα την όψη της αέναης νεότητας. «Βρέθηκα να έχω ανάγκη από έπιπλα γραφείου», εξηγεί ο 37χρονος κάτοικος της Σάντα Μόνικα. "Τότε έπεσα πάνω στα δίδυμα Haas, σχεδιαστές με τους οποίους συνεργάστηκα ως παραγωγός. Τους ενθάρρυνα να εξερευνήσουν αντισυμβατικά υλικά. Τα τραπέζια και οι καναπέδες που παρατηρείς εδώ είναι ο καρπός της δουλειάς τους. Σε αυτή τη συγκυρία της ζωής μου, νιώθω αναγκάζονται να παρέχουν υποστήριξη σε άτομα που αξίζουν –είτε είναι σκηνοθέτες, συγγραφείς, ηθοποιοί ή καλλιτέχνες– βοηθώντας τους να αποκτήσουν οικονομική ανεξαρτησία και, πιο σημαντικό, καθοδηγώντας τους στο ταξίδι τους προς την εξέλιξη, να εξερευνήσουν νέους τρόπους σκέψης και να επιλύσουν πρακτικές και εννοιολογικές προκλήσεις . Φιλοδοξώ να συνεργαστώ με οποιονδήποτε έχει ένα ουσιαστικό μήνυμα να μεταδώσει. Σε αντίθεση με τον νεανικό μου εαυτό, είμαι πλέον πιο συγκρατημένος και διακριτικός στις επιλογές μου, έχοντας πλήρη επίγνωση του πότε να αναθέσω και πότε να συμμετάσχω προσωπικά σε ένα έργο. αγκάλιασα το ρόλο του παραγωγού».
Και είναι ακριβώς αυτή η ζέση για καλλιτεχνική έκφραση σε όλες τις διαφορετικές μορφές της που τον οδήγησε, για παράδειγμα, να επιλέξει να είναι το πρόσωπο της ανδρικής συλλογής Prada (F/W 2011/12) μερικές σεζόν πριν. «Γιατί Prada;» ρώτησε. "Επειδή δεν βλέπω τον εαυτό μου αποκλειστικά ως ηθοποιό· μάλλον, θεωρώ τον εαυτό μου γνώστη της τέχνης της υποκριτικής, βαθιά παθιασμένος με την αφήγηση συγκεκριμένων ιστοριών. Η Prada συνοψίζει αυτή την πολύπλευρη ουσία ακριβώς. Θαυμάζω βαθιά τη συγγένεια της Miuccia για την τέχνη και την αρχιτεκτονική - είναι μια καλλιτέχνης της οποίας η φαντασία δεν γνωρίζει σύνορα, ένας καλόπιστος προστάτης των τεχνών που εμπνέει θέρμη σε κάθε πτυχή της ζωής της, τόσο επαγγελματικά όσο και πέρα. Είναι ένα άτομο που υπερασπίζεται ένθερμα αυτό στο οποίο πιστεύει. Και πιστεύω ακράδαντα ότι στη ζωή, Είναι ζωτικής σημασίας να υπερασπιστεί κανείς τα ιδανικά του αταλάντευτα, ανεξάρτητα από τις προκλήσεις που προκύπτουν. Αν πιστεύεις σε μια ιδέα, πρέπει επίσης να την προστατεύεις με κάθε κόστος».
Ο Maguire στο Comic-Con του Σαν Ντιέγκο 2006, μέσω της Wikipedia.
Συνέντευξη KAWS από τον Tobey Maguire
Με οδηγό τον διάσημο ηθοποιό Tobey Maguire, ο KAWS συζητά ανοιχτά τα χρόνια της μόρφωσής του, τη μετάβασή του στη σφαίρα της τέχνης, καθώς και το επαγγελματικό του ταξίδι στην τέχνη του δρόμου και το σχέδιο παιχνιδιών.
ΤΟΜΠΕΪ ΜΑΓΚΟΥΙΡ : Με ιντριγκάρουν οι πρώιμες εμπειρίες σου — η γένεση του KAWS. Ας ξεκινήσουμε από εκεί.
