Terwijl sommige schilders liever op doeken schilderen, voegen anderen, zoals David Zinn, liever kunst toe aan onverwachte plekken. De Ann Arbor-kunstenaar maakt humoristische krijttekeningen op trottoirs, bakstenen muren en andere oppervlakken in de buurt, vaak met levensechte kenmerken (zoals breuken in het cement) in zijn werk.
De ongebruikelijke, cartoonachtige stijl van Zinn stelt hem in staat een breed scala aan eigenzinnige dierlijke wezens te creëren. Elk is vakkundig gemaakt om te verschijnen alsof het in wisselwerking staat met zijn omgeving. In zijn afbeelding van een groene kikker gebruikt hij bijvoorbeeld een sproeikop op de achtergrond om het rechteroog van de amfibie weer te geven. Evenzo loopt een klein roze konijn gekleed in een tutu over de stoepafdeling alsof het een slappe koord is. Deze beslissingen brengen niet alleen Zinns werk tot leven, maar brengen ook een deel van zijn wonderbaarlijke verbeeldingskracht in de echte wereld.
Een ander kenmerk dat het werk van Zinn onderscheidt, is zijn gebruik van perspectief. Veel van zijn illustraties hebben een driedimensionale diepte, waardoor ze eruitzien als cartoonportalen. Zinn, bijvoorbeeld, tekent een stuk bestrating opnieuw zodat het lijkt alsof het in een blauwe lucht uitmondt en een varken naar buiten vliegt in één installatie. Hij tekent over een baksteen in een andere zodat het lijkt alsof er een kleine muis in leeft en naar buiten staart. Door deze kleine details is zijn schilderij beduidend prettiger om naar te kijken.
Jean Dubreil