Chiara Napolitano, de kunst die je laat ademen

Chiara Napolitano, de kunst die je laat ademen

Olimpia Gaia Martinelli | 9 nov 2022 7 minuten gelezen 0 opmerkingen
 

De 'juxtapositie van de decoratieve motieven van de papieren, die Chiara Napolitano in haar schilderijen gebruikt' is nooit willekeurig gekozen, maar doordacht, omdat de kunstenaar veel tijd besteedt aan het beslissen welk patroon er het beste uitziet in de context waarin ze zich bevindt. gaan schilderen...

Wat inspireerde je om kunst te maken en kunstenaar te worden (gebeurtenissen, gevoelens, ervaringen...)?

Van jongs af aan heb ik altijd een passie voor kunst gehad. Ik denk niet dat er een reden is waarom ik schilder. Het is meer een behoefte. Net zoals een mens moet eten, heeft een duif de behoefte om te vliegen.

Door te creëren kan ik ademen, ademen in momenten van het leven die alleen van mij zijn.

Ze zijn van mij en ze genezen mij.

Wat is je artistieke achtergrond, technieken en onderwerpen waarmee je tot nu toe hebt geëxperimenteerd?

Ik begon mijn artistieke reis met het maken van portretten en stillevens, in een realistische stijl, met pastels op karton.

Na verloop van tijd zette ik deze passie voor potloodtekenen opzij en, omdat ik nog nooit had geschilderd, experimenteerde ik met olieverf, maar met slechte resultaten.

Met acrylverf werd ik echter meteen aangetrokken.

Ik begon toen met het reproduceren van auteursexemplaren in pop-artstijl, die ik op vernuftige markten tentoonstelde. Later begon ik iets persoonlijks te creëren dat alleen van mij was. Ik heb altijd van materie in al zijn vormen gehouden, maar papier is echter het medium, samen met schilderen, dat me helpt mezelf het beste uit te drukken.

In vroege werken maakte ik een eenvoudige collage aan boord (het moest het idee geven van iets dat door de tijd geleefd of geruïneerd was) waarop ik dan schilderde door middel van het aanbrengen van stencils.

De onderwerpen waren voorwerpen uit het verleden: oude vinyls, retro telefoons en paspoppen, antieke sleutels, gezien mijn passie voor vintage.

Enige tijd later schakelde ik over op portretten, portretten van vrouwen en kinderen (later ook afgebeeld in het dagelijks leven) met een melancholische blik, getekend door tranen op het papier, die ik maakte aan het einde van het schilderij: de tranen van de ziel.

Nu zijn de onderwerpen van mijn schilderijen vrouwen, vooral vrouwen uit de jaren twintig en dertig, omdat ze de poëzie en de fijnheid van vrouwelijkheid het beste uitdrukken.

De tranen zijn weg, maar er blijft die sluier van melancholie, die mijn werken altijd heeft gekenmerkt.

Wat zijn de 3 aspecten die jou onderscheiden van andere kunstenaars, waardoor jouw werk uniek is?

-De 'juxtapositie van de decoratieve motieven van de papieren die ik in mijn schilderijen gebruik, is nooit willekeurig gekozen, maar doordacht: ik besteed veel tijd aan het beslissen welk patroon er het beste uitziet in de context waarin ik ga schilderen, ik iets unieks willen.

Toen ik veel op internet deed, vond ik foto's van oude Franse stofresten, daterend uit de 19e eeuw. Ze hebben prachtige patronen en de laatste tijd kies ik ze voor mijn schilderijen.

Ik combineer huidige technieken met onderwerpen uit een verre tijd en creëer tegelijkertijd iets eigentijds en moderns.

Ik denk dat elke kunstenaar uniek is, iedereen is anders, iedereen drukt zijn eigen wereld uit, zichzelf :kunst is daardoor mooi en uniek.

Waar komt inspiratie vandaan?

Ik hou van alles wat naar het verleden ruikt, van objecten tot mode.

Ik hou van oude vintage foto's, daar krijg ik inspiratie van, ik zoek ze op internet of vind ze op rommelmarkten.

Wat is je artistieke benadering? Welke visioenen, sensaties of gevoelens wil je bij de kijker oproepen?

Door te schilderen kan ik in mijn eigen wereld leven en mezelf laten gaan.

De kijker gaat door mijn kunst terug in de tijd: hij hervindt een smaak en een ingetogen balans die de hedendaagse consumptiemaatschappij is vergeten ten gunste van vulgariteit.

Wat is het creatieve proces van uw werken? Spontaan of met een lang voorbereidingsproces (techniek, inspiratie uit kunstklassiekers of andere)?

Het gebeurt spontaan, als ik een 'beeld' vind dat me opvalt, begin ik meteen na te denken over hoe ik het in mijn eigen stijl kan personaliseren. Het voorbereidingsproces is een beetje lang: ik maak geen ontwerp, maar print de foto die ik heb gekozen en begin stukjes van de jurk of achtergrond van het onderwerp te snijden en probeer in plaats daarvan het decoratieve papier in te voegen. Ik maak verschillende tests met verschillende patronen, zodra ik de uiteindelijke compositie heb gekozen, bereid ik op een houten bord de basis van het schilderij voor en maak een collage, waarop ik vervolgens het decoratieve papier en de verf aanbreng.