KAWS : Γεννήθηκα στο Τζέρσεϊ Σίτι, και υποθέτω ότι από εκεί ξεκίνησαν όλα. Κατά τη διάρκεια της νιότης μου, ασχολήθηκα με τον αθλητισμό, αλλά ποτέ δεν συνδέθηκα αληθινά μαζί τους. Ασχολήθηκα με το χόκεϊ επί πάγου επειδή υπήρχε ένα παγοδρόμιο εκεί κοντά, αλλά μόλις ξεπέρασα τον εξοπλισμό μου, οι γονείς μου ρώτησαν: "Σοβαρά μιλάς για αυτό;" και απάντησα, «Όχι πραγματικά». Νομίζω ότι η κλίση μου προς το πατινάζ και το γκράφιτι προέκυψε επειδή και τα δύο είναι μοναχικές ασχολίες. Μπορείτε να τα πάρετε όπου θέλετε χωρίς να χρειάζεστε ομάδα.
MAGUIRE : Είχατε ένα υπόβαθρο στο σχέδιο; Παρακολούθησες μαθήματα τέχνης ως παιδί;
KAWS : Στο δημοτικό σχολείο, δυσκολευόμουν - όχι από άποψη συμπεριφοράς, αλλά από την άποψη του ότι ήμουν κάπως αγράμματος. Η δασκάλα μου στην πέμπτη δημοτικού πρότεινε στη μαμά μου: «Ίσως θα μπορούσε να εξερευνήσει την τέχνη;». Ωστόσο, δεν είχα καμία προηγούμενη εμπειρία. Ακόμη και στο λύκειο, δεν θεωρούσα την τέχνη ως δρόμο. Παρέμεινε ένα χόμπι στο οποίο έγειρα πολύ.
MAGUIRE : Δηλαδή, ήταν περισσότερο η εμβάπτισή σου στην κουλτούρα του skate ως έφηβος που τελικά σε οδήγησε στην τέχνη;
KAWS : Απολύτως. Το Jersey City είναι απίστευτα κοντά στο Μανχάταν. Θα μπορούσατε να ανεβείτε στο τρένο PATH με ένα μόνο δολάριο, ώστε να απολαύσετε μια ολόκληρη μέρα πατινάζ με μόνο 2 $, πηγαίνοντας από το Brooklyn Banks στο Tompkins Square Park. Θα συναντούσα αμέτρητα παιδιά από διάφορους δήμους και αυτό φυσικά με οδήγησε στην ενασχόλησή μου με τα γκράφιτι. Βυθίστηκα σε αυτή τη σκηνή.
MAGUIRE : Πώς προέκυψε το όνομα KAWS;
KAWS : Δεν υπάρχει κανένα βαθύ νόημα πίσω από αυτό. Είναι απλώς ένας συνδυασμός γραμμάτων που μου φάνηκε ελκυστικός—KAWS. Ένιωσα ότι είχαν μια ευχάριστη συνέργεια και έρεαν καλά μαζί.
MAGUIRE : Είναι συναρπαστικό, σχεδόν υποδηλώνει την ιδέα να είσαι καταλύτης ή να προκαλέσεις κάτι. Δεν υπήρχε τέτοια σκέψη πίσω από το όνομα;
KAWS : Όχι, επέλεξα αυτό το όνομα ακριβώς επειδή ένιωθα ότι δεν είχε κάποια συγκεκριμένη σχέση. Πιστέψτε με, οι συντάκτες αργότερα το έτρεξαν. Σε κάθε άρθρο, ήταν πάντα κάτι σαν "KAWS and effect" ή "KAWS célèbre".
