Op de voorgrond een meer, een rivier, een paar weilanden in herfstkleuren. En in de verte een hemel vol oneindige nuances, die het landschap domineert. Het geheel wekt de indruk van grandioze ruimtes, van een aard die op zich al voldoende is, zonder menselijke of dierlijke aanwezigheid, zonder verdere constructies of paden.
Vanuit haar atelier in Duitsland schildert Irina Laube deze uitgestrekte landschappen graag op doeken van relatief bescheiden afmetingen. "Mijn werk richt zich op kleuren, structuren en vormen", legt de kunstenaar uit die vijf jaar een opleiding volgde aan de Schone Kunsten op de Krim.
Laat niet te veel zien, doe niet na en dicteer daarom niet de look”. Om deze landschappen te creëren, maar ook deze boeketten, zelfs deze lichtgevende indrukken in de tuinen, laat de kunstenaar zich inspireren door de plaatsen die ze heeft gekend: "Ik ben geboren in Novosibirsk, de Russische hoofdstad van West-Siberië, maar ik ben opgegroeid aan de kusten van de Zwarte Zee, waar ik kleurrijke en lichtgevende landschappen voor mijn ogen zag, waardoor ik van jongs af aan met vormen en kleuren begon te spelen”.
Zoals een bewonderaar op zijn Artmajeur-pagina zegt, worden de landschappen van Irina Laube gekenmerkt door "deze overvloed en deze onophoudelijke variaties van kleuren die de trillingen van het licht op het gebladerte oproepen".
Anne Devailly