Gebruik je een bepaalde werktechniek? Zo ja, kunt u dit toelichten?

Ik gebruik een gemengde techniek, acryl en papier.

Ik begin het werk met het maken van een collagebasis aan boord: ik wissel verschillende lagen krantenpagina's af met lagen witte waterverf, waardoor een ruw, onvolmaakt textuuroppervlak ontstaat. Daarna teken ik het onderwerp, breng ik decoratief papier aan op de aangetaste plekken en schilder ik met acryl. Veel mensen verwarren vintage papier met behang: dat is het niet, het zijn A4-vellen die door een klassieke printer zijn gedrukt. Aan het einde van de klus breng ik een laag glanzende blanke lak aan om het papier te beschermen.

Zijn er vernieuwende aspecten aan uw werk? Kunt u ons vertellen welke dat zijn?

Innovatief zijn in de realiteit van vandaag is echt moeilijk, ik denk dat alles inmiddels al is gedaan. Desondanks wil ik altijd experimenteren en proberen origineel te zijn, om me te kunnen onderscheiden van de massa en mensen, die naar een van mijn werken kijken, mij te laten herkennen.

Ik denk dat mijn sterke punt de decoratieve papieren zijn die ik in mijn schilderijen aanbreng, de patronen, de combinaties, de kleuren.

Heb je een formaat of medium waar je je het prettigst bij voelt? Zo ja, waarom?

Ik heb het altijd leuk gevonden om op grote formaten te werken, al moest ik na het moederschap, tussen werk en gezin, met weinig tijd, voor kleine formaten kiezen.

Ik vind ze erg comfortabel omdat de productietijd wordt gehalveerd, waardoor ik meer kan produceren.

Waar maak je je werken? Thuis, in een gedeelde studio of in je eigen studio? En hoe organiseer je in deze ruimte je creatieve werk?

Ik schilder in mijn garage, een erg krappe en rommelige plek.

Ik heb altijd al een eigen atelier willen hebben om al mijn werk en schilderen in een comfortabele ruimte te kunnen organiseren.

Brengt je werk je ertoe om te reizen om nieuwe verzamelaars te ontmoeten, voor beurzen of tentoonstellingen? Zo ja, wat levert het u op?

Ik heb in het verleden deelgenomen aan tentoonstellingen en beurzen, maar op dit moment denk ik dat de online markt de beste investering is voor een kunstenaar.

Hoe zie je je werk en carrière als kunstenaar zich in de toekomst ontwikkelen?

Mijn kunst evolueert altijd, dus ik ben erg positief en denk aan de toekomst.

Ik heb het gevoel dat ik nog veel te geven heb en ik zal blijven schilderen, want dat is wat ik het beste kan.

Wat is het thema, de stijl of de techniek van je laatste artistieke productie?

De onderwerpen zijn vrouwen uit de jaren 1920-30, vergezeld van andere figuren.

De eigenaardigheid van deze werken is het feit dat de secundaire figuur, naast de hoofdpersoon, niet gedefinieerd is, dus we zien gewoon een silhouet gemaakt van papier, zonder gezicht.

Na de geboorte van mijn dochter was het moeilijk om werk, kunst en gezin te combineren: ik moest vaak een stap opzij zetten.

De vrouw die in mijn schilderijen is geschilderd, vertegenwoordigt mij en mijn verlangen om daar te zijn en mezelf uit te drukken, ondanks alles.

Kunst is het medium waarmee ik de hoofdrolspeler van mijn wereld kan zijn, en als ik schilder, vervaagt al het andere.

Kun je iets vertellen over je belangrijkste beurservaring?

Mijn eerste solo-expositie, zou ik zeggen.

Ik kreeg geweldige reacties van mensen, het gaf me zoveel emoties. Contact met mensen is belangrijk: ik vertel mensen graag over mij en het verhaal achter een van mijn schilderijen, en tegelijkertijd ben ik nieuwsgierig naar de sleutel van de kijker.

Als je een beroemd kunstwerk uit de kunstgeschiedenis mocht maken, welke zou je dan kiezen? En waarom?

Ik hou van Frida khalo, dus ik denk dat ik het werk "The Two Fridas" zou kiezen. Ik vind het leuk dat ze door haar unieke en onmiskenbare stijl laat zien hoe moeilijk het is om met de overgangen van het leven om te gaan, vooral als ze het loslaten van iets en dus ook een deel van jezelf vereisen.

Ik bewonder zijn moed om zijn innerlijke zelf te vertegenwoordigen zonder filters, zonder zich te schamen voor zijn eigen kwetsbaarheid

Als je een beroemde artiest (levend of dood) zou kunnen uitnodigen voor een etentje, wie zou dat dan zijn? Hoe zou je voorstellen om de avond met hen door te brengen?

Frida Khalo natuurlijk!

We gaan een avondje kletsen en in vertrouwen nemen. Ik zou graag willen dat ze me vertelt over haar diepgewortelde liefde voor Diego, het verraad, haar geheimen. En natuurlijk praten over kunst, vergelijken, gedachten en gevoelens delen onder het genot van goede rode wijn.


Bekijk meer artikelen

Artmajeur

Ontvang onze nieuwsbrief voor kunstliefhebbers en verzamelaars