MAGUIRE : Ας σταματήσουμε και ας συλλογιστούμε για λίγο. Ποια ήταν η κινητήριος δύναμή σας; [KAWS γέλια] Θέλω να πω, τότε στη ζωή σας, στοχεύατε στην επιτυχία, το οικονομικό κέρδος ή απλώς να μοιραστείτε την τέχνη σας; Ποιο ήταν το κίνητρό σας; Ποια ήταν η προσέγγισή σας;
KAWS : Για πολύ καιρό, δεν το ήξερα. Το γκράφιτι ήταν σχεδόν σαν ένα παιχνίδι στο οποίο έπεσα και έτυχε να διαπρέψω. Ξύπνησα με την επιθυμία να το κάνω, και μου έφαγε τις σκέψεις καθώς πήγαινα για ύπνο. Όταν ήμουν στο σχολείο, το μυαλό μου ήταν στραμμένο στη ζωγραφική. Υποθέτω ότι αυτό είναι το μόνο πράγμα στο οποίο έχω εστιάσει ποτέ πραγματικά. Όταν άρχισα να ζωγραφίζω πάνω από διαφημίσεις, μου έκανε εντύπωση ότι η διαφήμιση τοποθέτησε το έργο τέχνης σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο. Θα μπορούσατε να εξετάσετε μια ντουζίνα τοίχους και ένα ανεκπαίδευτο μάτι μπορεί να δυσκολευτεί να διακρίνει μεταξύ των δεκαετιών του '80 και του '90. Όταν ζωγραφίζετε πάνω από διαφημίσεις, κάνει κλικ—ειδικά με τους τηλεφωνικούς θαλάμους στους οποίους δούλευα. Υπήρχαν εκείνες οι διαφημίσεις του Calvin Klein με την Kate Moss ή την Christy Turlington. Νομίζω ότι τότε κατάλαβα ότι αφορούσε περισσότερο την επικοινωνία. Υπήρχε μια συνομιλία ενσωματωμένη σε αυτό.
MAGUIRE : Μια συζήτηση με άλλους καλλιτέχνες γκράφιτι ή με ένα ευρύτερο κοινό;
KAWS : Και τα δύο. Το γκράφιτι είναι περίεργο με αυτή την έννοια. Βάζεις πολλά εκεί έξω, αλλά δεν λαμβάνεις τόσα πολλά σε αντάλλαγμα γιατί δεν γνωρίζουν πολλοί άνθρωποι ποιος είναι πίσω από αυτό. Έχετε τον κύκλο σας με περίπου δέκα παιδιά που σας αναγνωρίζουν ως καλλιτέχνη. Για παράδειγμα, σήμερα το πρωί, καθώς έβγαζα βόλτα τον σκύλο μου, παρατήρησα ότι ο νέος μου βοηθός σημάδεψε την ταράτσα απέναντι από το δρόμο κατά την έξοδό του χθες. Δουλεύει μαζί μου μόνο για περίπου δύο μέρες, και είδα την υπογραφή του εκεί πάνω και σκέφτηκα, "Ουάου, το αναγνωρίζω αυτό."
MAGUIRE : Αυτή ήταν η αφετηρία της καριέρας σας στις καλές τέχνες;
KAWS : Λοιπόν, αφού έκανα ένα διάλειμμα από το σχολείο για ένα εξάμηνο, έφτιαξα ένα χαρτοφυλάκιο και κατευθύνθηκα στη Σχολή Εικαστικών Τεχνών (SVA) για να υποβάλω αίτηση. Τότε, δεν ήξερα ότι δέχονταν σχεδόν όποιον είναι πρόθυμος να πληρώσει τα δίδακτρα. Εάν δεν αναζητάτε υποτροφία σε σχολή τέχνης, η εισαγωγή είναι σχετικά απλή. Επέλεξα να ασχοληθώ με την εικονογράφηση, νομίζοντας ότι θα μπορούσα να βρω μια δουλειά σε αυτόν τον τομέα, ενώ εξακολουθώ να επιδιώκω το προσωπικό μου έργο τέχνης. Όταν μοιράστηκα μερικά από τα γκράφιτι μου με έναν δάσκαλο, τον θυμάμαι ξεκάθαρα να λέει: "Σταμάτα να σπαταλάς τον χρόνο σου. Πρέπει να συγκεντρωθείς." Προφανώς, άφησα την τάξη του.
MAGUIRE : Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια στο Λος Άντζελες όταν συναντούσα τακτικά γκράφιτι. Με τον καιρό άρχισα να αναγνωρίζω τις ετικέτες διαφορετικών καλλιτεχνών. Άρχισαν να αφήνουν εντυπώσεις. Υπήρχε ένας ολόκληρος μυστήριος γύρω τους: "Ποιος είναι αυτό το άτομο;" Καταλαβαίνω ότι αναφέρατε ότι δεν επικοινωνείτε άμεσα με το κοινό σας, αλλά αν επιμείνετε και διαπρέψετε, υπάρχει πολλή κουβέντα για εσάς. Υπάρχει μια αύρα γύρω από τον KAWS και την ταυτότητά του.
