Miss Tic, bekend om haar sexy en poëtische stenciled silhouetten van bruine vrouwen op de muren van de hoofdstad, stierf op zondag 22 mei in Parijs, volgens haar Instagram-account. Ze hield nooit op haar stempel te drukken op muren, vervallen gevels, onder een lantaarnpaal, een doodlopende weg of een slecht verlicht trottoir. "Ze vocht met zoveel moed tegen de ziekte. Zoveel herinneringen komen terug, zoveel gedeelde momenten sinds het begin van de jaren tachtig... Zoveel verdriet "Op Instagram reageerde stencilkunstenaar Jef Aérosol.
De kunstenaar, beeldend kunstenaar en dichter groeide op in Parijs tussen Château-Rouge en Sacré-Coeur, en bracht vervolgens haar adolescentie door in de woonwijken van Orly. De jongedame speelde straattheater met het gezelschap Zéro de conduite. Ze bracht twee jaar in ballingschap door in Los Angeles en San Francisco in 1980, ondergedompeld in de punkscene. Ze ontdekte de experimentele video, het geweld, het geld en de dope van de Amerikaanse samenleving: ze geeft toe daar slechte ervaringen te hebben gehad.
Na een liefdesverdriet keerde ze terug naar Parijs en ontmoette ze de artiesten van de bands Ripolin en Vive la peinture, die de straat op gingen, posters kaapten en hekken beschilderden. Miss Tic is een fan van stripboeken en rockmuziek, en ze koos de stenciltechniek omdat het eenvoudig is. Ze debuteerde in 1985. Ze tekende een portret van zichzelf op karton van een foto. Ze sneed de verlichte gebieden uit met een mes. Ze hing het opengewerkte karton aan een muur in het 14e arrondissement, schilderde het en verwijderde het vervolgens. Het eerste portret van haar hangt in zwart-wit aan de muur: een wijs en slank jong meisje met haar handen op haar knieën. Naast de afbeelding staat een statement: "Ik heb muurkunst opgehangen om woorden met hartjes te bedekken.
Miss Tic ontdekte haar handtekening in een oud Scrooge-album. Het is de naam van de kleine heks die geobsedeerd is door het stelen van Scrooge's favoriete penning.' Ze wordt aangetrokken door alles wat glimt en haar jacht eindigt nooit. Miss Tick is de naam van de heks. Ze schrijft het liever zonder ak, als een verrassende tic. Dat is wat er gebeurt als je haar stencils op straat tegenkomt en dan verder gaat. De politie was woedend over de toename van taggers in de jaren 1990. Ze drukte ooit een tekening met de titel "Egérie et j'ai pleuré" op een Marais-muur. In 1997, de eigenaresse diende een klacht in en ze werd gearresteerd.Miss.Tic wordt in hoger beroep veroordeeld tot betaling van 22.000 frank aan eiseres.Ze wil blijven werken maar weigert om als delinquent te worden bestempeld.
Ze onderhandelde met het gemeentehuis, winkeliers en inwoners van het 20e arrondissement om vijftig stencils af te drukken voor een serie genaamd Muses and Men: de tekeningen kopieerden fragmenten van schilderijen van beroemde schilders. Ze sprak ook met winkeliers in het 5e arrondissement, die het daarmee eens waren. Hetzelfde gebeurde in Butte-aux-Cailles.
Louis Vuitton benaderde haar en vroeg om een stencil voor een uitnodigingskaart. Comme des garçons publiceert een retrospectieve krant en ontwerper Kenzo maakt een T-shirt. Paul Personne filmt een video in de buurt van zijn werkplek. Enorme schilderijen in zijn atelier zijn foto's van zijn steegjes, garagedeuren en met graffiti beschilderde gordijnen van winkeliers. Miss.Tic verdient de kost door haar werken, die voorbestemd zijn om kortstondig te zijn, stil te leggen.
Op de Internationale Dag van de Rechten van de Vrouw, 8 maart 2011, heeft de Franse posterijen postzegels uitgegeven die geïnspireerd waren op Miss.Tic-stencils. De stad Montpellier koos haar uit om in 2013 de toekomstige vijfde tramlijn te ontwerpen.
Jean Dubreil