KAWS : Το γκράφιτι μοιάζει με την οικοδόμηση καριέρας. Και υπάρχει ένας διάλογος με συναδέλφους καλλιτέχνες εκεί έξω, κυρίως άλλους συγγραφείς γκράφιτι, καθώς πολλοί άνθρωποι που δεν ζωγραφίζουν το βλέπουν απλώς ως θολούρα. Αφού άρχισα να ζωγραφίζω πάνω από διαφημίσεις, άρχισα να φωτογραφίζω τα τελικά κομμάτια. Όταν ασχολείσαι με το γκράφιτι, αφήνεις τη δουλειά σου στους δρόμους, οπότε ήθελα να το τεκμηριώσω. [Ο KAWS δείχνει στον Maguire κάποια πρώιμη δουλειά στον υπολογιστή του.] Το απαθανάτισα τη νύχτα και επέστρεψα για να το φωτογραφίσω τη μέρα.
MAGUIRE : Αυτό είναι το Got Milk; καμπάνια?
KAWS : Ναι, αυτό ήταν το '97. Ήταν ακριβώς εκεί στην οδό Χιούστον, όπου το West Broadway μεταβαίνει στο LaGuardia Place. Μου άρεσε πάρα πολύ να δουλέψω σε αυτό το σημείο. Πιστεύω ότι ένας λόγος που το έργο τέχνης είχε τόσο καλή απήχηση ήταν ότι στη δεκαετία του '90, οι διαφημίσεις άρχισαν να έχουν πολύ ισχυρότερη παρουσία. Άρχισαν να κοσμούν ολόκληρες προσόψεις κτιρίων κατά μήκος της οδού Χιούστον, καταλαμβάνοντας τοίχους που είχαν στολιστεί με γκράφιτι για χρόνια. Έγινε ένα κομβικό σημείο για μένα να ανακτήσω μερικές από αυτές τις τοποθεσίες.
MAGUIRE : Αυτό που προκαλεί ενδιαφέρον είναι ότι δεν αγνοούσατε απλώς τη διαφήμιση. συνεργαζόσασταν ενεργά μαζί του. Το ενσωματώσατε—ένα είδος αναγκαστικής συνεργασίας. Αντιμετωπίσατε ποτέ κάποιο πρόβλημα με την αστυνομία ενώ εργαζόσασταν σε ένα;
KAWS : Όχι, όχι ενώ κάνεις γκράφιτι. Με έπιασαν μια φορά ενώ έβαζα ένα αυτοκόλλητο. Έπρεπε να περάσω μια νύχτα στη φυλακή, όχι στο Central Booking αλλά στο Sixth Precinct στο κέντρο της πόλης. [γέλια] Ωστόσο, τελικά βαρέθηκα να ζωγραφίζω μόνο πάνω από διαφημίσεις. Άρχισα να παίρνω λευκό χαρτί και να το ζωγραφίζω, έτσι τη νύχτα, θα έλαμπε σχεδόν σαν ένα τεράστιο lightbox. Θυμάστε όταν ο Marc Jacobs ανέβασε εκείνη την παράσταση στο Χιούστον και την Έκτη Λεωφόρο το 2000; Θυμάμαι την ημέρα πριν από το γεγονός. έστηναν ένα ολόκληρο γήπεδο μπάσκετ και χτύπησα και τους δύο τοίχους εκεί. Ήταν η τέλεια προσέλευση κόσμου. Στη συνέχεια, γνώρισα αυτόν τον φωτογράφο, τον David Sims, ο οποίος είχε γυρίσει πολλές καμπάνιες στις οποίες είχα δουλέψει. Με κάλεσε στο Λονδίνο και είχε κάνει πολλές εκτυπώσεις για μένα. Έτσι, άρχισα να ζωγραφίζω με ακρυλικό πάνω από πραγματικές φωτογραφίες, οδηγώντας με να δουλέψω σε πραγματικά χαρακτηριστικά περιοδικών. Ολόκληρο το έργο άρχισε να επεκτείνεται και δεν έθεσα κανένα όριο σε αυτό.
MAGUIRE : Πώς ξεκινήσατε αρχικά να δημιουργήσετε παιχνίδια;
KAWS : Ανέκαθεν ήμουν θαυμαστής των καλλιτεχνών της ποπ και των περιορισμένων εκδόσεων που παρήγαγαν με το Gemini GEL Ωστόσο, ποτέ δεν φανταζόμουν ότι κάποιος θα με πλησίαζε πραγματικά για να δημιουργήσω ένα γλυπτό. Αλλά το '97, όταν επισκέφτηκα το Τόκιο, άρχισα να χτίζω σχέσεις με κάποια άτομα εκεί και άρχισα να συνεργάζομαι με διάφορες εταιρείες. Προέκυψε η ευκαιρία να δημιουργήσω ένα παιχνίδι. Υπήρχε μια εταιρεία με το όνομα Bounty Hunter που παρήγαγε μερικά από τα πρώτα παιχνίδια που ήταν λίγο αντισυμβατικά. Πριν από αυτό, η ιδέα μου για ένα παιχνίδι ήταν περισσότερο ευθυγραμμισμένη με μάρκες όπως η Kenner ή η Hasbro. Ωστόσο, κατασκεύαζαν περιορισμένες σειρές 500 παιχνιδιών. Τη στιγμή που τα είδα, σκέφτηκα, «Αυτές είναι παρόμοιες με εκείνες τις εκδόσεις Gemini». Απλώς οι άνθρωποι έχουν διαφορετική άποψη για το τι αποτελεί παιχνίδι. Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να οπτικοποιήσω τη δουλειά μου σε τρεις διαστάσεις. Τότε ήταν που το έργο μου επεκτάθηκε. Δημιούργησα σχέδια περιστροφής και επέστρεψαν με ένα γλυπτό που θα βελτίωνα.
MAGUIRE : Αντιλαμβάνεστε ένα παιχνίδι και ένα γλυπτό ως ουσιαστικά παρόμοια;
KAWS : Οι κύριες διαφορές βρίσκονται στα υλικά και την κλίμακα, αυτό είναι όλο. Έχω δουλέψει πάνω σε μπρούτζινα γλυπτά όπου τα ζωγραφίζω αυτόματα σε διάφορα χρώματα. Αυτά τα υλικά είναι πιο παραδοσιακά και ταιριάζουν στο πλαίσιο της ιστορίας των καλών τεχνών. Ωστόσο, στο μυαλό μου, είναι ουσιαστικά η ίδια τρισδιάστατη διαδικασία. Θυμάμαι ότι πήγα τα παιχνίδια στο Νέο Μουσείο για να τα πουλήσω με αποστολή. Η Colette στο Παρίσι πούλησε επίσης μερικά για λογαριασμό μου. Χρησιμοποίησα τα έσοδα για την παραγωγή του επόμενου παιχνιδιού μου. Στη συνέχεια, ξεκίνησα τη δική μου ιστοσελίδα το 2002 και άρχισα να πουλάω απευθείας σε πελάτες. Αυτό μου παρείχε τους πόρους για να συνεχίσω να δημιουργώ παιχνίδια.
MAGUIRE : Ουσιαστικά δώσατε στον εαυτό σας την ελευθερία να παρεκκλίνει από το συμβατικό μονοπάτι για μια σταδιοδρομία καλών τεχνών και αντίθετα επιλέξατε να χαράξετε το δικό σας μονοπάτι. Αρκετά τολμηρή επιλογή.
KAWS : Υποθέτω ότι ο πρωταρχικός μου στόχος ήταν να βρω έναν τρόπο να πλοηγηθώ στη ζωή δημιουργώντας πράγματα.
MAGUIRE : Έχετε το δικό σας κατάστημα στο Τόκιο, σωστά;
KAWS : Έτσι είναι. Έχουμε συνεργασίες με διάφορα καταστήματα, αλλά διατηρούμε ένα κατάστημα ναυαρχίδα εκεί. Στα τέλη της δεκαετίας του '90, συμμετείχα σε πολλά έργα στην Ιαπωνία. Εταιρείες όπως η Hectic και η Undercover με πλησίασαν για μια συνεργασία σε μια σειρά ρούχων. Ο Nigo στο A Bathing Ape με προσκάλεσε επίσης να ασχοληθώ με τα ρούχα. Πολλοί φίλοι εκείνη την εποχή αναρωτήθηκαν γιατί επένδυα τόση ενέργεια στην Ιαπωνία. Το αντιλήφθηκαν ως μια παροδική ευκαιρία. Έβλεπαν την Ιαπωνία ως ένα μέρος όπου τα άτομα μπορούσαν να αποκομίσουν γρήγορα κέρδη χωρίς να διακυβεύσουν τη φήμη τους, σχεδόν σαν ένα σενάριο από το "Lost in Translation". Ωστόσο, όταν το επισκέφτηκα, συνάντησα άτομα της ηλικίας μου που διέπρεψαν στις αναζητήσεις τους. Δούλευαν επιμελώς και παρήγαγαν εξαιρετικό έργο. Για μένα, εκεί γινόταν η δράση. Στη συνέχεια, άρχισε να κερδίζει δυναμική στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πιστεύω ότι αυτό επηρεάστηκε από μουσικούς όπως ο Pharrell που το αγκάλιασαν πλήρως και διέδωσαν τη λέξη.
MAGUIRE : Τελικά, ο Pharrell άρχισε να αποκτά το έργο τέχνης σας.
KAWS : Ναι, αυτή η σύνδεση ήρθε μέσω του Nigo. Ο Nigo ήταν ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές μου. Στο σπίτι του στο Τόκιο, οι μόνοι πίνακες που θα βρείτε είναι δικοί μου. Εκτός από τα έργα τέχνης μου, αυτό που του αρέσει πραγματικά να συλλέγει είναι οι Bentley. Έχει μερικά απίστευτα αυτοκίνητα και το σπίτι του δεν είναι τίποτα λιγότερο από εξαιρετικό. Έχετε δει αυτή τη σειρά από πακέτα ζωγραφικής που δημιούργησα; Τα ανέπτυξα επειδή παρατήρησα ότι αυτά τα άτομα στην Ιαπωνία μάζευαν μανιωδώς παιχνίδια. Είχα φίλους που ξόδευαν 3.000 $ για μια πρωτότυπη φιγούρα του Star Wars. Δεν μάζευαν έργα τέχνης. μάζευαν παιχνίδια. Έτσι, δημιούργησα αυτούς τους πίνακες ζωγραφικής όπου παρήγαγα μαζικά τη συσκευασία που περιβάλλει το έργο τέχνης, αλλά κάθε πίνακας από μόνος του έγινε ξεχωριστά. Αυτός ήταν ο τρόπος μου να γεφυρώνω το χάσμα μεταξύ αυτών των δύο κόσμων. Συνειδητοποίησα ότι αυτά τα άτομα είναι πραγματικοί ειδικοί στα αντικείμενα που συλλέγουν. Μπορούν να εξετάσουν ένα παιχνίδι και να πουν, "Α, αυτό είναι του '76. Κυκλοφόρησε σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις." Κατάλαβα ότι αυτού του είδους η εμμονική συλλογή δεν διαφέρει θεμελιωδώς από την τέχνη.
MAGUIRE : Πόσες πίνακες ζωγραφικής δημιουργήσατε σε εκείνη την αρχική σειρά;
KAWS : Περίπου 40. Πριν από αυτό, ζωγράφιζα κυρίως πάνω από διαφημίσεις. Ωστόσο, όταν ο Nigo άρχισε να μου αναθέτει, άρχισα να παράγω πολύ διαφορετικούς πίνακες ζωγραφικής μεγάλης κλίμακας, όπως η σειρά Kimpsons.
MAGUIRE : Ναι, οι Kimpsons. Και πώς ονομάζετε τους άλλους χαρακτήρες;
KAWS : Τους αναφέρω ως Κούρφ, που είναι ένα έργο για τα «Στρουμφ». Εκτιμώ τους Simpsons γιατί προσφέρουν άμεση αναγνώριση. Θα μπορούσατε να βρίσκεστε σε μια διαφορετική χώρα και να αναφωνήσετε, "D'oh!" και όλοι θα καταλάβαιναν αμέσως σε τι αναφέρεστε. Βρήκα αυτή την πτυχή καταπληκτική. Είναι επίσης ένα κατ' ουσία αμερικάνικο καρτούν.
MAGUIRE : Τι γίνεται με τον Μπομπ Σφουγγαράκη; Πού ταιριάζει;
KAWS : Αρχικά άρχισα να δημιουργώ πίνακες του Μπομπ Σφουγγαράκη για τον Pharrell. Αργότερα, άρχισα να δουλεύω σε μικρότερους πίνακες που έγιναν πολύ πιο αφηρημένοι. Ο Μπομπ Σφουγγαράκης ήταν κάτι που ήθελα να εξερευνήσω λόγω του θαυμασμού μου για τα γραφικά του σχήματα. Ωστόσο, όταν ζωγραφίζω τον Μπομπ Σφουγγαράκη, δεν σκέφτομαι απαραίτητα, «Ω, μου άρεσε αυτό το επεισόδιο». Με κάθε ειλικρίνεια, δεν το έχω δει ποτέ.
MAGUIRE : Πίστευες ότι αυτό θα τραβούσε τελικά την προσοχή του κόσμου της τέχνης;
KAWS : Ο κόσμος της τέχνης είναι ένα μοναδικό βασίλειο από μόνο του. Μόλις στα τέλη του 2008 άρχισα πραγματικά να επικεντρώνομαι στην ανάπτυξη ενός συνόλου εργασιών για μια επίσημη έκθεση. Το πρώτο μου έγινε στο Emmanuel Perrotin στο Μαϊάμι. Μετά είχα μια παράσταση στο Gering & López στη Νέα Υόρκη, και ακολούθησε μια με την Honor Fraser στο Λος Άντζελες τον Φεβρουάριο του 2009. Από το να μην είχα εκθέσεις πέρασα σε μια νέα κάθε δύο μήνες. Μου άρεσε πάρα πολύ ο σχεδιασμός του καταστήματος και τώρα έχω έντονο πάθος να σχεδιάζω σημαντικές εκθέσεις, όπως αυτή για την οποία ετοιμάζομαι αυτή τη στιγμή στο Aldrich.
MAGUIRE : Έχετε λάβει τεράστια υποστήριξη στην πορεία. Σε ποιο βαθμό η επιτυχία σας οφείλεται στο να τηρείτε το δικό σας καλλιτεχνικό όραμα και πόσο έχει επηρεαστεί από άτομα που σας ενθάρρυναν να κάνετε τολμηρά βήματα;
KAWS : Θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικά τυχερό που συνάντησα ανθρώπους που μπορούσαν να κατανοήσουν τα ενδιαφέροντά μου και ήταν πρόθυμοι να τους δώσω μια ευκαιρία. Πριν από μερικά χρόνια, όταν συζήτησα την ιδέα των εκθέσεων με συγκεκριμένα άτομα, μπήκαν μέσα, είδαν τις πίνακες ζωγραφικής και τα παιχνίδια μου, και παρατήρησαν: «Αυτό φαίνεται πολύ εμπορικό». Νομίζω ότι δεν κατάλαβαν ότι δεν δημιούργησα αυτά τα παιχνίδια αποκλειστικά για οικονομικό όφελος. Τα παιχνίδια αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της τέχνης. Είναι αυτό που πραγματικά θέλω να κάνω. Ανεξάρτητα από το πώς εξελίσσονται τα πράγματα στον κόσμο των γκαλερί, πάντα θα έχω την επιθυμία να δημιουργήσω προϊόντα.
MAGUIRE : Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος καλλιτέχνης που σας έχει επηρεάσει σημαντικά;
KAWS : Αντλώ έμπνευση από καλλιτέχνες της ποπ όπως ο Oldenburg και ο [Tom] Wesselmann. Στη συνέχεια, υπάρχουν καλλιτέχνες όπως ο Μουρακάμι, ο οποίος διεύρυνε σημαντικά τις δυνατότητες αποδοχής και διεπιστημονικών έργων. Αυτό διευκόλυνε κάπως την κατανόηση της δουλειάς μου. Και, φυσικά, ο Τζεφ Κουνς. Θαυμάζω τη δουλειά του και εκτιμώ την τελειομανή του. Είναι απίστευτα υπερβολικό.
MAGUIRE : Πράγματι, τολμηρός και σαγηνευτικός.
KAWS : Είχα αυτό το περίεργο σόου το 2000 σε μια γκαλερί στο επάνω μέρος της πόλης, και ο Koons ήρθε και παρουσίασε τη δουλειά μου στον Δάκη [Joannou]. Ο Δάκης αγόρασε δύο πίνακες. Θυμάμαι που σκέφτηκα, "Άγιο σκατά, τα κατάφερα! Αυτό είναι!" Και μετά δεν ξαναέκθεσα για οκτώ χρόνια.
Selena Mattei